Radomskie Zakłady Przemysłu Skórzanego "Radoskór" na unikatowych starych zdjęciach. Zobacz, jak wyglądała perła naszego przemysłu

W tym roku mija 25 lat od ostatecznej likwidacji "Radoskóru". Przez dziesięciolecia Radomskie Zakłady Przemysłu Skórzanego, a wcześniej Radomskie Zakłady Obuwia oraz Polska Spółka Obuwia "Bata" S.A., dawały pracę tysiącom mieszkańców naszego miasta. Z tej okazji Muzeum Jacka Malczewskiego w Radomiu zorganizowało wystawę, na której zostały zaprezentowane unikatowe zbiory, w tym wcześniej niepublikowane zdjęcia. Wernisaż cieszył się ogromnym zainteresowaniem.

Więcej w artykule poniżej:

Na ekspozycji zaprezentowane zostały unikatowe, nieznane wcześniej szerszemu gronu fotografie z działalności zakładu. Wszystko to dzięki uprzejmości rodzin byłych pracowników, które wypożyczyły swoje pamiątki. Są też zdjęcia ze zbiorów własnych "Malczewskiego" oraz Archiwum Państwowego i Muzeum Historii Najnowszej Radomia.

Zobacz unikatowe zdjęcia z historii "Radoskóru" w galerii poniżej:

Decyzją Ministra Przemysłu Lekkiego z 1959 roku zostało powołane wielozakładowe przedsiębiorstwo pod nazwą Radomskie Zakłady Przemysłu Skórzanego "Radoskór", w skład którego weszły: Radomskie Zakłady Obuwia, Radomskie Zakłady Garbarskie, Fabryka Obuwia w Skarżysku-Kamiennej i Radomskie Zakłady Wyrobów Rymarskich.

Przedmiotem działalności Kombinatu było przetwarzanie skór zwierzęcych na gotową skórę użytkową, wytwarzanie wszelkich typów obuwia (głównie damskiego), przetwarzanie odpadów skóry i gumy na materiały do produkcji obuwia oraz wytwarzanie artykułów rymarskich. Pierwszym dyrektorem wielozakładowego przedsiębiorstwa państwowego został inżynier Tadeusz Siekiera. W 1977 roku Radomskie Zakłady Przemysłu Skórzanego uruchomiły na Gołębiowie przy ulicy Żółkiewskiego garbarnię skór miękkich będącą jedną z najnowocześniejszych i największych wówczas w Europie.

Głównie na własne potrzeby "Radoskór" 1 września 1960 roku otworzył w Zasadniczą Szkołę Zakładową dla Pracujących. Z kolei wiosną 1966 roku zapadła decyzja o budowie nowej szkoły, w 1968 roku ruszyły prace budowlane, które zakończono w 1971 roku. Budynek szkolny usytuowano przy ulicy Dalekiej 27 (obecnie 11-ego Listopada), a w 1974 roku szkole nadano imię Ludwika Krasińskiego, działacza PPR w Radomiu.

Radomskie Zakłady Przemysłu Skórzanego "Radoskór" posiadały własne ośrodki wypoczynkowe i kolonijne - Świerże Górne, Rożnów, Galiny i Dziwnówek. Ośrodek wypoczynkowy w Rożnowie nad Dunajcem to najstarszy z nich, powstał bowiem już w 1956 roku. Umiejscowiony w zabytkowym pałacyku hrabiów Stadnickich blisko Jeziora Rożnowskiego, mógł pomieścić na jednym turnusie 130 dzieci. Ośrodek w Świerżach koło Kozienic powstał w 1961 roku służył jako miejsce wypoczynku sobotnio-niedzielnego. Ośrodek wypoczynkowy w Galinach położonych w powiecie bartoszyckim na Mazurach. Piękny pałac należący niegdyś do junkra pruskiego, mógł pomieścić 480 dzieci na dwóch letnich turnusach.

"Radoskór" od 1959 roku wydawał czasopismo zakładowe „Radomskie Echo Skórzanych: Organ prasowy Samorządu Robotniczego, Rady Zakładowej Radomskich Zakładów Przemysłu Skórzanego „Radoskór” — informowało w nim o sprawach załóg zakładów wchodzących w skład Kombinatu. Pierwszym redaktorem naczelnym był Sergiusz Tomaszewicz, czasopismo ukazywało się do 1975 roku.

Radomskie Zakłady Przemysłu Skórzanego były pierwszym przedsiębiorstwem w PRL, które zdołało rozwiązać problem wzornictwa i wrażania nowych wzorów na taśmie produkcyjnej. W 1958 roku utworzono pierwszy w przemyśle skórzanym Wydział Przygotowania Produkcji. Ze zwykłej modelarni zatrudniającej zaledwie 20 pracowników utworzono wielki wydział ze 130 osobową załogą z kompletnie wyposażonym warsztatem montażowym i zespołem maszyn manipulacyjnych. Genezą takiego wydziału była rosnąca potrzeba rozszerzenia asortymentu wyrobów.

W latach 1964-1967 dyrektorem przedsiębiorstwa został inż. Włodzimierz Skibiński, w latach 1967-1974 dyrektorem przedsiębiorstwa był Marian Gwarek, zaś w latach 1974-1975 Jeremiasz Kostiuk. W 1975 roku dyrektorem Kombinatu został inżynier Andrzej Foremniak. Pracę jeszcze w RZO rozpoczynał jako konwojent, kierownictwo jednak dostrzegło potencjał w młodym wyróżniającym się pracowniku. Został wysłany na studia do NRD, po skończeniu których został zastępcą dyrektora do spraw produkcji, a następnie jak wyżej wspomniano dyrektorem naczelnym.

Rok 1985 był najbardziej wydajnym w historii "Radoskóru". Wykonano w tym roku 8 milionów 100 tysięcy par butów, w tym do krajów kapitalistycznych wyeksportowano milion par obuwia (głównie do Holandii, USA, RFN, Francji, Włoch i RPA). Przedsiębiorstwo składało się z dwóch zakładów produkujących obuwie (Zakład Numer 1 przy ulicy Domagalskiego 7, Zakład Numer 2 przy ulicy Limanowskiego 95) oraz sześciu zakładów garbarskich. Zatrudnienie w Radomskich Zakładach Przemysłu Skórzanego łącznie wynosiło 12500 pracowników.

W 1989 roku "Radoskór" obchodził 50-lecie powstania, odwołując się do tradycji Polskiej Spółki "BATA". W 1990 roku ze struktury Kombinatu wydzieliły się garbarnie, a pod koniec tego samego roku jeszcze trzy samodzielne podmioty gospodarcze: Radomski Zakład Obuwia „Lider”, Zakład Budowlany "Budard". oraz zakład o profilu chemicznym „Masters”. W 1994 roku dawny Zakład Numer 1 przy ulicy Domagalskiego przekształcono w jednoosobową spółkę Skarbu Państwa. Firma jednak nie radziła w nowych warunkach ekonomicznych, decyzją z 25 lutego 1999 roku Sąd Gospodarczy w Radomiu ogłosił jej upadłość.