Wielki smog na rozpoczęcie Igrzysk

"Echo Dnia" na otwarciu igrzysk

"Echo Dnia" na otwarciu igrzysk

Przedstawiciel "Echa Dnia" znalazł się w gronie kilkunastu polskich dziennikarzy, którym przydzielono wejściówki na dzisiejsza ceremonię otwarcia XXIX Letnich Igrzysk Olimpijskich w Pekinie. Dziś wieczorem w naszym portalu, a i w sobotę w wydaniu papierowym - relacja z tego wydarzenia.

Ci, którzy przyjechali do Pekinu na igrzyska złapać trochę azjatyckiej opalenizny przy okazji konsumowania emocji największej sportowej imprezy świata, na razie są rozczarowani. Jak się można było spodziewać, Pekin wita gości smogiem.

Po dwugodzinnym locie z Warszawy na moskiewskie Szeremietiewo wsiadam wraz z, między innymi, kilkudziesięcioosobową grupą rosyjskich sportowców, głównie lekkoatletów, na pokład boeinga 676 "Aerofłotu". 5800 kilometrów, ponad 7 godzin lotu i o 10 rano (w Polsce jest 4) lądujemy w Pekinie. Ale wiara w to, że to naprawdę stolica Chin, opiera się tylko na zaufaniu do rosyjskich pilotów, bo pas startowy widać dopiero z wysokości 70 metrów, a budynków terminalu nie widać prawie wcale.
Mimo rozbudowanej biurokracji przy odprawie paszportowej (każdy dokument, a jest ich kilka, sprawdzany jest bardzo dokładnie), wszystko przebiega dość szybko i wraz z grupą nieco niesfornych sportowców z Holandii przechodzę przez bramki, wpadając wprost w objęcia ubranych w charakterystyczne błękitne koszulki olimpijskich wolontariuszy. To w większości młodzież 17-18 letnia, dość służbowo uśmiechnięta, ale za to znająca angielski i gotowa nieść pomoc w każdym momencie i w każdej sprawie (jedna z nastolatek chce mi nieść walizkę).

- Welcome! Good morning! Can I help you? - słyszę chyba ze 20 razy w ciągu minuty. Obstawa milicyjna lotniska jest bardzo liczna, wyposażona między innymi w psy do wykrywania narkotyków i materiałów wybuchowych, ale nie przeszkadza w przemieszczaniu się.

TYLKO PO CHIŃSKU

Gorzej jest po wyjściu z terminala lotniska. Najpierw uderza fala gorąca (mimo porannej pory i smogu, jest blisko 30 stopni Celsjusza), potem zaczynają się problemy. Organizatorzy olimpiady zarzekali się, że olimpijskich gości będą obsługiwali wyłącznie taksówkarze biegle władający językiem angielskim. Być może nie dotyczy to taksówkarek (a kobiet zarabiających za kółkiem jest tu sporo), bo ta, która wiezie mnie z lotniska do hotelu (najpierw musi się telefonicznie skonsultować z centralą, bo nie zna drogi) - ani słowa w żadnym języku poza chińskim. Nawet OK było dla niej niezrozumiałe. Na szczęście cena za jazdę nie jest wygórowana: 100 juanów - około 30 złotych za 40-kilometrową podróż.

Po drodze mijam Olimpic Green - teren, na którym znajduje się najwięcej olimpijskich obiektów, między innymi słynny stadion "Ptasie gniazdo", gdzie w piątek odbędzie się ceremonia otwarcia igrzysk, a potem zamknięcia, hala do piłki ręcznej, pływalnia, stadion łuczniczy, korty tenisowe. Najbardziej zbliżone do autostrady "Gniazdo" tonie w smogowej mgle, ale…

CUD TELEWIZJI

Ale, że telewizja czyni cuda, to 10 minut później, podczas wejścia chińskiej reporterki na żywo, w hotelowym hallu oglądam ten sam obiekt oświetlony pięknym słońcem. Jak się to robi - niech się wypowiedzą spece od telewizyjnych tricków. W kilkunastu kanałach chińskiej telewizji oprócz materiałów z treningów sportowców (głównie miejscowych), wypowiedzi chińskich oficjeli i relacji non-stop z trasy znicza olimpijskiego, trudno znaleźć coś innego. Na ostatnich kilometrach sztafety, poszczególne zmiany nie mają więcej niż 20 metrów, chińska reprezentacja w maratonie będzie natomiast niezwykle mocna, bo nawet asystujący przekazywaniu znicza tajniacy przebrani dla niepoznaki w koszulki i szorty, biegną bez przerwy…