Święta Bożego Narodzenia to czas wielkiej radości - podkreśla ksiądz biskup Henryk Tomasik, biskupem ordynariusz radomski

Święta Bożego Narodzenia mogą kojarzyć się z kolorowymi światełkami na choinkach, promocjami w marketach, czy wzruszającymi filmami w telewizji. A jaki jest wymiar duchowy tych świąt?

Świąteczny nastrój, który właśnie teraz przeżywamy, jest piękny. Zauważmy jednak, że ma on sens tylko wówczas, gdy uwzględnimy podstawowy fakt, który dokonał się przed dwoma tysiącami lat. Jest nim. Jest nim narodzenie Jezusa Chrystusa. Przyjście na świat Jezusa Chrystusa w Betlejem jest faktem historycznym. Jeśli przeczytamy relację świętego Łukasza, dowiemy się, że był wówczas spis ludności. To właśnie dlatego Matka Najświętsza i święty Józef pielgrzymowali z Nazaretu do Betlejem. Święty Jan powie o sensie tego wydarzenia tak: „Słowo ciałem się stało i zamieszkało między nami”. „Słowo” pisane wielką literą oznacza Syna Bożego, który stał się człowiekiem i zamieszkał wśród nas. To jest podstawowy wymiar tych świąt. Wszelkie znaki i symbole, towarzyszące ich przeżywaniu są potrzebne, ale nie mogą przesłonić ich sensu. Choinka i opłatek są symbolem niezwykłego wydarzenia: oto Bóg – Człowiek zamieszkał wśród ludzi, a Ziemia stała się nie tylko domem człowieka, ale również Boga.
Świat podchodzi jednak obojętnie do tej Dobrej Nowiny. Dlaczego?

Człowiek jest istotą skomplikowaną, a został przecież obdarowany przez Boga wolną wolą. Zobaczmy jak bardzo różne są relacje dzieci względem rodziców. Nie zawsze jest tam wdzięczność. Nie zawsze młode pokolenie dostrzega ogrom wysiłków włożonych w jego wychowanie i wykształcenie. Podobnie jest z postawą człowieka wobec Pana Boga. Jesteśmy jak różne dzieci wobec swego Ojca w niebie. Właśnie to może być przyczyną wielorakich postaw wobec Chrystusa, który narodził się w Betlejem i który wciąż przychodzi do nas przez Swoje słowa i niezliczone łaski, jakich udziela ludziom.
Część społeczeństwa twierdzi wprost, że Boga nie ma. Niektóre środowiska są wciąż w ofensywie przeciwko chrześcijaństwu.

Skąd to się bierze?

Trzeba jednak dopowiedzieć, że nie jest to pełny obraz polskiej rzeczywistości. Nie brakuje dziś w Polsce osób głęboko przeżywających czas Adwentu i uroczystość Bożego Narodzenia. Tysiące osób uczestniczyły w rekolekcjach adwentowych, setki tysięcy przystępuje do Sakramentu Pokuty. Korzystając z okazji pragnę wyrazić wdzięczność wszystkim księżom za ich ofiarną posługę, szczególnie w okresie rekolekcji; za godziny oczekiwań w konfesjonale. Wracając jednak do pytania, trzeba dopowiedzieć, że negatywne postawy wynikają z braku zrozumienia wiary, a może i z braku dobrej woli. Te negatywne postawy wobec wiary nie uznają ważnych wydarzeń. Faktem jest zaś narodzenie Jezusa w Betlejem. Faktem jest wielki wpływ Ewangelii na kulturę Europy, w tym Polski. Bardzo trudno zrozumieć twórczość Mickiewicza, Słowackiego, Krasickiego czy Norwida bez inspiracji ewangelicznych. Ileż jest tam pięknych tekstów o Chrystusie! Dobrze rozumiana religia tworzy kulturę i kształtuje człowieka. Mówią o tym wieki naszej historii. To smutne, że są ludzie, którzy albo tego nie dostrzegają, albo też nie chcą dostrzegać.

QUIZ. Najczęstsze błędy językowe. Mówisz poprawnie?

