Jubileusz Edyty Olszówki. Zadebiutowała na scenie 20 lat temu

- Teatr był kiedyś świątynią, miejscem, do którego ludzie przychodzili po wzruszenia, po emocje, jakich nie mogli przeżyć nigdzie indziej! - mówi Edyta Olszówka, dodając, że wiele się w tym względzie zmieniło od chwili jej debiutu. - Teraz czasami ludziom siedzącym na widowni wydaje się, że mają przed sobą... ekran telewizora. Podczas spektaklu dzwonią komórki, widzowie rozmawiają między sobą, komentują to, co dzieje się na scenie - żaliła się w wywiadzie.

O tym, by być aktorką, Edyta marzyła od dzieciństwa.
- Wyobrażałam sobie, że będę występować w teatrze i w telewizji, grać w filmach... To było moim największym marzeniem. Spełniło się! Nie czekałam jednak z założonymi rękami na propozycje od reżyserów czy dyrektorów teatrów. Nie wierzę w żadne układy, nikt mi w życiu nigdy nie pomógł, nikomu nic nie zawdzięczam. Sama kieruję swoim życiem i póki co - pracuję - opowiada serialowa Pola z "Przepisu na życie".

Edyta Olszówka twierdzi, że wielu młodych ludzi kończących szkoły teatralne po prostu... przepada.
- Ja miałam naprawdę dużo szczęścia. Na moim roku było 20 osób i ilu z nich udało się wybić? Radek Pazura i ja. W Warszawie nikt nie zna studentów z Łodzi, nikt ich tu nie zaprasza, nikt na nich nie czeka. Przyjeżdżają tutaj z białą kartą, nie ma dla nich pracy... Mnie się udało, ale co się dzieje z pozostałymi ludźmi z mojego roku? Oni też mieli wspaniałe marzenia - twierdzi.

Teatr zawsze był miejscem, w którym Edyta czuła się najlepiej. Bardzo żałuje, że teatralne gaże w Polsce są bardzo niskie, a aktorzy muszą podejmować się różnych zajęć, by po prostu przeżyć. Zdaje sobie jednak sprawę, że wielu widzów przychodzi do teatru tylko dlatego, by zobaczyć na żywo tych, których zna z seriali i filmów.

- Wielu z tych przypadkowych widzów połyka bakcyla! Bo teatr to naprawdę miejsce magiczne - mówi.