W Kielcach poświęciliśmy pokarmy na świąteczny stół. Kościoły odwiedziły tłumy mieszkańców [ZDJĘCIA]

Odwiedziliśmy kościoły na terenie Kielc. Zaczęliśmy od Bazyliki katedralnej. Tam już od godziny 9 trwało święcenie pokarmów. Jak przystało na jedną z największych parafii (a może największą?) w mieście, od razu był tłum ludzi. Do świątyni przychodziły całe rodziny, znajomi, koledzy z koleżankami, ale i sami. Nie brakowało też małych dzieci, które dzielnie towarzyszyły rodzicom i nierzadko miały swój własny koszyk.

- Tak jest w naszym przypadku – podkreśliła Aleksandra Lis, która do katedry na święcenie przyszła z mężem Rafałem i pięcioletnim synkiem Danielem. – My mamy „rodzinny” koszyk, a nasza latorośl swój. Co się w nim znajduje? To, o czym mówi tradycja. Są jajka, jest kiełbasa, chleb, chrzan, musztarda, wędlina i do tego oczywiście pisanki z różnymi ozdobami i dekoracjami. Przygotowania trwały od sobotniego poranka. Syn też nam pomagał. Zajmował się dekorowaniem pisanek i koszyczka – zaznaczyli kielczanie.

Podobnie było w pozostałych kościołach, do których w Wielką Sobotę zajrzeliśmy – pod wezwaniem Świętego Józefa Robotnika, Świętej Jadwigi Królowej, Świętego Wojciecha, Świętego Krzyża i rektoralnym pod wezwaniem Świętego Karola Boromeuszka na Karczówce. Przychodziły do nich całe familie, a święcenia pokarmów trwały tam co pół godziny do wczesnych godzin popołudniowych.

Wierni mieli w swoich przystrojonych bukszpanem lub borowiną koszyczkach – podobnie jak nasi rozmówcy powyżej – wszystko to, co niezbędne. Raczej nie decydowali się na szaleństwa w postaci mnóstwa ozdób, a skupiali na pokarmie. Dlatego stawiali na jajka będące symbolem nowego, odradzającego się życia, chleb będący w tradycji chrześcijańskiej symbolem poświęcenia Jezusa Chrystusa dla ludzi i przypominający nam, że powinniśmy być dla siebie „dobrzy jak chleb”, a także na mającą chronić od zepsucia sól, mającą zapewnić dostatek i zdrowie kiełbasę oraz oznaczający siłę i fizyczną krzepę chrzan.

Przypomnijmy, że początki zwyczaju święcenia pokarmów sięgają VIII wieku. Był wówczas popularny i w Kościele wschodnim, i w zachodnim. W Polsce przyjął się sześć wieków temu.

ZOBACZ GALERIĘ