Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku zaprasza na unikatową wystawę oraz spotkanie z polsko-amerykańską artystką

Monika Weiss jest autorką prezentowanej niedawno w Galerii Kaplica Centrum Rzeźby Polskiej instalacji Metamorphosis-Nirbhaya. Stąd teraz performans i spotkanie z artystką.

Program: 14.00 - Performans Metamorphosis-Nirbhaya, 15.00- konferencja prasowa i spotkanie z Moniką Weiss wokół premiery monografii poświęconej projektowi Nirbhaya. Prowadzenie: Weronika Elertowska.

Metamorphosis-Nirbhaya (performans) to trzyczęściowa kompozycja wokalno-instrumentalna autorstwa wybitnej polsko-amerykańskiej artystki intermedialnej Moniki Weiss, na co dzień mieszkającej w Nowym Jorku.

Kompozycja przeznaczona jest dla ok. 30–50 wykonawców, wokalistów i instrumentalistów, profesjonalistów i amatorów. Przeznaczona jest do wykonania w przestrzeni otwartej, a jej ostateczny kształt brzmieniowy rodzi się w wyniku oddziaływania na siebie różnych czynników: miejsca wykonania, ukształtowania terenu, rodzaju i wieku roślin, kompozycji architektonicznej krajobrazu, a także liczby uczestników i ich indywidualnej ekspresji.

Metamorphosis-Nirbhaya (performans) jest częścią projektu Nirbhaya i bezpośrednią kontynuacją wystawy Moniki Weiss pod tym tytułem, która gościła w Galerii „Kaplica” w Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku (27.03-11.07.2021).

Wystawa zorganizowana była jako wydarzenie kontekstowe dla powstającego pomnika Nirbhaya, który w przyszłości wejdzie do ekspozycji stałej w Parku Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku.

Pomnik składać się będzie z multimedialnej rzeźby w kształcie sarkofagu wypełnionego wodą z projekcją video (planowane odsłonięcie: 2022) oraz instalacji dźwiękowej Nirbhaya-Metamorphosis (odsłonięcie: jesień 2021).

Jak mówi artystka, „jest to pomnik dedykowany nie dla zdobywców i bohaterów wojennych, ale dla zapomnianych ofiar codziennej przemocy. Przypominając starożytny sarkofag, Nirbhaya oddaje hołd kobietom wszystkich kultur i epok, a zwłaszcza tym, które nadal doświadczają traumy gwałtu, tortur i śmierci. To miejsce medytacji i bezruchu, pomnik|antypomnik, który ofiarowuje nowe formy rozumienia, czym jest pamięć zbiorowa w jej pełni, porzucając narrację o dominacji i monumentalizmie. Tworzy i celebruje wizję przyszłości ludzkości jako horyzontalność, opartą na pokoju”.