Rozwód, czy separacja?

ILE KOSZTUJE ROZWÓD?

ILE KOSZTUJE ROZWÓD?

Pozew o orzeczenie rozwodu lub separacji należy złożyć do miejscowego sądu okręgowego (gdzie małżonkowie mają wspólne miejsce zamieszkania). Jeżeli małżonkowie nie mają wspólnego miejsca zamieszkania albo pobytu, orzeka sąd właściwy dla jednego z nich.
Opłata od pozwu o separację, w sytuacji, gdy występuje o nią jeden z małżonków wynosi 600 złotych. Gdy zaś sąd orzeka o separacji na podstawie zgodnego wniosku małżonków - 100 złotych. Oplata od pozwu rozwodowego wynosi 600 zł.
Oczywiście w obu przypadkach można się starać o zwolnienie od kosztów sądowych. W tym celu należy wypełnić specjalny formularz dostępny w sądzie lub w internecie na stronie www.ms.gov.pl w pozycji "formularze".

Najprościej mówiąc separacja zalecana jest małżonkom, z których przynajmniej jeden ma jeszcze nadzieję na powrót do wspólnego życia. Rozwód to decyzja ostateczna i nieodwołalna (chyba, że rozwiedzeni ponownie się potem pobiorą).

- Jeżeli między małżonkami nastąpił zupełny i trwały rozkład pożycia, każdy z małżonków może żądać, ażeby sąd rozwiązał małżeństwo przez rozwód. Do orzeczenia separacji wystarczy, jeśli rozkład pożycia między małżonkami jest zupełny - wyjaśnia Jolanta Socha z Kancelarii Prawnej Lexus w Tarnobrzegu.

TRWAŁY ROZKŁAD
Jeśli wystąpimy o rozwód, sąd zbada zarówno zupełność, jak i trwałość rozkładu pożycia małżeńskiego. Oznacza to, że małżonek, który występuje z pozwem musi udowodnić, iż nastąpił rozkład pożycia na trzech płaszczyznach życiowych - gospodarczej, duchowej (uczuciowej) i fizycznej. Gdy jednak, przy zupełnym braku więzi duchowej i fizycznej pozostały pewne elementy więzi gospodarczej, rozkład pożycia może być mimo to uznany za zupełny, jeśli utrzymanie więzi gospodarczej (np. wspólnego mieszkania), wywołane zostało szczególnymi okolicznościami.

Sąd Najwyższy uznał, że do przyjęcia, iż rozkład jest "trwały" wystarczy oparta na doświadczeniu życiowym ocena, że powrót małżonków do wspólnego pożycia nigdy nie nastąpi.

- Jednakże, mimo zupełnego rozkładu pożycia, orzeczenie separacji ani rozwodu nie jest dopuszczalne, jeżeli wskutek niej miałoby ucierpieć dobro wspólnych małoletnich dzieci małżonków albo, jeżeli z innych względów byłoby to sprzeczne z zasadami współżycia społecznego - dodaje Jolanta Socha.

Orzeczenie separacji wydaje się, więc łatwiejsze niż orzeczenie rozwodu, gdyż przed sądem nie trzeba uzasadniać, że rozkład pożycia jest trwały. Jeżeli zaś małżonkowie nie mają wspólnych małoletnich dzieci, sąd może orzec separację tylko na podstawie zgodnego żądania małżonków.
RÓŻNICE I PODOBIEŃSTWA
Podstawowa różnica między rozwodem, a separacją jest taka, że rozwiedziony małżonek może zawrzeć nowy związek małżeński. Natomiast pozostający w separacji, nie może zalegalizować kolejnego związku. Po orzeczeniu separacji małżonkowie nadal są bowiem małżeństwem.

Po zniesieniu separacji - co następuje na zgodne żądanie małżonków - małżeństwo po prostu istnieje nadal. Natomiast po orzeczeniu rozwodu, małżeństwo przestaje istnieć. Gdyby, więc rozwiedzeni małżonkowie znów chcieli być małżonkami, muszą ponownie się pobrać.

- Poza tymi różnicami, wyrok rozwodowy jest praktycznie taki sam jak wyrok separacyjny. Przede wszystkim zarówno po orzeczeniu separacji, jak i po orzeczeniu rozwodu, następuje rozdzielność majątkowa między małżonkami - wyjaśnia Jolanta Socha.

Sąd ma obowiązek rozstrzygnąć w wyroku: czy i który z małżonków ponosi winę rozkładu pożycia małżeńskiego, o władzy rodzicielskiej i alimentach dla dziecka, czasowym korzystaniu z mieszkania (z urzędu), o eksmisji małżonka, podziale majątku wspólnego, o alimentach dla małżonka (na żądanie jednego z małżonków), o podziale mieszkania (na wniosek obu stron).

Pozew o orzeczenie rozwodu lub separacji należy złożyć do miejscowego sądu okręgowego (gdzie małżonkowie mają wspólne miejsce zamieszkania). Jeżeli małżonkowie nie mają wspólnego miejsca zamieszkania albo pobytu, orzeka sąd właściwy dla jednego z nich.