Sylwia Gawłowska, absolwentka Uniwersytetu Jana Kochanowskiego w Kielcach napisała pierwszą w Polsce monografię o Grzegorzu Ciechowskim

Sylwia, która pochodzi z Olszownicy, gmina Baćkowice w powiecie opatowskim. Uczęszczała do szkoły muzycznej, należała do harcerstwa, pierwsze własne piosenki tworzyła jako nastolatka. W 2006 roku przyjechała do Kielc studiować polonistykę na Uniwersytecie Jana Kochanowskiego, współpracowała ze Sceną Autorską „Studio” w Kieleckim Centrum Kultury.

Ukończyła filologię polską na kieleckiej uczelni i tam obroniła pracę magisterską na pod tytułem: "Ocean powszedni, czyli świat według Osieckiej”, potem zdecydowała się zrobić doktorat. Właśnie z tej rozprawy doktorskiej pod kierunkiem profesora Janusza Detki powstała ciekawa książka o Ciechowskim.

Już sama praca doktorska był wydarzeniem w Polsce. Na obronę przybyli fani zespołu. Szeroko o tym informowaliśmy Doktorat o "Republice" powstał na Uniwersytecie Jana Kochanowskiego w Kielcach. Na obronę przybyli fani zespołu

Książka Sylwii Gawłowskiej "Grzegorz Ciechowski. Oblicza autorskości" jest pierwszą monografią poświęconą analizie twórczości wybitnego kompozytora, autora tekstów piosenek, wokalisty, producenta i poety lidera zespołu Republika.

Jak opisuje wydawnictwo Instytut Kultury Popularnej: "Kluczem odczytania dokonań Ciechowskiego jest dla Gawłowskiej pojęcie autorskości, realizującej się na wszystkich poziomach tej twórczości i obecnej także we wszystkich inicjatywach, które powstały po Ciechowskim na motywach albo z inspiracji jego dokonań. Kontekstami, po jakie sięga autorka, są nie tylko biografia Ciechowskiego oraz nowe sytuacje polskiego rocka. Sylwia Gawłowska wpisuje autorskie projekty swojego bohatera w szerokie konteksty kulturowe, uruchamiając takie tropy, jak: pokoleniowość i transgresyjność, egzystencjalizm i neoegzystencjalizm, utopia i antyutopia."

- Piosenek Grzegorza, który miał podobną charyzmę do Czesława Niemena czy Edyty Bartosiewicz słuchałam głównie na studiach – wspomina. - Chociaż nie byłam fanką Republiki, mam 32 lata, żyłam w innym okresie, to jednak uznałam te piosenki za ciekawy materiał do analizy. W muzyce Ciechowskiego dużo jest poezji. Pokusiłam się o zbadanie naukowe jego piosenek, opisałam jego biografię, inspiracje i kreacje, zaprezentowałam wszystkie koncerty, wydarzenia, które odbyły się po jego odejściu. Interesujące jest także to, że chociaż Grzegorz odszedł jakiś czas temu to jego grupa i utwory wciąż żyją, mają mnóstwo słuchaczy. Jest rzesza ludzi kultywujących tę tradycję.

-Książkę pisałam przez ponad 4 lata - dodaje. - Ostatnią napisaną kropkę pamiętam do dziś.

W poprzednim wywiadzie jaki ukazał się w listopadzie 2018 roku zapytaliśmy panią Sylwię: Czy Pani także jest fanką Ciechowskiego? Wtedy odpowiedziała: Po tej czteroletniej pracy mogę powiedzieć, że jestem fanką tradycji, którą zainicjował Ciechowski i która od jego śmierci trwa już od niemal 20 lat. Dni Białej Flagi w Toruniu i inne spotkania miłośników Ciechowskiego, również ich obecność na mojej obronie, są świadectwem siły tej twórczości.

Obecnie po wydaniu książki autorka otrzymuje mnóstwo gratulacji i telefonów. Za Kielcami wciąż tęskni, wcześniej pracowała jako kustosz Muzeum Piosenki Polskiej w Opolu, a obecnie jest dyrektorem w Prudnickim Centrum Kultury.

