W sobotę trzy nowe wystawy w Orońsku

Pierwsza z nich to pokaz rzeźb Adama Prockiego a wystawa otwarta zostanie w salach Muzeum Rzeźby Współczesnej.

Prace artysty charakteryzują się znakomitym wyczuciem formy. Wybierał najtwardsze rodzaje kamieni i gatunki drewna: granity, porfiry i bazalty a także dąb, grab, buk.

Adam Procki tworząc poszukiwał własnej drogi, dążył do znalezienia formy, która zamknie w sobie całą prawdę o realizowanym temacie. Artysta nie ulegał żadnym wpływom i nie zmieniał wybranej stylistyki.

Adam Procki urodził się w 1909 roku w Drohobyczu, zmarł w 1990 roku w Warszawie. Studiował na warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych w pracowni Tadeusza Breyera.

Zdobywał nagrody i wyróżnienia na licznych konkursach, jest autorem pomników: Pamięci Ofiar w Gross-Rosen, Bohaterów w Ostrowcu Świętokrzyskim, Poległych i Pomordowanych w II Wojnie Światowej w Puławach.

W 1969 roku jego prace pokazano na indywidualnej wy-stawie w Warszawie w Zachęcie, a w 1990 roku - w Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku.

Druga wystawa nosi tytuł "Kaplica - cmentarz. Światłość i ciemność" a jej autorem jest niemiecki rzeźbiarz, Uwe Schloen.

Wystawa, którą Uwe Schloen przygotował do Galerii Ka-plica osnuta jest na motywie kontemplacji cmentarza jako miej-sca pochówku, ale także obsesyjnej refleksji nad przemijaniem. Tu - w Oronsku - dodatkowo wpisuje się w klimat kaplicy, jako miejsca modlitwy, co ujawnia eschatologiczną perspektywę wi-dzenia życia i śmierci.

Na instalacje składa się 6 cmentarnych katafalków, powle-czonych silikonową strukturą, typową manierą artysty, która stanowi zarazem jego sygnaturę.

Otwarcie w Galerii Kaplica.

Uwe Schloen urodził się w 1958 roku. Studiował w rzeźbę Hamburgu. Brał udział w licznych wystawach w Niemczech, we Włoszech, Luxemburgu i w Polsce, w 2009 roku zaprezentował swoje prace w Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku.

Trzecia wystawa otwarta będzie w Galerii Oranżeria.

To instalacja Wojciecha Zasadniego :"Rewitalizacja prawie niemożliwa".

Projekt składa się z 7 obiektów - makiet budynków w skali 1:45, niegdyś zamieszkałych, obecnie opuszczonych, niszcze-jących pod wpływem upływającego czasu lub też z różnych po-wodów niedokończonych.

Miejsca przedstawione w projekcie to: zbudowane na dzi-ko przez byłych więźniów osiedle na Ukrainie, spalony dom w Rembertowie, odchodzący w zapomnienie wraz ze swoim wła-ścicielem - 85 letnim staruszkiem, dom pod Mińskiem Mazo-wieckim, stara kamienica żydowska na ul. Waliców w Warsza-wie, niezrealizowane osiedle w warszawskim Wilanowie, opuszczona budka dla kotów w zmodernizowanym osiedlu w Lublinie, gołębnik...

- Idąc za przykładem firm deweloperskich nikomu niepo-trzebne obiekty przenoszę w wyimaginowany świat oferty sprzedaży nieruchomości, gdzie niczym w raju przed ruiną par-kują super samochody, a po nienagannie przystrzyżonym traw-niku biegają dzieci. Zabieg ten powoduje, że budynek, którego nikt nie chce, rewitalizuje się i stwarza iluzję funkcjonowania - pisze w katalogu Wojciech Zasadni.

Wojciech Zasadni urodził się w 1971 roku. To zeźbiarz, au-tor instalacji i wideo instalacji, performer. Aktor warszawskiego Teatru Academia. W latach 1994-1999 studiował na Wydziale Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie w pracowni prof. Jana Kucza. Mieszka i pracuje w Warszawie.
W swej twórczości Wojciech Zasadni dotyka szerokich problemów współczesnego świata.Repertuar motywów czerpie z codzienności, często banalnej i naiwnej. Ani jej nie gloryfikuje, ani nie poddaje jej bezpośredniej krytyce, lecz przestylizowuje. Językiem Zasadniego są bowiem kicz i groteska, które odnajdu-je w reklamie i kolorowych magazynach, najogólniej rzecz ujmu-jąc - współczesnej kulturze wizualnej.

Na wszystkie wernisaże wstęp wolny.