Jak się leczyć w podróży za granicą

Podane opłaty mogą różnić się nieco od obowiązujących, ale dają pewną orientację.

Zasady korzystania ze świadczeń medycznych w ramach ubezpieczenia (na podstawie Europejskiej Karty Ubezpieczenia Zdrowotnego -EKUZ - wystawianej przez oddziały Narodowego Funduszu Zdrowia) są w poszczególnych krajach dość zróżnicowane.

Jedna dotyczy wszystkich krajów: w ramach ubezpieczenia można korzystać ze świadczeń medycznych tylko w placówkach, które mają podpisane umowy z miejscowymi kasami chorych.

Niemcy

Tu lekarzowi należy przedstawić EKUZ i dowód tożsamości. Przy pierwszej (w kwartale) wizycie u lekarza rodzinnego, a także u specjalisty (bez skierowania) i stomatologa pobierana jest opłata w wysokości 10 euro. Podczas kolejnych wizyt u tych samych lekarzy opłat się już nie pobiera.

Za leczenie szpitalne także płaci około 10 euro za każdy dzień pobytu (nie więcej jednak niż za 28 dni w ciągu roku). Odpłatność za leki na receptę wynosi 10% ich wartości, jednak - nie mniej niż 5 euro i nie więcej niż 10 euro. Opłaty nie obowiązują kobiet w ciąży i dzieci do 18 lat.

Transport sanitarny w Niemczech zapewniają zwykle instytucje nie związane ze szpitalami, przewoźnikowi więc też należy okazać EKUZ. Trzeba także liczyć się z koniecznością dopłaty (około 5-10 euro). Jeśli pacjent (lub jego przedstawiciel) nie przedstawi wymaganych dokumentów, zostanie obciążony kosztami leczenia jako pacjent prywatny.

Austria

Podobne opłaty, jak w Niemczech, obowiązują w Austrii za każdy dzień pobytu w szpitalu. Za leczenie stomatologiczne częściową odpłatność ponosi pacjent. Cenniki ustalają stomatolodzy, dlatego warto najpierw zapytać o cenę.

Za leki sprzedawane na receptę pacjent płaci ryczałt - kilka euro. Transport do najbliższego szpitala jest dla ubezpieczonego bezpłatny, ale świadczenia związane z ratownictwem górskim i transport lotniczy są odpłatne, dlatego lepiej wykupić sobie dodatkowe prywatne ubezpieczenie.

Wielka Brytania

Bezpłatne leki przysługują dzieciom do 16 roku życia, uczniom do 18 lat, ciężarnym kobietom i osobom w wieku powyżej 60 lat. Pozostali za każdy lek na receptę ponoszą opłaty ryczałtowe. Pacjenci pokrywają także część kosztów leczenia stomatologicznego. Zwolnienie są z nich tylko kobiety w ciąży, dzieci do 16 lat oraz uczniowie do 18 roku życia.

Francja

We Francji nie trzeba okazywać lekarzowi kartę EKUZ. Jest ona potrzebna tylko przy przyjęciu do szpitala oraz przy refundacji wydatków poniesionych na świadczenia zdrowotne. Warto mieć kserokopie karty.

Przy korzystaniu ze świadczeń ambulatoryjnych i przy zakupie leków trzeba najpierw opłacić pełne koszty, a dopiero potem można ubiegać się o zwrot ich części w lokalnej kasie chorych (C. P. A. M.). Kasa zwraca około 70 proc. kosztów świadczeń medycznych.

Pełny koszt wizyty u lekarza rodzinnego - to około 20 euro, u specjalisty - 25 euro. Jeśli lekarz każe płacić sobie wyższą stawkę niż ustalona w cenniku, pacjent różnicę opłaca sam. Koszty leczenia szpitalnego z reguły opłacane są bezpośrednio przez kasę. Pokrywa ona zwykle około 80 % tych kosztów (czasem 100%), pozostałe 20% - płaci pacjent.

Holandia

Bezpłatną opiekę stomatologiczną (z wyjątkiem koron, mostków i leczenia ortodontycznego) mają zapewnioną tylko dzieci.

Leki na receptę są w pełni refundowane, chyba, że jest tańszy lek, niż wypisany na recepcie. Wówczas - jeśli pacjent wykupi ten z recepty - sam dopłaca różnicę w cenie.

Leczenie szpitalne jest bezpłatne, pacjent dopłaca tylko wówczas, gdy zażyczy sobie wyższego standardu. Finansuje także częściowo koszty transportu sanitarnego. Za transport do Polski płaci sam.

Włochy

Opłaty (do 36 euro) obowiązują za wizytę u lekarza i leczenie stomatologiczne. Niektóre leki na receptę sprzedawane są za opłatą ryczałtową, za pozostałe płaci się 100 % lub 50% ceny.

O refundację kosztów leków można ubiegać się po powrocie do Polski w "swoim" oddziale NFZ. Należy przedstawić oryginały rachunków i dowodów zapłaty oraz metki z cenami z opakowań leków.
Hiszpania

Tu należy korzystać ze świadczeń przychodni, ośrodków zdrowia i szpitali działających w ramach państwowej służby zdrowia. W każdym przypadku należy zaznaczyć, że chce się być traktowanym zgodnie z przepisami UE. W szpitalu trzeba poprosić o położenie w sali wieloosobowej. Jeśli ktoś trafi do "jedynki" może być potraktowany jak pacjent prywatny.

Leczenie stomatologiczne jest w pełni odpłatne, niektóre leki są refundowane - pacjent dopłaca do 40 % ich ceny. Niezbędny transport zalecony przez lekarza - jest nieodpłatny.

Ale uwaga! W wielu miejscowościach turystycznych większość lekarzy praktykuje prywatnie i obciąża pacjenta pełnymi kosztami leczenia, które nie podlegają zwrotowi.

Grecja

Na bezpłatne świadczenia można liczyć w placówkach IKA (należących do greckiego powszechnego systemu ubezpieczeń). EKUZ należy przedstawić lekarzowi lub personelowi szpitala. Za dodatkowe badania, np. prześwietlenie - trzeba płacić. Opłata w wysokości kilku euro obowiązuje też za świadczenia ambulatoryjne. Dopłaca się ponadto - maksymalnie 25% - do leków na receptę.

W wielu miejscowościach, zwłaszcza na wyspach nie ma placówek IKA. Jeśli więc pacjent korzysta z pomocy lekarza czy poradni nie mających umowy z IKA, musi sam opłacić wszystkie koszty leczenia. IKA może zwrócić ich część po przedstawieniu szczegółowych rachunków.

Szwecja

Należy korzystać ze świadczeń placówek, które funkcjonują w ramach systemu ubezpieczeń zdrowotnych.

Za poradę lekarza ogólnego i specjalisty pobierane są opłaty zróżnicowane w zależności od regionu kraju.

Za leczenie stomatologiczne pacjent płaci pełen koszt do pewnego limitu.
Za pobyt w szpitalu płaci się zryczałtowaną stawkę dzienną. Zryczałtowane opłaty pobierane są też za porady ambulatoryjne udzielone w szpitalu.

Za leki pacjent musi zapłacić pełną cenę, chyba że przekracza ona ustalony limit. Wówczas może liczyć na częściową refundację.