W Skaryszewie wybrano nowe władze Ochotniczej Straży Pożarnej na kolejną kadencję

Zastępcą naczelnika został druh Jerzy Barański, skarbnikiem druh Norbert Marcula. Rolę gospodarza remizy Ochotniczej Straży Pożarnej niezmiennie pełnić będzie druh Krzysztof Walczak. Oprócz nich do zarządu wszyli druhowie: Paweł Rutkowski, Michał Tatar i Krzysztof Tuzinek.

Sprawozdanie jednostki

Podczas walnego zebrania, które odbyło się w sobotę 15 maja przedstawione zostały sprawozdania jednostki za 2020 rok oraz plany działalności na bieżący rok. Dużą cześć dyskusji poświęcono planowanym obchodom 110 rocznicy powstania skaryszewskiej jednostki.

Dyskutowano nad wyborem daty jubileuszu oraz jego programowi. W dalszej części nagrodzono 5 najaktywniejszych druhów, którzy otrzymali drobne upominki, a druhna Patrycja Szczepańska specjalny hełm bojowy.

Jednostka OSP ze Skaryszewa bierze czynny udział w wielu akcjach, w których strażacy niosą pomoc osobom poszkodowanym w wypadkach, pożarach, zdarzeniach losowych. W OSP działa także Młodzieżowa Drużyna Pożarnicza, licząca ponad 30 osób.

110 lat historii

Skaryszewska straż została powołana w 1911 roku, jako Związek Strażacki w Skaryszewie. Proces formowania się Straży trwał dość długo, ponieważ w tym okresie Polska była pod zaborami, a ówczesne władze nieprzychylnie legalizowały jakiekolwiek związki Polaków. Pierwszym Prezesem został wybrany aptekarz Szóstakiewicz, naczelnikiem dziedzic dóbr Chomentowa Jerzy Zdzitowiecki, a na zastępcę Naczelnika powołano Stanisława Jopkiewicza. Straż liczyła wtedy 120 członków, podzielonych na trzy plutony: Ogniowy, Toporników i Wodny. W 1912 roku wybudowano murowaną remizę w rynku Skaryszewa, która przetrwała obydwie wojny. W tym samym czasie przy Straży zawiązała się Orkiestra Dęta, której pierwszym kapelmistrzem został Paweł Wilanowicz.

Straż posiadała sikawkę na dwóch kołach oraz dwie beczki na wodę. Strażacy bardzo dużo ćwiczyli, co zaowocowało zdobyciem pierwszego miejsca na zawodach w Radomiu w 1923 roku. W dowód uznania otrzymali wóz strażacki konny, na którym znajdowała się sikawka, beczka na wodę i miejsce na drabiny. Z takim wyposażeniem straż przetrwała do drugiej wojny światowej.