Koronacja obrazu Matki Bożej Pocieszenia w Radomyślu nad Sanem w niedzielę 29 sierpnia

Obraz Matki Bożej Pocieszenia został umieszczony w prawym bocznym ołtarzu kościoła świętego Jakuba prawdopodobnie na początku XVIII wieku. Według rzeczoznawców obraz jest datowany na wiek XVI i pochodzi z Bawarii. Kult Matki Bożej Pocieszenia w Radomyślu powstał dzięki pracy duszpasterskiej ojców augustianów, którzy założyli Bractwo Matki Bożej Pocieszenia.

Kiedy w Radomyślu powstała monumentalna murowana świątynia pod wezwaniem świętego Jana Chrzciciela, przeniesiono do niej dwa święte obrazy - jeden z kościoła Na Zjawieniu, drugi z drewnianej świątyni. Pierwszy to niewielki wizerunek Matki Bożej Bolesnej z koronami, widoczny w prawym ołtarzu. Sporych rozmiarów obraz Matki Bożej Pocieszenia zawisł w lewym ołtarzu. Sanktuarium z dwoma obrazami nosi nazwę Matki Bożej Bolesnej i Pocieszenia.

Która Matka Boża jest ważniejsza? Ksiądz kanonik Józef Turoń w 2013 roku powiedział: - Ważniejszy jest obraz Matki Bożej Bolesnej, bo jest koronowany. Kiedy władza kościelna uzna obraz za cudowny, łaskami słynący, jest mu nadawana szczególna ranga. A taki fakt dokonał się 15 września 1991 roku. Natomiast obraz Matki Bożej Pocieszenia cieszy się kultem od wieków i ściągał ludzi, o czym zawsze świadczy odpust w ostatnią niedzielę sierpnia, kiedy przyjeżdża wielu pielgrzymów. Kult Matki Bożej Pocieszenia jest teraz większy niż Matki Bożej Bolesnej.

Parafia w Radomyślu powstała w 1614 roku, przed czterystu laty. Początkowo należała do zakonu Augustynianów, którzy mieli tu swój klasztor i kościół. Po klasztorze zachowała się jedynie studnia.

Obraz Matki Bożej Pocieszenia przedstawia Matkę Bożą z Dzieciątkiem na lewej ręce. Oboje mają nimb i koronę na głowie. Jezus prawą ręką wskazuje na twarz Maryi, w lewej dłoni trzyma Biblię. Maryja, patrząca przed siebie, w prawej dłoni trzyma skórzany pasek z klamerką. Pasek zwisa do prawej dłoni klęczącego u Jej stóp świętego Augustyna. Święty w lewej dłoni trzyma płonące serce. Naprzeciw świętego klęczy jego matka święta Monika, a między nimi jest półnagie dziecko z łyżką w ręce.

Monika została świętą, bo z wielką cierpliwością, przez dziewiętnaście lat, modliła się o nawrócenie na wiarę chrześcijańską swojego syna Augustyna. Modlitwy zostały wysłuchane. Augustyn, który miał syna i żył w konkubinacie, nawrócił się i przyjął święcenia kapłańskie. Z czasem został biskupem.

Półnagie dziecko to wizerunek z legendy. - Gdy święty Augustyn bił się z myślami o Trójcy Świętej, spotkał na brzegu morza dziecko, które zrobiło sobie dołek w piasku na plaży i przelewało do niego łyżką wodę z morza. Kiedy zaintrygowany zapytał co robi, usłyszał, że przelewa morze do dołka. - Ależ to niemożliwe - ocenił uczony. - Tak samo niemożliwe jest, abyś zrozumiał Trójcę Świętą i całego pana Boga - powiedziało dziecko i znikło. Augustyn zrozumiał, że Trójca Święta to jest tajemnica, do której można się zbliżyć tylko dzięki łasce Boga.