Klasztor Bernardynów w Radomiu został oficjalnie Pomnikiem Historii. Jak wyglądał 200 lat temu?

Fundatorem klasztoru Bernardynów w Radomiu był król Kazimierz Jagiellończyk. Zakonnicy przybyli do miasta w 1468 roku, a na ich siedzibę wybrano obszar na Przedmieściu Jedlińskim (Lubelskim), obok murów miejskich Nowego Radomia. Radomski zespół był szesnastym klasztorem tego zgromadzenia w granicach ówczesnego państwa polskiego.

Na stronie poświęconej Pomnikom Historii możemy przeczytać:

Murowany kościół oraz budynki klasztorne wzniesiono do początku XVI wieku. Przypuszcza się, że na początku XVII wieku, z uwagi na wady konstrukcyjne, prezbiterium zburzono i zbudowano powtórnie. W czwartym ćwierćwieczu XVI wieku dobudowano kaplicę św. Anny. Kościół i klasztor były restaurowane w XVII wieku (barokizacja wystroju kościoła) i XIX wieku (budowa kaplicy świętej Agnieszki). Kolejne prace w obrębie świątyni, miały miejsce od 1911 roku, według projektu Stefana Szyllera. Połączono wówczas kaplice świętej Anny i świętej Agnieszki (została przebudowana) tworząc rodzaj nawy bocznej, dobudowano kruchtę północną i przebudowano zachodnią

Zobacz wiecej:

W 1863 roku klasztor przejęto i zamieniono na więzienie. Rok później, na podstawie ukazu carskiego, nastąpiła kasata klasztoru, jego majątek stał się własnością Skarbu Królestwa Polskiego, a bogate i niezwykle cenne zbiory biblioteczne przeniesiono do Seminarium Duchownego w Sandomierzu. Bernardyni powrócili do Radomia w latach 30. XX wieku W latach 50. XX wieku pożar strawił dachy kościoła i klasztoru, jego skutki usunięto do roku 1962. Szeroko zakrojone prace remontowo-konserwatorskie przeprowadzono w latach 90. XX wieku i na początku XXI wieku.

Zobacz więcej:

Pomnik Historii to jedna z pięciu form ochrony zabytków wymienionych w ustawie o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami z 2003 roku. Terminem tym określa się zabytek nieruchomy o szczególnym znaczeniu dla kultury naszego kraju. Rangę Pomnika Historii podkreśla fakt, że jest on ustanawiany przez Prezydenta Rzeczpospolitej Polskiej specjalnym rozporządzeniem na wniosek Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Pomniki Historii ustanawiane są od 1994 roku. Z każdym rokiem, lista najcenniejszych obiektów sukcesywnie powiększa się. Znajdują się na niej obiekty o szczególnych wartościach materialnych i niematerialnych oraz znaczeniu dla dziedzictwa kulturowego naszego kraju. Do elitarnego grona Pomników Historii mogą dołączać obiekty architektoniczne, krajobrazy kulturowe, układy urbanistyczne lub ruralistyczne, zabytki techniki, obiekty budownictwa obronnego, parki i ogrody, cmentarze, miejsca pamięci najważniejszych wydarzeń lub postaci historycznych oraz stanowiska archeologiczne. Do dziś to wyróżnienie nadano 123 zabytkom.