Święto Matki Boskiej Gromnicznej w Starachowicach. Ostatnie msze w bożonarodzeniowej scenerii, z kolędami. Zobacz zdjęcia

We wszystkich starachowickich kościołach święcono świece, tak zwane gromnice. Po mszy świętej, wierni, zapalone świece nieśli do domów. Na ostatniej, wieczornej mszy świętej po raz ostatni śpiewano kolędy. W starachowickim kościele Wszystkich Świętych kolędy śpiewała dziecięca schola.

Po II Soborze Watykańskim cały katolicki świat kończy okres Bożego Narodzenia w pierwszą niedzielę, po święcie Trzech Króli, w tak zwaną niedzielę Chrztu Pańskiego. Natomiast Polacy robią to dopiero 2 lutego, w święto Ofiarowania Pańskiego (Gromnicznej).
W świątyni, w Jerozolimie, tego dnia ofiarowano Chrystusa, jako pierworodnego syna Panu Bogu. Złożono też ofiarę w postaci dwóch synogarlic. Podczas wieczornej mszy świętej w starachowickim kościele Wszystkich Świętych, gromnice świecił ksiądz Łukasz Dybus, wikariusz tej parafii. On też przewodził koncelebrowanej mszy świętej.

Kończą swoje kolędowanie świeccy kolędnicy chodzący po domach i księża. Najpóźniej w tym dniu trzeba rozebrać choinkę. Święto Ofiarowania Pańskiego, potocznie zwane Gromniczną, zawsze przypada czterdziestego dnia po Bożym Narodzeniu, czyli 2 lutego. Od lat święto Gromnicznej kojarzyło się z kopnym śniegiem i wielkimi mrozami.

Zobacz zdjęcia

Poświęcone w kościele świece zapala się potem w trudnych chwilach życia wiernych, kiedy interwencja Opatrzności Bożej może pomóc. Podczas burzy z piorunami stawiano je w oknie drewnianych chat, by chroniły przed uderzeniem pioruna, gromu, stąd nazwa gromnice. Gromnicami zażegnywano klęski gradowe, dymem świec znaczono znaki krzyża na drzwiach i domowych sprzętach. Światło gromnicy chroniło nocnych podróżników przed wilkami. W każdym katolickim domu powinna być, co najmniej jedna gromnica. Zapalało się ją przy łóżku konającego, by jej światło ulżyło mu w cierpieniu i po śmierci zaprowadziło duszę do wieczności.