Pomaganie innym jest jak PIN do nieba - młodzież z kół Caritas debatowała w Kielcach

W V forum szkolnych kół Caritas, które odbyło się w Liceum Ogólnokształcącym im. Śniadeckiego w Kielcach uczestniczyli uczniowie szkół gimnazjalnych i ponadgimnazjalnych z całej diecezji kieleckiej. Forum było okazją do wymiany doświadczeń.

- Pomagać można w różny sposób, najważniejsze, żeby kierować się ideą miłości bliźniego - powiedział nam ksiądz Krzysztof Banasik, wicedyrektor Caritas Kieleckiej, która była organizatorem forum. Tegoroczne warsztaty były dedykowane upowszechnianiu wolontariatu międzypokoleniowego. - Chodzi nam o zaktywizowanie seniorów, przekonanie ich, że mogą być przydatni jako wolontariusze. Chcemy też odbudować więzi między starszym a młodym pokoleniem - wyjaśnił.

W ramach międzypokoleniowego wolontariatu studenci Uniwersytetu Trzeciego Wieku prowadzą z młodzieżą zajęcia z zakresu literatury, teatru, warsztaty kulinarne, na których przygotowują regionalne potrawy według starych przepisów. Podczas letnich kolonii zorganizowanych przez Caritas wolontariusze seniorzy uczyli robótek ręcznych, majsterkowania. Około 600 dorosłych wolontariuszy jest zaangażowanych w pomoc osobom starszym, samotnym oraz pomaga w hospicjach domowych i stacjonarnych dla dorosłych i dla dzieci.

Coraz częściej szkolne koła Caritas współpracują z domami pomocy społecznej.

- Odwiedzamy starsze osoby w domu pomocy. Rozmawiamy, czytamy im książki, przygotowujemy przedstawienia, nawet razem tańczymy. Oni bardzo się cieszą z tych odwiedzin - powiedziała nam Klaudia Ziomek z gimnazjum Św. Stanisława Kostki w Kielcach. Klaudia przeznacza na wolontariat 2-3 godziny w tygodniu. Twierdzi, że to nie jest dla niej obciążeniem. Wolontariat też jej coś daje. - Uczę się od tych osób dystansu do życia, i tego, żeby się cieszyć z drobiazgów - powiedziała nam.

Porywająco o sensie pomagania opowiedziała siostra Małgorzata Chmielewska, założycielka domów Wspólnoty Chleb Życia. Dla siostry Chmielewskiej sensem życia jest miłość - czyli Bóg.

- Bóg mieszka pod trzema adresami: w Kościele, którym jesteśmy my wszyscy, czyli najstarsza rodzina, licząca 2 tysiące lat, bez obciachu. Drugi adres to Eucharystia, a trzeci to drugi człowiek. Kiedy staniemy przy bramce do nieba, Święty Piotr nie będzie pytał nas o rasę, wyznanie, religię, ale o to, co zrobiliśmy dla drugiego człowieka. To jest nasz PIN do nieba - tłumaczyła.

Radziła, jak nie wypalić się w pomaganiu: - Wielu ludzi chce dobrze, zakłada schroniska dla bezdomnych, ale bez miłości, bez realizowania marzenia Boga, który chce, żebyśmy ten świat zmieniali na lepsze, wypalają się i wykorzystują tych, którym pomagają, do swoich celów. Stara babcia nie będzie fajną kumpelką, jeśli nie będziemy w tym widzieli głębszego sensu. Zawszony pijak będzie szmatą, jeśli nie zobaczymy w nim twarzy Chrystusa zniekształconej przez zło, które sam popełnił, albo wyrządzili mu inni. Idźmy do drugiego człowieka jak do brata, on jest dla nas prezentem od Boga.

Przestrzegała: - Pomaganie jest trudne, zaczyna się zawsze bez pieniędzy, ale jak zacznie się działać, pieniądze jakoś się znajdują. Ja też tak zaczynałam, a teraz Wspólnota prowadzi siedem domów dla 300 bezdomnych i wykluczonych społecznie w Polsce, w tym jeden w powiecie opatowskim. Wypłacamy stypendia dla 500 uczniów. Pomaganie to malowanie świata, bieg długodystansowy, ale kiedy go ukończycie, możecie zupełnie spokojnie stawać za matką Teresą z Kalkuty.