To zainteresowanie sprawiła osoba gościa. Po pierwsze: doktor Nikodem Popławski jest synem znanych w Radomiu artystów plastyków: Bożenny i Janusza Popławskich po drugie - ukończył VI Liceum Ogólnokształcące imienia Jana Kochanowskiego, będąc laureatem 10 olimpiad przedmiotowych: z fizyki, chemii, astronomii i wiedzy technicznej.
Na spotkanie przyszli więc koledzy wybitnego dziś fizyka, który w sposobie bycia pozostał nadal Nikodemem z tamtych lat.
Najpierw o astronomii
Spotkanie prowadzone przez Krzysztofa Bochyńskiego, poświęcone było relacjom między nauką a sztuką. Najpierw mówiono więc o fizyce i astronomii, których rozwój umożliwił badanie Kosmosu.
Astronomia zajmująca się badaniem ciał niebieskich oraz zjawisk, które zachodzą poza Ziemią i tych, które oddziałują w jej atmosferze, wnętrzu lub na powierzchni, a są pochodzenia pozaplanetarnego, nie ma tajemnic przed Nikodemem,
Skoncentrowana na fizyce, chemii, meteorologii i ruchu ciał niebieskich nauka zajmuje się także powstaniem i rozwojem czyli ewolucją Wszechświata.
I jak się okazało, właśnie Wszechświat według Nikodema Popławskiego był tym punktem programu, na który wszyscy czekali z niecierpliwością.
Pojawiły się nawet głosy niezadowolenia, kiedy prowadzący nawiązał do sztuki, choć, jak zapowiedziano, motywem przewodnim spotkania miało być pojęcie nieskończoności oraz to, jak podchodzi do tego fenomenu nauka, a jak jest on wyrażany w sztuce.
Kiedy przyszedł wreszcie czas na Kosmos, sala zamilkła, słuchając teorii młodego uczonego.
Wewnątrz Czarnej Dziury
Czarna Dziura to obszar czasoprzestrzeni, którego z uwagi na wpływ grawitacji, nic, łącznie ze światłem, nie może opuścić.
Popławski uważa, że wewnątrz każdej Czarnej Dziury tworzącej się jako końcowy etap ewolucji bardzo masywnej gwiazdy, materia nie zapada się pod wpływem własnego pola grawitacyjnego, ale osiąga pewną krytyczną, ogromną i skończoną gęstość. Dzieje się tak ponieważ kwantowo-mechaniczna własność cząstek elementarnych powoduje, że czasoprzestrzeń w środku czarnej dziury jest nie tylko zakrzywiona, ale też „skręcona”, produkując grawitacyjne odpychanie. Po osiągnięciu krytycznego stanu, materia eksploduje, dając początek nowemu wszechświatowi.
Ile mamy wszechświatów?
Taki nowy wszechświat wewnątrz każdej Czarnej Dziury, a raczej po drugiej stronie jej brzegu, zwanego horyzontem zdarzeń, nie jest jednak widoczny dla obserwatorów na zewnątrz, w układzie odniesienia, w którym samo utworzenie się Czarnej Dziury i wszystkie kolejne procesy następują po upływie nieskończonego czasu. Silne pole grawitacyjne na horyzoncie spowalnia tam bowiem czas do zera.
Konsekwentnie, nasz Wszechświat mógł więc powstać wewnątrz Czarnej Dziury, która utworzyła się w innym wszechświecie. Taki scenariusz wyjaśnia, co zapoczątkowało Wielki Wybuch na początku Wszechświata, ale także, łatwiej wyjaśnia dlaczego dzisiejszy Wszechświat jest przestrzennie płaski i wygląda tak samo w różnych kierunkach. Ponadto, scenariusz ten może wyjaśnić dlaczego materii we Wszechświecie jest znacznie więcej niż antymaterii.
O Nikodemie Popławskim piszą:
Zaproponowana przez Popławskiego hipoteza jest coraz częściej komentowana w świecie naukowym. Jego wizja wszechświatów w czarnych dziurach jest fragmentarycznie zgodna z poglądami takich światowych fizyków i astrofizyków jak L. Smolin, R. Penrose, S. Hawking czy K. Thorne (ostatnich trzech poznał osobiście).
