Pilot pułkownik Wacław Król patronem ronda przy Hucie Szkła Okiennego w Sandomierzu

O wyborze patrona zdecydowali gimnazjaliści. Jakub Szostek przewodniczący sandomierskiej Młodzieżowej Rady Miasta i Łukasz Dzieciuch inicjatorzy przedsięwzięcia powiedzieli podczas uroczystego odsłonięcia pomnika, przypomnieli, że w 2017 roku w ramach rekrutacji do Sejmu Dzieci Młodzieży należało przygotować projekt nazwania części miasta imieniem lokalnego bohatera. - Nasz wybór padł na pilota pułkownika Wacława Króla, bo jest on przez miejscową społeczność zapomniany – mówili pomysłodawcy wyboru patrona. - Teraz nasz wniosek sprzed trzech lat został zweryfikowany i włączony pod obrady Rady Miasta.

Przed uroczystym odsłonięciem i poświęceniem ronda postać patrona przypomniał Marcin Marzec burmistrz Sandomierza. Głos zabrał także Ryszard Król przedstawiciel rodziny Wacława Króla, który przypomniał, że Sandomierz był dla jego ojca swoistą busola życiową. - Tutaj się urodził, wykształcił, zakochał – mówił Ryszard Król. - Ciągnęło go zawsze na Krakówkę, na Salve Reginę, na Stare Miasto, do Katedry, gdzie służył do mszy. Tutaj najczęściej spędzał urlopy.

Uroczystości towarzyszyło wręczenie podziękowań partnerom projektu ronda. Na zakończenie, przy obiekcie sportowym "Orlik", gości częstowano tradycyjną, wojskową grochówką.

O patronie.....
Wacław Szczepan Król urodził się 25 grudnia 1915 roku we wsi Krakówka koło Sandomierza, - polski pilot wojskowy, publicysta lotniczy i historyk lotnictwa. Pułkownik Wojska Polskiego, podpułkownik Królewskich Sił Powietrznych, as myśliwski. Wacław Król wykonał 286 lotów bojowych, zestrzelił na pewno 9, niektóre opracowania podają 8 1/2 i prawdopodobnie 3 nieprzyjacielskie samoloty oraz uszkodził 4. Daje mu to 12 miejsce na liście polskich asów myśliwskich, zajmuje 15. pozycję na Liście Bajana z 8 i 1/2 zwycięstwami pewnymi, 1 prawdopodobnym i 1/3 uszkodzonym. Po odwilży politycznej w Polsce, 19 stycznia 1957 roku został powołany do Dowództwa Lotnictwa Operacyjnego. W 1957 roku szkolił się na odrzutowcach w Oficerskiej Szkole Lotniczej nr 5 w Radomiu. W lipcu 1958 został awansowany do stopnia podpułkownika, 28 września 1965 mianowany został pułkownikiem. 13 października 1971 roku odszedł ze służby na emeryturę i zajął się pisarstwem. Był autorem wielu książek o tematyce historyczno-lotniczej. Zmarł 15 czerwca 1991 roku w Warszawie