Ogromny kontur kobiety, wykonany z drutu. Wisi na nim obręcz z uchwytem. Każdy może podejść do tego uchwytu i tak przesuwać dołączony do niego pierścień, aby nie dotykał owego konturu. Jeśli ręka nie zadrży słychać coraz głośniejsze jęki. W finale ekstatyczne krzyki rozkoszy rozlegają przez kilka kondygnacji.
W sąsiedztwie kabaretów Moulin Rouge i Lido w okolicach słynnego placu Pigalle, otoczone dziesiątkami sex - shopów i peep show, znajduje się osobliwe muzeum - Muzeum Erotyki.
Pierwsze piętro i pierwsze eksponaty. Zanim jednak dotrzemy do gablot, mijamy telewizor, w którym właśnie puszczany jest z kasety wideo przedwojenny film erotyczny. Wystarczy tylko popatrzeć kilka minut, żeby stwierdzić, że nasi dziadkowie wcale nie byli tacy znowu pruderyjni. Zewsząd otaczają nas falliczne figurki ze wszystkich stron świata. Seks grupowy, namiętne pary, erotyczne uniesienia i wszystko bez żadnych ogródek. Cała Kamasutra jak na dłoni, przedstawiona przy pomocy wypalanych z gliny, misternych rzeźb.
Historia francuskiej prostytucji
Następna kondygnacja. Wielka historia francuskiej prostytucji zamknięta za szybą wystawy. Pierwsze erotyczne fotografie. Całkiem odważne i śmiałe. Fotografowały się panie lekkich obyczajów, modelki, a nawet co bardziej odważne nobliwe damy. Skąpo odziane, bądź w ogóle pozbawione ubrania, raczej rubensowskie. Większość z nich pracowała kiedyś na placu Pigalle. Obok fotografii roznegliżowanych pań, można znaleźć także ich zapiski. Większość prostytutek prowadziła szczegółowe dzienniki, ile klientów danego dnia obsłużyły i ile zarobiły.
Rekordzistki przyjmowały około 20 - 30 panów dziennie. Stali klienci mieli zniżkę. A same damy lekkich obyczajów były tak staranne w księgowości, że notowały nawet, ile wydają na lekarza, ile na kosmetyki. Każdy urząd skarbowy zachwyciłby się ich sumiennością.
Piętro wyżej erotyka w wydaniu współczesnym. W porównaniu z eksponatami z epoki dosyć kiczowata i co tu dużo mówić w złym guście. Tę kondygnację radzimy każdemu bez żalu pominąć. Trochę realistycznych kobiecych wizerunków, miernego pędzla nieznanych malarzy. Równie kontrowersyjne jest piętro następne. Oto bowiem z zalanych światłem wcześniejszych kondygnacji wchodzimy w absolutną ciemność. W całej sali widać tylko przekroje sześciu... muszli klozetowych. Obserwujemy obraz z perspektywy osoby… zanurzonej w sedesie i patrzącej na świat spod lustra wody. Oglądamy w ten sposób nagrane sekwencje filmowe kobiet i mężczyzn głównie oddających mocz. Jedni oglądają to z zaciekawieniem, inni odwracają głowy z obrzydzeniem.
Erotyczne meble
Kiedy już każdemu zwiedzającemu wydaje się, że wszystko zwiedził, kustosz muzeum zaprasza do piwnicy. Tutaj znajduje się kolekcja erotycznych mebli, głównie dla pań. Choćby taki fotel, niby zwykły, tyle że z siedziska wystaje pewna część męskiej anatomii. Jeśli dama odpowiednio siadłaby na czymś takim, to wiercić na boki za bardzo by się nie mogła. Co najwyżej w pionie. Inne krzesełko ma środku siedziska dziurę, z której wystają pędzelki, takie jak do malowania w szkole na lekcjach plastyki. Pędzelki są nabite promieniście na wał napędzany korbką. Damy, które siedziały kiedyś na tym wyraźnie zużytym dziś meblu i bardzo szybko kręciły korbką, przeżywały zapewne niezapomniane chwile.
Muzeum Erotyczne stale ewoluuje. Kilka kondygnacji zajmują wystawcy czasowe, zmieniane co trzy miesiące, więc jeśli ktoś odwiedzi je na przykład latem, obejrzy coś zupełnie innego, niż opisujemy.
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Dołącz do nas na X!
Codziennie informujemy o ciekawostkach i aktualnych wydarzeniach.
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
