Żeby się leczyć, trzeba mieć końskie zdrowie! Jedyna droga do lekarza wiedzie przez gigantyczną kolejkę

To już norma?

Najtrudniej dostać się do kardiologa i endokrynologa, a także okulisty, chirurga naczyń i na rehabilitację.
Zdecydowanie najgorzej mają osoby chore na serce. Do kardiologa najszybciej można zapisać się w poradni przy szpitalu na Józefowie - jeśli dopisze nam szczęście to w przeciągu kilku tygodni. W poradni szpitala miejskiego, jak poinformowano nas w rejestracji, przyjmuje tylko jeden lekarz, a na wizytę można zapisać się pod koniec lipca. W Polmedzie pierwszy wolny termin to 27 września. Podobnie jest w poradni przy ulicy 1905 Roku. Tu kardiolog przyjmie nas około 20 września, ale jak informuje kartotekarka warto dzwonić i pytać, bo czasem pacjenci rezygnują i można nieco przyspieszyć wizytę.

Tłum pacjentów raz w miesiącu ustawia się przed Polikliniką na osiedlu Gołębiów, podobnie jest w innych radomskich placówkach służby zdrowia.

Kilkaset osób przed drzwiami radomskiej Polikliniki. To sytuacja z poniedziałku rano. Tak samo jest każdego miesiąca, bo wtedy placówka prowadzi zapisy do specjalistów na cały rok.

Do specjalisty jak wynika z przepisów można zapisać się też w innym terminie, ale teoretycznie, bo w praktyce w tej placówce już po piętnastym każdego miesiąca nie ma wolnych numerków. Pacjenci zapisują się na potęgę, przekonani, że tylko w ten sposób mogą dostać się do najbardziej obleganych lekarzy.

W kolejce po zdrowie ustawiają się głównie emeryci i renciści.

- Osoba, która pracuje nie da rady się zapisać, bo czasu jej nie wystarczy by stać w kolejce - macha ręką mieszkaniec osiedla Gołębiów.

Stojący w długim ogonku chorzy zabiegają o zapis do najbardziej obleganych specjalistów: kardiologa, endokrynologa i okulisty.

- Leczę się na serce od lat. Żebym mogła dostać się do kardiologa w kolejce ustawiła się cała moja rodzina - tłumaczy jedna z pacjentek.

Stojący w kolejce nie przebierają w słowach. Narzekają na system ochrony zdrowia.

- Płacimy całe życie składki zdrowotne, a potem okazuje się, że trzeba leczyć się prywatnie. Pytanie za co, skoro skromnej emerytury ledwie wystarcza na opłaty i jedzenie - opowiada pan Józef, którego spotkaliśmy w kolejce.

Kolejki są również uciążliwe dla personelu Polikliniki.

- Ludzie są nerwowi, krzyczą. Winią nas za brak specjalistów. Tymczasem nie jest to nasza wina - tłumaczy jeden z pracowników lecznicy.
Równie trudno jest dostać się do niektórych specjalistów w innych placówkach służby zdrowia w mieście. W czym tkwi problem?