Pod znakiem Malczewskiego – korzystny rok dla radomskiego muzeum imienia Jacka Malczewsiego

Zebranych powitał Leszek Ruszczyk, dyrektor w Muzeum im. Jacka Malczewskiego. Potem oddał głos osobie najbardziej kompetentnej w twórczości Jacka Malczewskiego, Paulinie Szymalak- Bugajskiej, szefowej działu sztuki.

Zanim jeszcze Paulina Szymalak- Bugajska przedstawiła nowy obraz mistrza, nawiązała do innego wydarzenia związanego z Malczewskim. 22 czerwca w Ministerstwie Kultury i Dziedzictwa Narodowego został uroczyście przekazany do zbiorów Muzeum Narodowego w Warszawie obraz „Przy fortepianie” Jacka Malczewskiego. To kolejna polska strata wojenna, której restytucja zakończyła się sukcesem.

Dzieło powróciło do Muzeum Narodowego w Warszawie dzięki staraniom Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego, a osobą, która walnie przyczyniła się do rozpoznania obrazu, jest właśnie Paulina Szymalak – Bugajska, której minister złożył podziękowania. Radomiance towarzyszył podczas uroczystości dyrektor, Leszek Ruszczyk.

- Teraz malarz znowu czuwał nad swoim miastem, a my zyskaliśmy jego kolejny obraz -uznano podczas konferencji.

Ten obraz to "Wizja Ezechiela" i jest własnością prywatną.

- Został nam użyczony w depozyt dzięki współpracy naszego muzeum z warszawskim domem aukcyjnym Polswiss Art.-wyjaśniała Paulina Szymalak – Bugajska.

Olej na płótnie, sygnowany w lewym dolnym rogu "J.Malczewski", o wymiarach 102 x 72 cm. został namalowany w 1917 roku.

Przedstawia proroka Ezechiela przywracającego życie "wyschniętym szkieletom” za pomocą wyciągniętych ku górze rąk.

Jak mówiła Paulina Szymalak – Bugajska, powołując się na publikacje profesor Jadwigi Puciaty - Pawłowskiej, Jacek Malczewski w związku z wybuchem I wojny światowej, podobnie jak polskie społeczeństwo, nabrał nadziei na odzyskanie przez Polskę niepodległości. Stad pojawia się w jego twórczości motyw proroka Ezechiela przywracającego życie "wyschniętym szkieletom" dzięki słowom Boga, boskiej Opatrzności i w tym konkretnym przypadku - wsparciem samego Chrystusa (gest trzymania wyciągniętych ku gorze rąk proroka).

Jest to oczywista analogia do odzyskania niepodległości przez Polskę w 1918 r.

Malczewski jak ustaliła Puciata - Pawłowska, namalował najprawdopodobniej dziewięć obrazów składających się na cykl "Wizja Ezechiela".

W latach 30-tych XX w.obraz znajdował się w kolekcji Artura Wohla. Praca była dotychczas znana wyłącznie z biało-czarnych reprodukcji zamieszczonych w: katalogu wystawy krakowskiego TPSP z 1939r., w monografii artysty autorstwa Adama Heydla z 1933 r., oraz publikacji historyka sztuki, profesor Jadwigi Puciaty-Pawłowskiej z 1968 roku.

Teraz obejrzymy go na odnowionej ekspozycji sali przedstawiajacej obrazy Malczewskiego.

Muzeum wzbogaciło się także o nową ścieżkę historyczno - edukacyjna. Mówila o niej Ilona Pulnar Ferdjani.

Ścieżka dla zwiedzających mówi o historii budynku Muzeum oraz historycznych obiektach wokół gmachu, których historia sięga XIV wieku. To kolejna atrakcja dostarczająca równocześnie wiele istotnych informacji.

Ścieżka podzielona jest na 6 etapów.

1. Historia kolegium – od 1674m kiedy mieszczanin Lewiński zaproponował pijarom kamienicę Andzielowską, aż do 1864 - kiedy to nastąpiła kasacja zakonu za pomoc w powstaniu. W 1892 r. rosyjski dyrektor Smorodinow zbudował neoklasycystyczne skrzydło wschodnie czyli salę widowiskowo-gimnastyczną.

2. Ulica Przymurna: warsztat garbarsko-szewski ( z 1346 r.) i Dom Różyckiego – z 1696 r.

3. Kościół – z 1684 r.

4. Mur miejski poł. XIV w. – fosa, mury i prawdopodobnie 18 baszt. Miedzy fosą a murami rozciągała się przestrzeń zwana wałem, gdzie mieściły się: zabudowa gospodarcza, browary, piece garncarskie.

5. Baszta strażnicza – jeden z najstarszych zabytków w Radomiu, element dawnych fortyfikacji w skrzydle południowym cegły w wątku wendyjskim (słowiańskim) wozówka, wozówka, główka XIII – XV wiek, oraz wyżej wątek gotycki czyli polski: wozówka, główka, wozówka, główka

6. Tablica będzie opowiadać o przyrodzie, ptakach i roślinach muzealnego dziedzińca.