Ale mówią też coraz głośniej o potrzebie rozdziału Kościoła i państwa. Co ksiądz biskup na to?

Szczerze współczuję osobom, które przyjmują taką postawę. Postawa walki i nienawiści niszczy ich samych. Potrzebujemy raczej współpracy i tworzenia dobra wspólnego, pozytywnych relacji międzyludzkich, kształtowania nowej rzeczywistości. Oczywiście, są bardzo zdecydowane ataki na Kościół, ale możemy powiedzieć, że zawsze tak było. Szaweł usłyszał pod Damaszkiem takie pytanie Chrystusa: „Szawle, dlaczego mnie prześladujesz?”. Chrystus utożsamia się ze swoim Kościołem. Chrystus jest w Kościele ze Swoją łaską. Dlatego Kościół jest święty. Kościół ma także „ludzkie oblicze”: jest ono takie jakie były oblicza apostołów, świętego Wojciecha, Stanisława, błogosławionego Jana Pawła II czy Matki Teresy z Kalkuty. To „ludzkie oblicze” Kościoła wyznacza każdy wierzący. Trzeba postawić sprawę jasno: walka z Kościołem to tak naprawdę walka z Chrystusem. Szaweł nawrócił się i został największym misjonarzem wszech czasów. Życzę tym osobom, które walczą z Kościołem, aby odkryły wielkość i piękno Ewangelii, zaprosiły Chrystusa do swego życia i żeby się nawróciły.

W jaki sposób? Gdzie pójść, co zrobić, aby poznać bliżej Boga, aby swoją wiarę?

Pan Bóg ma swój plan wobec każdego z nas, ale nie narzuca nam się ze swoją wolą. Oczywiście, do nawrócenia potrzebna jest Jego łaska, ale czasem też i drugi człowiek, który do niej prowadzi. Gdy patrzymy na historię nawrócenia Edyty Stein, możemy zauważyć jak bardzo ona, ateistka, była bardzo otwarta na prawdę. Była człowiekiem bardzo wrażliwym i czystego sumienia. Pan Bóg posyłał jej znaki, których nie rozumiała, aż w końcu odkryła wielkość Chrystusa, wstąpiła potem do zakonu, została świętą męczennicą. Człowiekowi potrzebne są chwile ciszy. Okazją ku temu są rekolekcje parafialne, dni skupienia, czy rekolekcje zamknięte, różne wspólnoty, działające w parafiach. Osoby, które w nich uczestniczą mają szansę pogłębienia swego życia duchowego. Ważne jest to, byśmy otworzyli swoje serca na Boże działanie i na wspólnotę wierzących, która pomaga w odkrywaniu piękna wiary.

Ale kiedy znaleźć na to czas? Przecież zaraz Wigilia, trzeba jeszcze kupić karpia, ubrać choinkę, a jeszcze tyle sprzątania…

Pamiętamy to słynne stwierdzenie Jana Pawła II, skierowane do młodzieży na Jasnej Górze (ta młodzież to właśnie teraz dorośli): „Każde życie charakteryzuje się i określa przez wewnętrzny kształt miłości. Powiedz mi jak jest twoja miłość, a powiem ci kim jesteś”. To, co wybieramy i co cenimy mówi o nas samych. Znakiem dojrzałego człowieka jest uporządkowana hierarchia wartości, która faktycznie wpływa na nasze życie. Ważne by na jej szczycie był Pan Bóg. Dobra materialne są potrzebne. Nie mogą być jednak celem człowieka. Bez wartości życie staje się puste.

Życzenia świąteczne biskupa Henryka Tomasika: - Z całego serca życzę wszystkim ludziom umiejętności odkrywania głębi Ewangelii i odwagi w wyznawaniu wiary. Wierzącym życzę radosnej dumy z tego, że jesteśmy uczniami Chrystusa; entuzjazmu w wyznawaniu naszych przekonań, ale i umiejętności kształtowania siebie i innych w duchu Ewangelii. Na ten wyjątkowy czas życzę również wielu Bożych łask i błogosławionych świąt Bożego Narodzenia.

ZOBACZ TEŻ: Wigilia dla samotnych w Radomiu