Gorzyce. Dla Huberta Nowosielskiego tworzenie poezji to swego rodzaju forma terapii dla duszy

21 marca obchodzony był Światowy Dzień Poezji, ustanowiony przez UNESCO w 1999 roku. To także święto Huberta Nowosielskiego, młodego poety z Gorzyc, ucznia IV klasy Technikum Mechanicznego w Zespole Szkół imienia porucznika Józefa Sarny w Gorzycach. To typowa artystyczna dusza.

- Przede wszystkim lubię otaczać się ludźmi. Uwielbiam spotykać się ze znajomymi i przyjaciółmi, chodzić na długie spacery i jeździć rowerem. Od czasu do czasu przeczytam jakąś książkę - mówi Hubert Nowosielski. - W życiu codziennym ciągle towarzyszy mi muzyka, nie wyobrażam sobie życia bez niej. Po zakończeniu szkoły chciałbym pójść do pracy, aby się usamodzielnić. Moim marzeniem jest kształcić się wokalnie.

Jak sam przyznaje, jego największą pasją jest pisanie wierszy - od dwóch lat poezja odgrywa w jego życiu ogromną rolę.

- Bardzo szybko pisanie tekstów stało się dla mnie swego rodzaju terapią. Często piszę teksty, gdy dużo myślę, gdy jest mi smutno i nie radzę sobie z emocjami, ale także gdy czuję się szczęśliwy, zakochany - wylicza Hubert. - Moje pozytywne i negatywne emocje przelewam na papier. Marzę o tym, by kiedyś wydać własny tomik poezji.

Oto kilka utworów autorstwa Huberta Nowosielskiego:

***
O bliskości
Gdzieś się zagubiła
Zaplątana pośród pożądania i niepewnych uczuć
O bliskości
Tyś pragnieniem niespełnionym
Stojącym w obliczu mej tęsknoty
Za czymś
Co nigdy się nie spełni

***
Odchodzę w imię miłości
Ku lepszemu życiu
Nie w samotności
Płaczu i żalu
Lecz w radości
Z nadzieją
Że pokój w mym sercu zagości
Wyzbędę się lęku
Przed utratą bliskości
Bo mam dosyć
Tej bezsilności

***
Serce me, umysł i dusza
W żałobie
O miłości
Po Tobie

***
Twoje oczy są niczym gwiazdy lśniące na niebie po zmroku
Twój uśmiech niczym słońce dające endorfiny szczęściu
A Twój głos jest niczym kołysanka śpiewana przez wiatr,
który otula mnie zewsząd, niczym marzenie o Twych ramionach...
***
Moja dusza cierpi
Katusze utraconej miłości
Ból mnie przeszywa
Aż do szpiku kości

***
Serce młode, zranione
Wyrzutami sumienia zgniecione
Przez życie rozdeptane
W samotności zapomniane

***
Gdy zegar ten
Minuty wybija
Z każdą sekundą
Uczucie przemija