Jego naukowo opracowana i uzasadniona wizja została uznana przez pismo National Geographic za jedno z 10 najważniejszych odkryć naukowych w skali świata w 2010 roku, a pismo Science Now uznało artykuł za najpopularniejszy w jego historii.
Niebywałym sukcesem w 2011 r. było zaproszenie do udziału w programie z serii Curiosity zrealizowanym przez TV Discovery, Parallel Universes – Are They Real? , gdzie wystąpił w towarzystwie 6 uznanych w świecie amerykańskich astrofizyków i aktora Morgana Freemana. Film emitowany był również w Polsce. Swymi osiągnięciami rozsławia w świecie swoje miasto, kraj ojczysty i polską naukę.
Doktor Nikodem Popławski:
Radomianin, astrofizyk i kosmolog Nikodem Popławski, absolwent VI LO im. Jana Kochanowskiego w Radomiu, wielokrotny laureat ogólnopolskich olimpiad przedmiotowych.
W 1993 roku rozpoczął studia na Wydziale Fizyki Uniwersytetu Jagiellońskiego, skąd w 1994 roku przeniósł się na Międzywydziałowe Indywidualne Studia Matematyczno-Przyrodnicze na Uniwersytecie Warszawskim. Interesowała go mechanika klasyczna i kwantowa, astronomia, mechanika nieba, astrofizyka, geologia, i chemia organiczna, jednakże ogólna teoria względności (teoria grawitacji Einsteina, której zaczął się uczyć mając 17 lat) pozostawała najważniejszą domeną jego badań. W 1998 roku podjął formalne studia na Wydziale Fizyki, kierunek astronomia. Mając opiekuna naukowego w osobie prof. Stanisława Bażańskiego, którego promotorem był Leopold Infeld (bliski współpracownik Einsteina), przedstawił prace magisterską pt. Interferometr Michelsona w czasoprzestrzeni płaskiej fali grawitacyjnej.
W 1999 roku został magistrem fizyki, po czym wyjechał do Stanów Zjednoczonych, gdzie podjął studia doktoranckie na Wydziale Fizyki w Indiana University w Bloomington w stanie Indiana. Jego zainteresowania poszerzyły się o fizykę jądrową i cząstek elementarnych, a podsumowaniem nauki była praca doktorska w 2004 roku na temat relatywistycznych rozpadów mezonów. Po doktoracie przez kilka lat prowadził tamże wykłady z fizyki, a w 2013 roku wyjechał do stanu Connecticut, gdzie został pracownikiem naukowym i koordynatorem fizyki na Wydziale Matematyki i Fizyki w University of New Haven w West Haven. Pracuje tam do dziś.
Od kilku lat regularnie bierze udział w międzynarodowych konferencjach na temat teorii grawitacji i astrofizyki, m.in. w USA, Australii, Peru, Argentynie i Nowej Zelandii.
Od 2005 roku opublikował 63 artykuły i rozprawy z fizyki teoretycznej i kosmologii, z których 38 ukazało się w specjalistycznych, fizycznych periodykach takich jakich jak Physics Letters B czy Classical and Quantum Gravity. Efektem kilkuletnich badań i rozważań były 2 artykuły opublikowane w Physics Letters B: Radial motion into an Einstein-Rosen bridge (kwiecień, 2010) i Cosmology with torsion: An alternative to cosmic inflation (październik, 2010), które wzbudziły zainteresowanie ponad 120 gazet i czasopism na całym świecie jak National Geographic, Science, New Scientist, Daily Telegraph czy Washington Post, a także kilku stacji radiowych jak National Public Radio.
Extazy w radomskim klubie Explosion. Zobacz zdjęcia z imprezy!
POLECAMY PAŃSTWA UWADZE:
Zmarł Jan Ptaszyn Wróblewski
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Dołącz do nas na X!
Codziennie informujemy o ciekawostkach i aktualnych wydarzeniach.
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
