Teneryfa. Święta Góra Teide (zdjęcia)

Gdy Teneryfę, jedną z Wysp Kanaryjskich należących do Hiszpanii, zamieszkiwała jej pierwotna ludność - Guanczowie, wulkaniczna góra uważana była za świętą. Modlono się do niej, by więziła w swej czeluści złe moce, nie pozwalając wydobyć im się na zewnątrz wraz z gorącą, śmiercionośną lawą. Aby przebłagać jej gniew, zamykano w pobliskich jaskiniach najpiękniejsze dziewice, które przez kilka lat, w całkowitym osamotnieniu błagały o pomyślność dla swego ludu.

Pico del Teide nie zawsze wysłuchiwał modłów. Gdy się gniewał, niszczył wszystko, co napotkał na drodze. Wybuchał co 200 - 300 lat, ostatni raz na początku XVIII w. Mniejszy wybuch miał miejsce w 1909 r., jednak jego siła w porównaniu do poprzednich erupcji była zadziwiająco mała.

Miasteczko na platformie

Na północy wyspy leży miasteczko Garrachico. Każdy autokar wiozący turystów zatrzymuje się na tarasie widokowym, by z góry podziwiać jego usytuowanie. Jak na dłoni widać olbrzymią strugę zastygłej lawy, która rozlała się w wyniku erupcji wulkanu w 1705 r. na leżące w dole miasteczko niszcząc je doszczętnie. Po zastygnięciu lawa utworzyła na oceanie platformę, którą dość szybko zasiedlono.
Ci, którzy przeżyli wybuch, postanowili zbudować miasteczko na nowo. Garrachico nie odzyskało już znaczenia dużego portu morskiego, jednak niektórzy uważają je za najpiękniejsze na Teneryfie.

Kilka stref klimatycznych

Wycieczka na Tico del Teide dostarcza niezapomnianych wrażeń. W przeciągu krótkiego czasu można zwiedzić kilka stref klimatycznych od gorącej z bujną roślinnością, po chłodną, niekiedy nawet z opadami śniegu.

Szczyt Teide prawie zawsze pokryty jest śniegiem. Gdy biały puch pada w niższych partiach gór, na Teneryfie dzieje się coś przedziwnego. Szkoły, przedszkola, zakłady przestają pracować. Wszyscy wsiadają w autokary i prywatne auta, by choć na jakiś czas dotknąć białego, zimnego cudu. Niekiedy dowcipni Kanaryjczycy budują w górach bałwany i zwożą je na wybrzeże, gdzie ku zdumieniu plażowiczów rozpływają się na ciemnym wulkanicznym piasku.

Bożonarodzeniowe drzewka z szyszek

Zanim dotrze się w pobliże szczytu, mija się Lasy Nadziei pełne sosen kanaryjskich. Strefie tej nie bez powodu nadano tę nazwę. Bez wzgórz porośniętych drzewami Teneryfa byłaby pustynią. Tu następuje zjawisko chmuropadów - chmury zatrzymują się na igliwiu i skraplają tworząc małe strumyczki, które spływają do dolin zasilając uprawy warzyw i owoców. Lasy Nadziei są obecnie parkiem przyrody, w którym nie wolno budować domów. Panuje tam błoga cisza, którą burzą turyści zbierający pamiątki - szyszki sosny kanaryjskiej. Szyszki po wyschnięciu pięknie rozkładają się tworząc miniaturowe choinki. W niektórych regionach wyspy w okresie Bożego Narodzenia z szyszek powkładanych jedna w drugą tworzy się świąteczne drzewka.

Droga z niespodziankami

Droga na Pico del Teide często zaskakuje pogodowymi niespodziankami. Z chłodnych Lasów Nadziei wjeżdża się nagle w chmury. Widoczność ogranicza się do kilkunastu metrów, a samochód wydaje się zmieniać w samolot dryfujący po niebie, tym bardziej, że z jednej strony drogi rozciąga się... przepaść.

I nagle w ostrym słońcu oczom naszym ukazuje się przedziwny krajobraz: zieleń łączy się z szarością i brązem księżycowych, powulkanicznych skał bazaltu, obsydianu. Temperatura błyskawicznie wzrasta, a powietrze staje się niezwykle rześkie.

Można tu spotkać przedziwną roślinę zwaną tajinastes. Jej łodygę osiągającą nawet 2 m wysokości porastają drobne liliowe kwiatki. w żadnym innym miejscu wyspy nie przyjęła się, mimo usilnych starań ogrodników.

Boska górka

Wulkan znajduje się coraz bliżej. Nie widać już dolin, które oddzielone są od gór chmurami. Teide prezentuje się niezwykle okazale. Nic dziwnego, że kiedyś oddawano mu boską cześć.
Różnie wyjaśniano genezę tego monolitu. Niektórzy geolodzy utrzymują, że powstał w wyniku wielkiej eksplozji, inni dowodzą , że jego utworzenie to wynik zapadnięcia się, na skutek kataklizmu, góry jeszcze wyższej niż on sam.

Prawie na sam szczyt Teide można wjechać kolejką linową, która jednak bardzo często jest nieczynna z powodu silnych wiatrów. Do samego krateru docierają nieliczni, bowiem wymaga to specjalnego zezwolenia lokalnych władz. Nakaz taki wprowadzono z powodu licznych zatruć i omdleń turystów. Ich przyczyną jest wydobywający się z wnętrza wulkanu gaz oraz wysokość, która dla osób z chorobami układu krążenia może być niebezpieczna.

Księżycowy krajobraz

Niezwykle ciekawy jest obszar wokół wulkanu zwany "Krajobrazem Księżycowym". Tu wyrastają z ziemi różnego rodzaju kamienne "posągi" przypominające jaszczurki, pielgrzymów czy potwory z piekła rodem. Fantazja pozwala oglądającym na własne, nieraz zaskakujące interpretacje.

Po wędrówce pełnej serpentyn, przepaści i zwisających nad samochodem skał wulkanicznych warto się zatrzymać w jednej z górskich restauracji na typową kanaryjską potrawę: duszonego królika z ziemniakami w mundurkach polanych sosem z dużą ilością czosnku. Kto wytrzyma i górskie serpentyny i czosnkowy sos, ten może się uważać za szczęśliwca, któremu sprzyja boski Pico del Teide.