Starsza kobieta walczy o mieszkanie. Ma dosyć życia w zapleśniałym pomieszczeniu

Kobieta żyje w małym jednopokojowym mieszkaniu. Wszędzie w mieszkaniu jest grzyb. Na ścianach, meblach, artykułach gospodarstwa domowego i ubraniach.

WSZĘDZIE GRZYB

- Ja tylko piskam tymi antygrzybicznymi środkami, ale to nic nie daje - łka pani Helena. - Nie mam siły już tego szorować, ciągle wyłazi, jestem stara, mam 77 lat.
Kobieta wprowadziła się tu cztery lata temu. To być lokal tymczasowy. Tymczasem niebawem miną już cztery lata.

- Tkwię w tym grzybie, nabawiłam się astmy, truję się tu, przecież to ciągle wdycham - płacze zrozpaczona pani Helena. - Ubrania to tak śmierdzą, że ludzie w autobusie się ode mnie odsuwają. Pranie nawet nic nie daje, bo i tak się zaśmierdzi.

Mieszkanie ogrzewane jest elektrycznym piecykiem, bo w budynku nie ma innego ogrzewania.
- Nie mam nawet łazienki, miałam mieć kabinę prysznicową, a nawet odpływu nie ma - wylicza nasza rozmówczyni. - Myję się w misce w malutkiej kuchni, zakrywam ceratą gaz, żeby go nie zalać. Co to za życie na stare lata.

MIESZKANIA DLA ZAGROŻONYCH

Piotr Ciechoński, dyrektor Miejskiego Zarządu Lokalami rozkłada ręce.
- To odwieczny problem, ale nie mamy mieszkań - mówi. - W pierwszej kolejności przyznajemy je, o ile są jakieś wolne, osobom, które mieszkają w budynkach grożących zawaleniem. Być może pani Helena nie została przeniesiona tam, gdzie docelowo powinna mieszkać, jednak znikło zagrożenie życia, które groziło jej w poprzednim miejscu zamieszkania.

Jedynym pocieszeniem dla pani Heleny jest jedynie fakt, że administrator budynku zobowiązał się, że do końca roku w bloku ma zostać założone ogrzewanie centralne.
- Ale grzyba i tak się nie pozbędę, musiałabym zdrapać wszystkie ściany, a ja już za stara jestem i pieniędzy na to nie mam - rozpacza kobieta.