Kamilek urodził się ciężko chory. Szpital w Nisku zapłaci za jego śmierć

Miało być szczęście z narodzin synka. Stało się inaczej. Choć mama alarmowała lekarzy, że nie czuje ruchów dziecka, ci nie kwapili się do cesarki i ratowania malucha.

Lekarz wyznaczył termin porodu na 2 - 3 marca 2008 r. Na świat miał przyjść chłopczyk. Ciąża 25-letniej, zdrowej mamy przebiegała dobrze. Do Szpitala Powiatowego w Nisku trafiła 5 marca. Dziecko nie kwapiło się na świat, ale badanie USG pokazywało, że wszystko jest w porządku.

Kobieta zaniepokojona jednak nieudanymi próbami wywołania porodu zagadnęła ordynatora o cesarkę. Ten oświadczył, że nie ma takiej potrzeby.

Coś nie tak z tętnem

13 marca, ok. godz. 8.45, sala porodowa. Lekarze znów starają się wywołać poród. Ok. 11.15 lekarz przecina worek owodniowy, z którego wypływa czysty płyn. Około południa na salę wchodzi jedna z lekarek. Pyta rodzącą o samopoczucie i sprawdza zapis KTG. Wychodzi.

Matka słyszy przypadkiem od położnych, że - ich zdaniem - zapis nie jest prawidłowy. Wysyła wiadomość do męża, by przyjechał i porozmawiał z lekarzem dyżurnym. Po godz. 13 na salę wchodzą dwie lekarki, oglądają KTG i wychodzą. Przyjeżdża mąż pacjentki i rozmawia z ordynatorem. Ten uspokaja, że cesarki robić nie trzeba.

Ok. godz. 16 kolejne badanie. Brak odczuwania bólów porodowych przez pacjentkę to efekt wysokiej odporności jej macicy na ból - twierdzi lekarz. Kobieta do godz. 19 jest sama na sali porodowej, podłączona do KTG.

Dziecko bez oznak życia

Zmieniają się położne. Rodząca ma schodzić z łóżka i robić ćwiczenia przyspieszające poród. Ok. 22.30 w badaniach wychodzą zaburzenia tętna płodu. Mimo to nadal kontynuowany jest poród siłami natury. Maluszek rodzi się po północy. Siny, bez oznak życia. Nie oddycha sam, nie reaguje na bodźce, jego serce nie pracuje. Szybka reanimacja. Serduszko zaczyna bić.

- Dziecko przez wiele godzin podduszone w kanale rodnym urodziło się z ciężkim i trwałym uszkodzeniem mózgu - mówi mecenas Bogna Wais-Przybyło z rzeszowskiej kancelarii adwokackiej "Lassota i Partnerzy".

Noworodek trafia na oddział neonatologii w Przemyślu, później na noworodki z intensywną opieką medyczną w szpitalu przy ulicy Szopena w Rzeszowie. Dziecko w szpitalach spędza 10 miesięcy. Przechodzi posocznicę, cierpi na nawracające infekcje dróg moczowych, leczone jest antybiotykami.

Po zabiegu tracheotomii oddycha przez tchawicę. Niemowlę nie ma odruchów ssania i połykania, musi być karmione dożołądkowo. Ostatnie miesiące życia spędza w domu.

Czuł tylko ból

- Jeszcze w 2008 r. wystąpiliśmy w imieniu Kamila z powództwem przeciwko szpitalowi w Nisku o zadośćuczynienie za szkodę wyrządzoną podczas porodu - mówi mecenas Bogna Wais-Przybyło.

Sprawa toczyła się przed Sądem Okręgowym w Tarnobrzegu. Szpital bronił się, że przyczyną złego stanu zdrowia chłopca był zespół aspiracji smółki, nie zaś nieprzeprowadzenie cesarskiego cięcia. Nieprawidłowo przeprowadzony poród potwierdziła jednak opinia ekspertów z kliniki położnictwa i ginekologii Instytutu Matki i Dziecka. We wrześniu 2009 r. zapadł wyrok: milion złotych na rzecz rodziców jako spadkobierców dziecka.