Sylwia Gawłowska o swojej książce
Sylwia Gawłowska tak napisała o swojej pracy na facebooku: Książka „Grzegorz Ciechowski – oblicza autorskości” powstała pierwotnie jako rozprawa doktorska obroniona na Uniwersytecie Jana Kochanowskiego w Kielcach 9. października 2018 roku, jednak dziś jest ona dla mnie czymś osobistym, wykraczającym daleko poza próbę naukowego badania piosenki. To świadectwo mojej wieloletniej i nie zawsze szczęśliwej wędrówki za ideą. Tą ideą jest fenomen piosenki. Piosenki, która nie opuszcza mnie od dzieciństwa, która pomagała mi rozpoznawać świat, uczyć się własnych emocji, i tej, która stała się dla mnie osobistym tworzywem komunikowania się w śpiewie. Nie wiem, czy „piosenka jest dobra na wszystko”, jednak wiem, że za jej pomocą można zrobić wiele. Można nią otrzeć łzy, można rozniecić ogień, można zapomnieć, można wskrzesić przeszłość, można nią milczeć i można nią przedłużyć własne istnienie. To ostatnie dane jest wyłącznie jej genialnym autorom. Do takich należy moim zdaniem Grzegorz Ciechowski, którego rozmaite artystyczne oblicza stały się tematem niniejszej książki. Ów wybór nie wynikał z fascynacji zespołem Republika, na którego koncercie nigdy nie mogłam być z racji mojego wieku. Decydując się na taką drogę, szłam w nieznane. I to była, jak się okazało, droga najlepsza z możliwych…

Od lat towarzyszy mi przekonanie, że jesteśmy sumą ludzi, których spotykamy. Książka, którą trzymacie Państwo w rękach jest tego dowodem. Nie byłoby jej bowiem, gdyby nie szereg spotkań z ludźmi i dróg, które nie wiedzieć czemu, musiały się przeciąć. Myśląc o ludziach, którzy towarzyszyli mi w tej drodze czuję prawdziwą wdzięczność. Słowa podziękowania chciałabym skierować przede wszystkim w stronę doktora habilitowanego, profesora Uniwersytetu Jana Kochanowskiego w Kielcach, Janusza Detki, który przez cztery lata, jako promotor mojej rozprawy doktorskiej, inspirował mnie cennymi spostrzeżeniami, i z niespotykaną cierpliwością wpierał moje próby studiów nad piosenką. Twórczość Grzegorza Ciechowskiego stała się tematem mojej pracy właśnie dzięki wielogodzinnym, twórczym dyskusjom z profesorem Januszem Detką. Dziękuję także doktorowi habilitowanemu profesorowi Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu, Krzysztofowi Gajdzie, mojemu promotorowi pomocniczemu, który nie szczędził czasu, by podzielić się ze mną swoją piosenkologiczną wiedzą i doświadczeniem. Niskie ukłony przesyłam w stronę profesor Izoldy Kiec i doktora habilitowanego Pawła Tańskiego – recenzentów mojej rozprawy, którzy zainspirowali mnie do kolejnych poszukiwań i nowych spojrzeń na twórczość Obywatela G.C.. Swoją wdzięczność kieruję także w stronę: Pani Jolanty Muchlińskiej, Leszka Gnoińskiego, Tomasza „Josepha” Bracichowicza, Krzysztofa „K.A.S.Y.” Kasowskiego, Piotra „Jacksona” Wolskiego, Włodzimierza „Kiniora” Kiniorskiego, Grzegorza Sowuli, Przemysława Wałczuka, Karola Stolarka i całego zespołu Muzeum Polskiej Piosenki w Opolu. Serdeczne podziękowania kieruję także w stronę moich mistrzów: Jana Poprawy, niedoścignionego kronikarza polskiej piosenki oraz w stronę Marka Tercza, barda pieśniarza, filozofa, który w 2008 roku zaszczepił we mnie wiarę w piosenkę, jako dzieło sztuki. Nade wszystko jestem wdzięczna moim rodzicom: Annie i Mirosławowi Gawłowskim i bratu Radosławowi, którzy niestrudzenie wpierają mnie w moich dążeniach-marzeniach. Dziękuję Przyjaciołom: Gosi Barcickiej, Madzie Jarek-Matli, Paulinie Karbownik, Karinie i Andrzejowi Kita, Agacie Haas, Annie Rapp, Agnieszce Zientarskiej, Piotrowi Fuczykowi, Piotrowi Resteckiemu, Piotrowi Kiliańskiemu, Mateuszowi Torzeckiemu i Bartkowi Suwińskiemu, za to, że wbrew słowom Ciechowskiego, nie „zabrakło ich”. Dziękuję Łukasz Müller. I wreszcie, dziękuję Drogiej Pani Profesor Izoldzie Kiec, szefowej Fundacji Instytut Kultury Popularnej w Poznaniu. Wydanie tej książki pod takimi skrzydłami jest dla mnie prawdziwym zaszczytem.
Mam cichą nadzieję, że lektura tej książki dostarczy Państwu „nowych, nowych, nowych sytuacji”"

