Za starzy na leczenie. Seniorzy coraz częściej czują się dyskryminowani

- Teraz wszędzie liczy się tylko młodość - mówi kielczanin Władysław Trzpiot. - Człowiek starszy i schorowany, jestem po operacji by passów czuje się nieraz jak intruz, niepotrzebny. Jest pan za stary na leczenie, za stary na badania, za stary na szkolenie - takie słowa ja i moi koledzy słyszymy często. - Bywamy zepchnięci na margines.

Taką tendencję potwierdzili też pracownicy Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie, którzy kilka dni temu zorganizowali na ten temat sympozjum przy współpracy z wykładowcami Uniwersytetu Jana Kochanowskiego.

- Dyskryminowane są już nawet osoby po pięćdziesiątym roku życia - uważa dr Agata Chabior, gerontolog, pracownik Instytutu Pedagogiki. - Ludzie starsi znaleźli się u nas na najniższych szczeblach drabiny społecznej, często młodzi traktują takie osoby lekceważąco, uważają, że tylko do nich należy świat. Zapominają, że czeka ich podobny los. Obecnie w miejscach pracy do awansów, na szkolenia wybiera się młodszych pracowników, a starsi, mimo, że posiadają wiedzę i dowiedzenie są pomijani. W szpitalach powszechna jest opinia, że nie opłaca się inwestować w leczenie osiemdziesięciolatków, nie mówiąc już o starszych. Lekarze potrafią powiedzieć:" w pana wieku jakby nie bolało, to by znaczyło, że trzeba umierać". Seniorom odmawia się prawa do wzięcia kredytu czy ubezpieczenia, jak wyjeżdżają na urlop. Młodzi niechętnie ustępują starszym miejsca w autobusie, nie są skłonni wziąć pod uwagę ich opinii w różnych sprawach.

Zło powraca

- A przecież starszemu pokoleniu należy się szacunek, uwaga i wdzięczność za życiowy trud, za to, że wychowali dzieci i wnuki, ciężko pracowali, a teraz często cierpią z powodu chorób, samotności i izolacji - mówi dr Małgorzata Porąbaniec. - Obchodzimy Międzynarodowy Rok Aktywności Ludzi Starszych i Solidarności Międzypokoleniowej, warto by było, żeby młodzi ludzie zmienili swoją mentalność, poczuli, że mają jakieś obowiązki wobec starszych. Powinni pamiętać, że za to jak traktują innych sami mogą zostać podobnie potraktowani.

Magdalena Gościniewicz i Anna Gromska, wicedyrektor ośrodka pomocy podkreślają, że z takim negatywnym myśleniem o osobach starszych wiąże się ich postępujące ubóstwo i niskie poczucie własnej wartości. - Jak wnuczkowie traktują dziadków jak kogoś głupszego, z tego powodu, że nie znają się dobrze na komputerze, albo nie umieją biegle obsługiwać komórki, to nie jest to w porządku, bo przecież mają oni inne zalety - zaznacza dyrektor Gościniewicz. - Z kolei jak osoby w średnim wieku są zwalniane z pracy tylko dlatego, że nie mają trzydziestu lat, nie bierze się pod uwagę ich umiejętności, to gdzie mają wypracować lata do emerytury - dodaje wicedyrektor Gromska. - Czują się skrzywdzeni, szybko ubożeją.

Chcą być potrzebni

A o tym, że seniorzy chcieliby być nadal ważni, pragną uczestniczyć w życiu kulturalnym, społecznym świadczy to, że ciągle podejmują nowe inicjatywy. Zofia Chałat i Elżbieta Kułakowska były niedawno wolontariuszkami na koloniach. Opiekowały się dziećmi, uczyły ich życiowej mądrości.

- Przeprowadziłyśmy zajęcia teatralne, warsztaty orgiami, wspólnie czytaliśmy, dyskutowaliśmy - wspominają. Halina Zasuń razem z innymi kobietami uczestniczyła niedawno w bardzo ciekawym projekcie zatytułowanym "Seniorzy w akcji", który objął trzydzieści samotnych matek i kobiet w ciąży przebywających w Domu Samotnej Matki - relacjonowała. - My starsze kobiety uczyłyśmy te młode gotowanie, zajmowania się dziećmi, dbania o dom, o otoczenie - opowiadała. - To była prawdziwa integracja międzypokoleniowa. Chcemy ją kontynuować.