Piękno ziemi włoszczowskiej w obiektywie znanej artystki Ewy Napory. Zobaczcie zdjęcia

- Pisanie to moja pasja, ale są inne zainteresowania. Śpiew, fotografia, poezja, kuchnia, wymyślam przepisy kulinarne i zgłaszam się do różnych konkursów, potrawy były w kalendarzu oraz w książce kucharskiej, malarstwo, hafciarstwo, nalewki, które wymyślam i częstuję na różnych imprezach, a najważniejsze to pomagać innym i prowadzić z dziećmi zajęcia plastyczne. Sport i rekreacja to motor do pracy. Narty, łyżwy czy rower to sport który kocham. Planuję też wystawę fotografii, bo fotografia to inspiracja, to obserwacja świata. Swoje prace przekazuję na licytacje społeczne i charytatywne. Jako juror literacki w konkursach poetyckich przekazuję książki na nagrody. Wszystko robię z miłości do ludzi, kocham życie, ludzi i to co mnie otacza. Spełniam się w marzeniach, ale człowiek który potrzebuje pomocy jest mi bliższy sercu i oddaję się całym sercem - mówi Ewa Napora.

Zapraszamy do obejrzenia w galerii fotografii Ewy Napory. Widać, że artystka sięga chmur - burzowych, bądź pędzących błękitnych fal, albo formacji, które zamykają na noc horyzont. Są piękne zdjęcia otaczającej nas natury - zwierząt i roślin, są wspaniałe zachody słońca i niezwykłe pejzaże.

A oto co sama pani Ewa pisze o swojej fotografii.

Fotografia to ciekawe hobby, zachwyca mnie od jakiegoś czasu, ta pasja trwa od kilku lat. To trudna sztuka, wymaga dużej precyzji, co wiąże się z wyrzeczeniami. Lecz czasem trudy, znoje i ranne wstawanie opłaca się, gdyż łapię piękne ujęcia, a to daje radość ogromną. Każda pora roku, dzień i noc czy ranek o świcie wygląda inaczej. Światło dzienne i nocne jest inne przed wschodem i zachodem słońca. Światło pada o innej porze, pada z boku, dzięki temu wydobywa się trójwymiarowość fotograficznej sceny. Każdy kontur gołym okiem jest inny w plenerze. Każda kompozycja wymaga precyzji w uchwyceniu kadru zdjęcia. Bo pochylenie się nad żdźbłem trawy, pajęczyny, rosy, zwierząt, ptaków czy krajobrazów jest ułamkiem tego, że zdjęcie będzie niesamowite. Bo na łąkach, polach, drogach, w szuwarach i bagnach, zdjęcia będą w innym świetle aparatu.

Przyroda, jak polne łąki w makach, w pszenicy chaber, który lśni w zachodzie słońca, a także stokrotka wśród motyli. I wiem, że fotografia jest czymś, co daje satysfakcję, rozwój, by w obiektywie aparatu uchwycić piękno okiem fotografa. Można też przy wschodzie słońca sfotografować żurawie przelatujące nad taflą wody. Czasem wracam z niczym i wypad na łono natury jest tylko spacerem. Refleks, światło, pogoda i spokój w plenerze dodaje wyciszenia. Ta ostrożność gwarantuje jakość zdjęcia. Bo dostrzec to coś czego nie widzą inni to świadome patrzenie artysty. Wiem tylko, że najpiękniejsza sztuka tworzy się na moich oczach w obiektywie aparatu. Fotografia wciąga do podglądania świata natury. Kto fotografuje, nie boi się mrocznych bagnistych dróg, gdzie wśród bagien są ptaki, zwierzęta które chowają się przed człowiekiem. Takie zdjęcia są unikatowe, nietuzinkowe, a podglądanie przyrody to rodzaj radości i satysfakcji. Nad ranem, gdy inni śpią, ja jadę lub idę przed świtem na polne drogi wśród lasów i czekam by sfotografować zwierzęta leśne, czy ptaki.

Przygoda z fotografią jest jak łowny ptak, który w gałęziach drzew czai się na swoją zdobycz. To wciąż pociągająca i rozgrzewająca na skroś adrenalina, która jest we mnie. Lecz w ciszy ma dystans by nacieszyć się naturą. Bo człowiek z przyrodą żyje na codzień, a ja uchwycam ją w kadrze aparatu i spełniam się w tym co robię. Fotografia to rodzaj wycieczki do natury i zaprzyjaźnienie się z nią jest jak afrodyzjak, gdyż każdy z nas potrzebuje wyciszenia i ciszy. Zapraszam do obejrzenia moich zdjęć.