Syria. Damaszek - jedno z najstarszych miast świata (zdjęcia)

Jestem w jednym z najstarszych miast świata - Damaszku. Oglądam go ze wzgórza. Mimo późnej wieczorowej pory nie jesteśmy tam sami. Na kocu rozłożonym wprost na ziemi siedzi czterech młodych mężczyzn i gra w karty. W innym miejscu, pod lampą uliczną, dwaj staruszkowie rozgrywają partię szachów. Na ławce siedzi przytulona para szeptająca sobie czułe słówka. Z limuzyny wysiada kilku eleganckich mężczyzn. Stają na skraju wzgórza i długo patrzą na zarysy ulic, meczetów, centrów handlowych.

POCZĄTEK 5000 LAT P.N.E.

Damaszek, stolica Syrii, chlubi się mianem najstarszego nieprzerwanie zamieszkanego miasta na świecie. Osiedla ludzkie istniały tu już 5000 lat p.n.e. Później była to stolica imperium Persów, zdobyta przez Aleksandra Wielkiego, centrum kultury helleńskiej, a następnie ważne miasto rzymskie. W 635 roku n.e., kiedy gasła powoli gwiazda Bizancjum, Damaszek zdobyli Arabowie, którzy uczynili z niego wspaniałą metropolię w swym gwałtownie rozrastającym się muzułmańskim imperium. Złupiony w roku 1200 przez Mongołów, za Mameluków i Osmanów zaczął powoli podupadać, by po I wojnie światowej stać się wraz z całą Syrią francuskim terytorium mandatowym i na koniec uzyskać niepodległość.

Spacerujemy wąskimi uliczkami starego miasta. Zaglądamy w bramę jednego z domostw. Z zewnątrz niepozorna, wręcz brzydka kamieniczka, kryje na swym dziedzińcu prawdziwe skarby. Na ocienionym podwórku panuje przyjemny chłód, na środku delikatnie szumi fontanna, ściany zdobią barwne mozaiki.

ŚLADAMI ŚWIĘTEGO PIOTRA

Stajemy przed bramą maleńkiego kościoła. Stromymi schodami idziemy w dół, do podziemi. Tu znajduje się kaplica Ananiasza, jednego z apostołów Jezusa Chrystusa. Zgodnie z legendą kaplica była kiedyś piwnicą jego domu. Znalazł w niej schronienie uciekający przed prześladującymi go Żydami święty Paweł.

W innym miejscu także napotykamy ślady świętego. Tu, gdzie dziś przy ruchliwej ulicy stoi kaplica, była kiedyś brama do miasta. W jej pobliżu, uciekającego Pawła umieszczonego w wiklinowym koszu, młodzi uczniowie spuszczali na drugą stronę. Scenę tę przedstawia obraz wiszący na ścianie kaplicy.

W PRAWDZIWEJ SKARBNICY

Po wędrówce uliczkami starego miasta udajemy się do prawdziwej skarbnicy, jaką jest Muzeum Narodowe. Już fasada budynku budzi zachwyt. Misternie zdobiona została przetransportowana tu w kawałkach i ponownie złożona z pustynnego pałacu - twierdzy z okolic Palmiry. Pałac ten zbudowany był w VII wieku. To, co znajduje się za bramą, jest nie do opisania: wspaniałe rzeźby, sarkofagi, tabliczki z najstarszym alfabetem na świecie, naczynia, biżuteria.
Do największych atrakcji obiektu należy zrekonstruowane hipogeum, czyli podziemne komory grobowca z Doliny Grobowców w Palmirze oraz pokryta freskami synagoga z Dura Europos.

BOSO I W KAPTURZE

Przewodnik znów wprowadza nas w małe, kręte uliczki. Po chwili wręcza kobietom obszerne, brązowe habity. - Okryjcie się szczelnie, włóżcie kaptury na głowy, zdejmijcie buty. Wkraczamy na teren jednego z najpiękniejszych meczetów na świecie - Meczetu Omajadów - mówi poważnie.

Idziemy po kamiennym dziedzińcu szczelnie okryte, stąpamy boso lub w skarpetach po podłożu. Nad niskimi budynkami górują minarety. Najwyższy budowniczowie nazwali imieniem Jezusa. Według muzułmanów Jezus - poprzednik proroka Mahometa z tego właśnie miejsca osądzi pewnego dnia świat.

W środku meczetu napotykamy tłumy wiernych. Jedni gorliwie się modlą, inni leżą na dywanach rozciągniętych na całej ogromnej podłodze. Jakieś dziecko płacząc poszukuje swej matki. Wychodzę na zewnątrz, by pooglądać wspaniałe kiedyś złoto - zielone mozaiki z motywami roślinnymi. Dziś pozostała tylko część z nich ocalała z licznych pożarów. W meczecie znajduje się także marmurowy grób Saladyna, który jest prezentem od ostatniego cesarza niemieckiego Wilhelma II, który odwiedził Damaszek pod koniec XIX wieku podczas podróży po Bliskim Wschodzie.

SKLEPY I MALEŃKIE WARSZTATY

Bazar el-Hamidieh odwiedzany jest od rana do nocy. Przez środek biegnie szeroka zadaszona ulica. Zadaszenie to zbudowano pod koniec XIX wieku. Tu znajdują się bardzo eleganckie sklepy i z rękodziełem i innymi artykułami. Im dalej od głównego traktu, tym sklepiki stają się skromniejsze, ale przez to ciekawsze. Przed jednym z nich stoi stolik, na którym ustawiono maszynę do szycia. Krawiec pracuje tuż przy przejeżdżających samochodach, podobnie jak nieco dalej szewc czy ślusarz. Nawołują do siebie chcąc przekrzyczeć miejski gwar.