Polska dla Polaków? Nie do końca! - felieton internautki

Czy inny jest obcy? - to był głos stanowczy, głos kogoś, kto wie o czym mówi. I rzeczywiście. Był to młody i mądry chłopak. Ranek, sklep z warzywami. A tu trwała dyskusja pomiędzy ludźmi. O co tak naprawdę chodziło? Oczywiście o rasizm. Coraz częściej w Polsce zdarza się dyskryminowanie ludzkości. Czy to ze względu na wiarę czy kolor skóry. Idąc do sklepu, galerii czy po prostu krążąc po mieście widzimy Murzyna. Co się dzieje? Czy ludzie normalnie przechodzą, patrząc na niego jak na zwykłego człowieka ? A może się patrzą i myślą sobie co on tu robi przecież "Polska jest dla Polaków"?

Z roku na rok sprawdza się to drugie. Są ludzie normalni pod tym względem, że gdy zobaczą osobę innego koloru skóry przechodzą tak, jak koło Polaka. Ale niestety w naszym społeczeństwie żyje wielu rasistów. Coraz częściej ludzie patrzą na wiarę czy kolor skóry. Cudzoziemska miłość i przyjaźń - istnieje taka? Istnieje. Chłopak jest protestantem, dziewczyna katoliczką. Chłopak jest czarny, a ona biała. Kochają się. Bo miłość różnorodna jest. Nie kocha się ze względu na wygląd czy na wiarę, ale kocha się mimo wszystko. Ale rodzice nie pozwalają na ślub. Bo są rasistami - nie wpuszczą do swojej rodziny chłopaka, który jest inny. Czy to, że jest inny oznacza że jest obcy? Nie jest, bo kocha ich córkę. Jest taki jak oni, tylko czarny. Polska jest krajem nietolerancyjnym. Na każdym kroku naszego życia widać brak poczucia sprawiedliwości wobec innych narodów. (...)

Czy inny jest obcy? Świat nas kocha i rani. Jest pełen nietolerancji i obojętności. Oj, ta nasza ludzkość! Co jest przyczyną tak wszechobecnego rasizmu? Może to, że w życiu chcemy być najlepsi, dążyć do wyznaczonych celów i boimy się tego, że jeżeli natkniemy się w naszym życiu na kogoś innego koloru niż my to on zrujnuje nasze marzenie, plany? Z drugiej strony to głupie, bo każdy ma równe szanse i Polka i Azjatka, ale czy w Polsce tak jest? Czy w Polsce jest jeszcze gdzieś sprawiedliwość? Tego nikt nie wie, a ja coraz częściej zadaję sobie pytanie: dlaczego ludzie tacy są? Czy to takie dziwne ,że na świecie żyją ludzie innego koloru, innych wyznań niż my? Te pytania cały czas nasuwają się, gdy myśli się o rasizmie.

Przychodzi ze szkoły Ola i mówi mamie, że dzisiaj do klasy dołączył nowy kolega Konan, który jest Mulatem. "Zaprzyjaźniłam się z nim i dostrzegłam w nim coś niezwykłego. Mianowicie to jest o dużo milszy i grzeczniejszy niż Kuba" - powiedziała Ola. A mama na to: "Córko co ty w ogóle mówisz? Murzyn jak Murzyn, tak wychowany, ale niezwykłości w nim żadnej nie ma. On jest obcy. Inny kraj, kultura, religia".

(...)

Po co jeździmy do Anglii, jeżeli Anglia jest tylko dla Anglików? Nie może być takiego świata! To my ludzie tworzymy go i musimy coś z tym zrobić. To, że mamy inną wiarę, możemy być tylko przez to ciekawszymi ludźmi. Nie odróżniamy się niczym od społeczeństwa, bo jesteśmy identyczni.

Istnieje miłość czarnego do białej. Istnieje przyjaźń między protestantem a katoliczką. My, ludzie głębokiej tolerancji, wiemy, że inność to nie jest wcale obcość. My wiemy i walczymy o brak rasizmu w naszym kraju. Czy ten świat naprawdę jest bez granic? Bez tolerancji, bez solidarności? Tolerancja za tolerancję. Bądźmy tolerancyjni wobec innych, a inni będą wobec nas.

Sam Bóg powiedział w przykazaniu: "Nie mów fałszywego świadectwa przeciw bliźniemu swemu". Czy Murzyn, Azjata nie jest naszym bliźnim? Każdy niezależnie od wiary i koloru skóry jest naszym bliźnim, a bliźnich należy tolerować i kochać ich. W życiu piękne są chwile (...) a najprawdziwsza jest tolerancja przez duże "T".

Różnorodność jest taka piękna i wyjątkowa. Dobrze, że żyją tak różnorodni ludzie na tym świecie przez to nie jest nudno. (...) Od dziś żyjmy tak jakby nie obchodziło nas czy jest ktoś biały czy czarny, czy hetero czy homo, niski czy wysoki, gruby czy chudy. Żyjmy tak jakby obchodziło nas tylko to, czy ten człowiek jest dobry, uczciwy. Oceniajmy ludzi na zasadzie dobry czy zły, a nie czarny czy biały. Trudno uwierzyć, że jest tyle prześladowań i złych ludzi (...)

My ludzie dobrego serca i pełni tolerancji społecznej żyjmy tak jak nasza polska działaczka Irena Sendlerowa. Żyjmy tak tolerancyjnie i sprawiedliwie. Uwalniała dzieci żydowskiego z getta warszawskiego i wcale nie patrzyła, czy to dziecko to Polak czy Żyd. Chociaż była bardzo wierząca, to nie uwalniała na podstawie wiary tylko na podstawie tego, co czuła. Była to osoba, którą powinny znać miliony Polaków. Hasło "Polska dla Polaków" niekatulane. Świat musi zacząć mieć pewne granice.