Od redaktora "Echa Dnia". Tanie latanie oraz wysokie rachunki

Przy gremialnym chórze prześmiewców i krytyków radomskiego lotniska cywilnego, zresztą z różnych środowisk i orientacji politycznych, trudno mieć zdanie odrębne, ale jednak spróbuję. Jeśli ktoś mówi, że w Port Lotniczy w Radomiu wpompujemy bezpowrotnie setki milionów złotych, musi jednocześnie przyznać, że w lotnictwo cywilne w Polsce już wpompowaliśmy i to nie setki milionów, ale ciężkie miliardy złotych. Można się spierać czy to dobrze wydane pieniądze i możliwość latania jest tego warta, ale przykładanie twardych reguł ekonomicznych do tej branży nie ma sensu. Ukraińcy, którzy teraz prowadzą przecież wojnę, stwierdzili, że przy kiepskich drogach i kiepskiej kolei, warto zainwestować ciężkie pieniądze w lotnictwo, bo to okno na świat. Tam wszystkie lotniska są państwowe.

W lotnisko w Modlinie zainwestowano już 380 milionów złotych, a są eksperci, którzy twierdzą, że dwa razy więcej w różnych formach. Jeśli ktoś stoi na stanowisku „księgowości fundamentalnej” to te miliony należałoby doliczyć do cen biletów. Zdarzało się, że z Modlina można było polecieć za 19 złotych do Oslo albo Gdańska. Jeśli chcemy być w zgodzie z rachunkiem ekonomicznym, bilet powinien kosztować nie 19, ale 319 złotych.

Z 15 obecnie czynnych lotnisk w Polsce, w 14 przypadkach współwłaścicielami jest Przedsiębiorstwo Państwowe „Porty Lotnicze”, albo samorząd wojewódzki. Lotnisko w Radomiu jest w 100 procentach „miejskie”. Podatnicy z Radomia dokładają się więc do lotnictwa trzy razy: najpierw do miejskiego lotniska, potem jako podatnicy Mazowsza do lotniska w Modlinie, a wreszcie jako obywatele do wszystkich lotnisk w Polsce. Niech ktoś mi wytłumaczy, dlaczego mieszkańcy Modlina mają latać stamtąd po 19 złotych za bilet, a mieszkańcy 220-tysięcznego miasta, którzy płacą trzy razy, nie latają nigdzie?