Tak wyglądało życie w radomskim getcie. Zobacz archiwalne zdjęcia

Tak wyglądało życie w radomskim getcie. Zobacz archiwalne zdjęcia

Niemiecki nazistowski obóz KL Auschwitz-Birkenau w ciągu niemal pięciu lat istnienia pochłonął około 1,1 miliona ofiar z 1,3 miliona wszystkich więźniów. Około 90 procent z nich stanowili Żydzi pochodzący z całej Europy. Śmierć w obozie poniosło także co najmniej 70 tysięcy Polaków, 20 tysięcy Romów, 15 tysięcy jeńców sowieckich oraz 10-15 tysięcy więźniów innych narodowości. Łączna liczba ofiar Holokaustu jest szacowana na prawie 6 milionów, z czego jedną trzecią stanowiły dzieci.

Getto w Radomiu zostało utworzone przez Niemców rozporządzeniem starosty radomskiego 3 kwietnia 1941 roku. Jak podkreślają historycy w mieście istniały dwa getta. Tak zwane duże znajdowało się w pobliżu Starówki i obejmowało ulice: Szwarlikowską, Esterki, Brudną, Żytnią, Limanowskiego, Zgodną, Plac Stare Miasto, Fredry, Przechodnią, Asnyka, Krakowską, Kanałową, Anielewicza, Bóżniczną, Wałową, Lekarską, Podwalną. Małe getto powstało w dzielnicy Glinice, na terenie obejmującym ulice: Graniczną, Błotną, Wrześniowskiego, Kośną, Kwiatkowskiego, Blata, Pustą, Placową, Konopnickiej, Niemcewicza, Inwalidów Wojennych, Złotą, Kinową, Prostą, Dąbrowskiego, Lubońskiego.7 kwietnia 1941 r. oba getta zostały zamknięte, a wychodzenie poza jego obszar groziło śmiercią. W Radomiu getta nie były jednak szczelnie ogrodzone. Według statystyk w 1942 r. obszar ten zamieszkiwało 25 658 osób. W utworzonych przez niemieckiego okupanta zamkniętych dzielnicach żydowskich szerzyły się choroby, głód oraz ubóstwo. Radomscy Żydzi byli wywożeni m.in. do obozu Auschwitz. Za kontakty Polaków z ludnością zamkniętą groziły surowe kary, z karą śmierci włącznie. W sierpniu 1942 roku przeprowadzono likwidację obydwu gett.