- Nie dane mu było poznać, czy raczej zaznać ani jednej przyjemnej rzeczy. Był niewyobrażalnie chory przez całe swoje życie.

Do tego stopnia, że nie mógł poznać, usłyszeć, zobaczyć, ani poczuć swojej matki, ojca, czy osób, które go pielęgnowały w szpitalu - uzasadniał wyrok sędzia Marek Nowak. - Mózg Kamila reagował wyłącznie na bodźce bólowe. Wszystko to razem daje obraz dziecka skrzywdzonego ponad ludzką miarę i którego cierpienia nie da się przeliczyć ani racjonalnie oszacować.

Milion złotych to sporo?

Sędzia Nowak podkreśla, że zadośćuczynienia w kwotach ok. miliona złotych nie są już dziś czymś nadzwyczajnym. Choć zgadza się, że dla znacznej części społeczeństwa to kwota wręcz niewyobrażalna.

- Ale jak każda suma pieniędzy ma swoją wymierną, ekonomiczną wartość. Z jednej strony stanowi równowartość ok. 27-letnich przeciętnych zarobków, z drugiej to odpowiednik ceny półtora domu jednorodzinnego lub ok. 5 mieszkań w Tarnobrzegu, ale już tylko jednego dużego mieszkania w Warszawie.

200 tys. zł wystarczy

Szpital w Nisku odwołał się od wyroku. Sprawę drugiej instancji prowadził Sąd Apelacyjny w Rzeszowie. Ten w lutym 2010 r. obniżył zadośćuczynienie do 200 tys. zł. Jakie były argumenty?

"Z uwagi na stan uszkodzenia mózgu i wiek, dziecko nie miało cierpień psychicznych związanych z odczuciem wyrządzonej mu krzywdy. Wraz ze śmiercią ustały jego cierpienia. Podstawą ustalenia wysokości zadośćuczynienia nie może być to, co Kamil utracił umierając, a więc nieprzeżyte życie i to, co ono mogło i powinno mu przynieść. Dziecko nie mogło mieć z zadośćuczynienia żadnych korzyści" - czytamy w uzasadnieniu.

Szpital zapłaci z odsetkami

Od tego wyroku z kolei odwołali się rodzice. Sąd Najwyższy podtrzymał wyrok Sądu Okręgowego w Tarnobrzegu.

- Szpital ma zapłacić rodzinie 800 tys. zł, bo 200 tys. zapłacili po wyroku Sądu Apelacyjnego. Odsetki urosły do ok. 300 tys. Ponad 90 tys. to koszty procesu na rzec Skarbu Państwa - wylicza mecenas.

Stanisław Krasny, dyrektor szpitala, zna wyrok.

- Zasądzone zadośćuczynienie jest bardzo wysokie. Jednocześnie ubolewamy, że w historii szpitala znalazł się taki dramatyczny przypadek, bo ogólnie oddział ginekologiczno-położniczy cieszy się dużym zaufaniem wśród pacjentek. Średnio rocznie rodzi się u nas 700 dzieci - mówi. - Wyrok Sądu Najwyższego jest ostateczny. Trzeba go wykonać, choć jego uzasadnienia nie bardzo rozumiem. Szpital jest ubezpieczony.

A co z odpowiedzialnymi za ten błąd? Będą ukarani?

- Odnośnie tego nie będę się wypowiadał, bo prokuratura bada sprawę. Lekarze na razie pracują - mówi dyrektor.

To nie jedyny taki przypadek

Rodzice nieżyjącego Kamila są bardzo skromnymi ludźmi, nie chcą rozgłosu.

- To była dla nich straszna trauma. Dzień w dzień jeździli do szpitala do synka. Ostatnie chwile życia maluszek spędził w domu, podłączony do aparatur - mówi mecenas. - Po takim, dramacie trudno zaplanować kolejną ciążę.

Kancelaria "Lassota i Partnerzy" twierdzi, że to nie jedyna sprawa o zadośćuczynienie dotycząca szpitala w Nisku. Stara się o nie inna matka, która rodziła w tym samym roku.