Poradnik przetrwania. Jak rozmawiać z młodzieżą w czasie kwarantanny?

Sytuacja w jakiej się znaleźliśmy jest niewątpliwie czymś nowym dla większości z nas. Ograniczenie kontaktów społecznych, chcąc nie chcąc, stało się naszą codziennością. Pozamykani w mieszkaniach i własnych domach staramy się nie zwariować. Spoglądamy na młodzież, która siedzi przed laptopem, komputerem czy smartfonem i bezmyślnie klika przesuwając paski własnych ekranów. A na każde nasze pytanie lub prośbę słyszymy: „nie wiem” lub „zaraz”. Wzburzeni i poirytowani zastanawiamy się „Jak przetrwać czas izolacji i jak nie zepsuć często już napiętych relacji z nastolatkiem?”

Akceptacja
Zapamiętajmy na początek, że nie da się być idealnym rodzicem, niezależnie od sytuacji w jakiej się znajdujemy. Popełniamy błędy i będziemy je popełniać. Jeśli już tak się stanie nie bójmy się przepraszać i miejmy na uwadze, że jeszcze więcej błędów ma prawo popełnić młodzież. Zaakceptujmy to tak samo, jak cały wachlarz emocji, z którym się spotkamy u naszych dzieci. Po mimo, że nie zawsze usłyszymy od młodych co czują, jest to czas, w którym mają prawo przeżywać lęk, strach ale i złość. Z bezsilności często się pokłócą, ale kłótnia nie jest niczym złym o ile nie jest podłożem przemocy i prześladowania. Więc dajmy pokrzyczeć nastolatkom i starajmy się nie traktować tego jako czegoś nienormalnego. Później zawsze możemy o tym porozmawiać.

Rozmowa
Nie wystarczy, że wiemy jak wyglądają nasze dzieci i młodzież. Żeby ich poznać musimy zacząć rozmawiać. Ale rozmawiać nie zawsze znaczy mówić - częściej oznacza słuchać. Bo wtedy ktoś zaczyna do nas mówić, kiedy widzi, że my słuchamy. Ale jak słuchać? Na pewno tak, żeby ktoś nie czuł się oceniany tylko rozumiany i żeby w tym wszystkim poczuł się potraktowany jak najbardziej poważnie, niezależnie od wagi problemu. Nie jest to łatwe kiedy jeszcze zdamy sobie sprawę, że nie powinniśmy również moralizować i prawić kazań - a same cisną się nam na usta. Zastanówmy się jak my się czujemy, kiedy zwracamy się do kogoś bliskiego z naszym problemem i słyszymy: „A po co się tak tym przejmujesz?” lub „Jakie to będzie miało znaczenie za 20 lat?”. Kiedy już uda nam się zacząć rozmawiać z nastolatkiem to pamiętajmy, że poznawanie kogoś to proces, który się nie kończy. Każdy z nas się zmiana i z każdym dniem stajemy się kimś innym.

Obserwacja i planowanie
W czasie izolacji dojdą nam niestety nowe zadania. Musimy zadbać o siebie i nasze potrzeby jak również o potrzeby naszych nastolatków. Dlatego obserwujmy ich i starajmy się wspólnie zaplanować takt ten czas, aby był odpowiedzią na ich samopoczucie i aktualny stan emocjonalny. Nie przeciążajmy ich ale nie pozwalajmy też za długo się nudzić. Zwróćmy uwagę czy nie popadają w stany lękowe lub depresyjne a jeśli mamy wątpliwość skontaktujmy się ze specjalistą. Czas izolacji fizycznej nie musi oznaczać czasu izolacji emocjonalnej. Możemy skorzystać z pomocy on-line lub zwykłej rozmowy telefonicznej. Pamiętajmy o tym. Nie musimy z tym zostawać sami.

Zobacz także:Koronawirus w Świętokrzyskiem? [RAPORT NA BIEŻĄCO]

Polecamy: Epidemia koronawirusa - raport minuta po minucie najnowszych informacji dotyczących wirusa w Polsce i na świecie

Ważne telefony: Koronawirus w Świętokrzyskiem. Gdzie dzwonić po pomoc i informacje? Ważne telefony

Jakie są objawy i jak się chronić? Zobaczcie

• Jakie są objawy koronawirusa?

Zobacz też, jak prawidłowo myć ręce:

• Mycie dłoni ochroni przed koronawirusem? Specjalista pokazuje, jak robić to poprawnie [WIDEO]