Kim był Grzegorz Ciechowski?
Grzegorz Ciechowski urodził się 29 sierpnia 1957 roku w Tczewie, zmarł 22 grudnia 2001 w Warszawie – muzyk rockowy, pianista, flecista, poeta, kompozytor, felietonista, autor tekstów, lider i wokalista zespołu Republika, który działalność artystyczną zaczynał w toruńskim klubie studenckim „Od Nowa” w 1980 roku. Jako solista występował między innymi pod pseudonimami Obywatel G.C. i Grzegorz z Ciechowa. Pisał również teksty innym wykonawcom między innymi zespołowi Lady Pank - hit „Zostawcie Titanica”. W latach szkolnych rozwijał swoje zainteresowania muzyczne i literackie; grał na flecie i pianinie, występował w chórze i jako flecista w zespołach Nocny Pociąg, a od 1976 w Jazz Formation. Pisał wiersze, zbierał płyty, ćwiczył też kulturystykę. Na studia wybrał się do Torunia na polonistykę na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika. Tam też wydał tom wierszy oraz zaczął karierę muzyczną. W 1979 dołączył do zespołu Res Publica, prowadzonego przez Jana Castora, szybko został jego liderem, napisał sam większość utworów grupy, która od 1980 przyjęła nazwę Republika. Zespół Republika zaczął publiczne występy jesienią 1981 w Toruniu, a wiosną 1982 pojawił się w Warszawie. Proponował nowe, ostre brzmienie, oryginalne teksty oraz czarno-biały styl wizualny. Pierwsze nagrania to największe przeboje zespołu: „Kombinat”, „Gadające głowy”, „Sexy Doll”, „Układ sił”, „Telefony” i „Biała flaga”. Potem kariera potoczyła się bardzo szybko a zespół i sam Grzegorz byli wielkimi gwiazdami końca XX wieku. Zmarł niespodziewanie w22 grudnia 2001 w szpitalu w Warszawie, po przeprowadzonej w trybie nagłym operacji tętniaka serca.

W latach 70. ożenił się z Jolantą Muchlińską. Rozstał się z nią przez romans z aktorką i reżyserką Małgorzatą Potocką, z którą związany był od końca 1985 do 1994 roku, miał z nią córkę Weronikę. W 1994 jego żoną została Anna Wędrowska, z którą miał troje dzieci: Helenę (urodzoną 1995), Brunona (urodzonego 1996) i Józefinę (urodzoną 2002, już po śmierci artysty).

Pod koniec lata 2007 przygotowano książkę „Grzegorz Ciechowski 1957–2001. Wybitny artysta rodem z Tczewa”, którą zredagował jego szkolny kolega, poseł Jan Kulas. Książka ukazała się w 50. urodziny muzyka. Książka Sylwii Gawłowskiej to pierwsza monografia o Grzegorzu Ciechowskim.