W sobotę i niedzielę kwesta na radomskim cmentarzu

Gdzie i kiedy trwa kwesta?

Kwesta na cmentarzu przy ulicy Limanowskiego w Radomiu będzie prowadzona w sobotę, 31 października w godzinach 10 - 16 i w niedzielę, 1 listopada w godzinach 9 - 16.

ZBIÓRKA TEŻ W SKARYSZEWIE

Miejsko-Gminny Ośrodek Kultury w Skaryszewie wspólnie z parafią świętego Jakuba i Środowiskową Drużyną Harcerską organizuje kwestę na rzecz ratowania zabytkowych grobów skaryszewskiego cmentarza. Będzie ona prowadzona w sobotę i niedzielę, 31 października i 1 listopada.
Skaryszewski cmentarz ma już 211 lat i jest jednym z najstarszych cmentarzu w regionie. Jest starszy nawet od cmentarza Rakowieckiego w Krakowie i niewiele młodszy od warszawskich Powązek. Znajduje się na nim pond 30 zabytkowych grobowców.

Członkowie Społecznego Komitetu Ochrony Zabytkowego Cmentarza Rzymskokatolickiego przy ulicy Limanowskiego w Radomiu zapraszają na kwestę.

Druga część zabytkowego grobu Marianny Pentz zbudowanego po roku 1885 już stoi. W poniedziałek ekipa z pracowni konserwacji zabytków w Bytomiu przywiozła zrekonstruowany fragment pomnika. Inni fachowcy zabrali do konserwacji grób Franciszki Ogińskiej z roku 1843. Jego koszt wyniesie 24 tysięcy. Dzięki społecznikom i mieszkańcom Radomia wspierających ich podczas kwest może uda się uratować inne jeszcze cenne groby.

- Jesteśmy wdzięczni radomianom za datki - mówi Jerzy Przyborowski, przewodniczący Społecznego Komitetu Ratowania Zabytkowego Cmentarza Rzymskokatolickiego w Radomiu. - Gromadzimy fundusze po to, aby nie zginęły zabytkowe groby. Zapraszamy wszystkich na sobotnio- niedzielną kwestę na cmentarzu.

JAK SIĘ ZACZĘŁO?

Co zadecydowało o właśnie takiej formie pozyskiwania funduszy dla ocalania grobów tej nekropolii?

Jak przypomina Barbara Pikiewcz, pierwsza, jeszcze bardzo skromna, kwesta, odbyła się w roku 1995, kiedy wandale zniszczyli "Anioła Ciszy", rzeźbę z brązu stającą na grobie Konstantego Mireckiego. Dzięki ofiarności radomian odtworzone dzieło stanęło ponownie na grobie w roku 1996.

Od tego momentu kwesty przyjęły się na dobre. Do dziś Społeczny Komitet Ratowania Zabytkowego Cmentarza Rzymskokatolickiego w Radomiu zebrał ponad 300 tysięcy złotych. A efekt dotychczasowej pracy jest imponujący. W latach 1999 - 2000 udało się przeprowadzić konserwację jednego z najcenniejszych grobów żeliwnych: rodziny Herdinów. Dziewięciu przedstawicieli tej zamożnej, kupieckiej rodziny, żyjącej w Radomiu w latach 1844 - 1869, upamiętniono szczególnie okazałym nagrobkiem. Neogotycki, żeliwny, strzelisty, w górnych partiach ażurowy, nagrobek, wyróżnia się dziś wśród otaczających grobów odrębnym stylem i wysokością. Przeprowadzona w Pracowni Konserwacji Obiektów Zabytkowych w Bytomiu konserwacja przywróciła pomnikowi świetność.

Nowy wygląd w tej samej Pracowni w Bytomiu zyskał nagrobek żyjącej w drugiej połowie XIX wieku rodziny Dzikowskich. Ten równie strzelisty nagrobek zyskał nową żeliwną konstrukcję, zwieńczoną iglicą. To największy spośród wyremontowanych dotąd grobowców, którego renowacja kosztowała 110 tysięcy złotych.

Prace przy tym obiekcie trwały kilka lat a teraz radomianie mogą już oglądać cały odrestaurowany grób. Za fundusze uzyskane przez komitet w trakcie poprzednich kwest, wyremontowane zostały też cztery nagrobki dziecięce: Stefci Lewandowskiej, rodzeństwa: Stasia i Luci Kędzierskich i dzieci z rodziny Wielochowskich. Od ubiegłego roku radomianie oglądają także odnowione groby rodzin Twardzickich i Kociubskich.
MARIANNA W CZĘŚCIACH

Zebrane w ubiegłym roku pieniądze przeznaczone zostały na dalszy remont grobowca Marianny Pentz i grób Franciszki Ogińskiej, na który przeznaczono 24 tysiące złotych. A także wykończenie postumentu pod Aniołem Ciszy.

Natomiast żeliwny nagrobek Marianny Pentz, powstały po roku 1885, ma już nowy postument. Odtworzone zostały na nim motywy skrzyżowanych pochodni skierowanych do dołu i postać anioła na obłoku. Teraz stanie na nim pod baldachimem figura Matki Boskiej Niepokalanego poczęcia.

Ratowanie od zniszczeń starych grobów jest przedsięwzięciem trudnym i kosztownym. A wiele jeszcze grobów na cmentarzu przy ulicy Limanowskiego potrzebuje pomocy. Woła o nią na pewno powstały po roku 1887 nagrobek rodziny Korytków z żeliwnym ogrodzeniem i nagrobek Róży Leśniewskiej z roku 1883, okolony ozdobną kratą stojącą na płycie z piaskowca oraz krzyż na nagrobku Felicyi Alcyato z roku 1874 i nagrobek Antoniego Glogera z roku 1849.