Kozienice. Andrzej Seweryn wystąpił w CKA. Aktorstwo najwyższej klasy!

Zanim jednak na scenie pojawił się główny bohater tego wieczoru, kozienicką publiczność przywitał doskonale znany w naszym mieście Paweł Sztompke z Programu Pierwszego Polskiego Radia. Popularny dziennikarz miał okazję wprowadzić zebranych w klimat spektaklu.

- Będziemy mieli do czynienia z niesamowitym spektaklem. Mówię o tym spokojnie, bo widziałem, co tu się będzie działo. To jest niesłychane (... ) To będzie jego Szekspir. Szekspir, którego grał na całym świecie; który jest obecny w jego życiu od prawie 50 lat, a jednocześnie to jest spotkanie absolutnie inne, bo to są bohaterowie Szekspira. To są postacie z różnych utworów, jest to pewnego rodzaju opowieść o naszej kondycji, naszym życiu, o tym co znaczy dla nas miłość - mówił Sztompke.

A potem się zaczęło...

I to od mocnego uderzenia, bo od fragmentów Henryka V, tuż przed bitwą pod Azincourt. Jest mocno, jest dynamicznie, mrocznie, tajemniczo, majestatycznie. Za chwilę jednak zapalają się światła, a znakomity aktor... rozpoczyna rozmowę z widownią. Konwencja widzów nieco zaskakuje, ale szybko przestają być onieśmieleni i zaczynają dyskusje z Andrzejem Sewerynem. I tak to trwa niemal do końca spektaklu. Mistrz wciela się w kolejne role, a monologi bądź grupy monologów przerywa, by wspólnie z widownią snuć rozważania na temat Szekspira i jego wizji świata, wizji człowieczeństwa.

Ale nie tylko tym Seweryn zaskakuje. Z jednej strony serwuje nam bogactwo doskonale znanych postaci, jak choćby Hamlet, Lady Makbet, Falstaff czy Julia, z drugiej zaś to są jego indywidualne kreacje. I tak dla przykładu widz poznaje choćby starą, ślepą Julię, której słynny monolog jest li tylko wspomnieniem lat młodzieńczych. Zaskakuje, bawi, porusza, oczarowuje...

Artysta skacze pomiędzy dziełami Szekspira, sięga po dramaty, jak również kroniki i komedie. Miesza wyćwiczone fragmenty z solidną dawką improwizacji, nie unikając przy tym drobnym potknięć, zyskując natomiast ogromną sympatię ze strony widza i rosnąc w jego oczach do granic możliwości. Mistrz, ale przede wszystkim człowiek. Człowiek kreatywny, który w środku spektaklu potrafi wyciągnąć komórkę i zadzwonić do Paryża, do tłumacza wykorzystanych przekładów - Piotra Kamińskiego, by zapytać o to jak miał na imię służący "Don Giovanniego" w znanej operze! Jak sam przyznaje potem, robi to po raz pierwszy, zupełnie spontanicznie.

Magia Szekspira

Publiczność jest wniebowzięta. Artysta otrzymuje niemilknący aplauz na stojąco, a potem się zaczyna. Grupa najbardziej zapalonych miłośników jego aktorstwa zostaje, by dalej - już poza spektaklem - dyskutować o Szekspirze. Kolejne kilkadziesiąt minut mija na rozmowach, podpisach, dedykacjach, fotografiach. Wieczór z geniuszami trwa w najlepsze.

- W utworach Szekspira jest wszystko - powie chwile potem Andrzej Seweryn, tłumacząc: - Jest tu człowiek, przyroda, życie społeczne, człowiek biologiczny, wszelkie emocje. Szekspir jest piękną poezją, ale Szekspir jest też człowiekiem teatru. On dbał o publiczność. Kiedy widz mógł być zmęczony tragizmem sceny, wprowadzał elementy komiczne. Znał teatr. Te sztuki napisane 500 lat nas poruszają, więc musi być w nich coś takiego, że nie pozostawiają obojętnymi. Ale co? Człowiek. Człowiek uniwersalny w czasie i przestrzeni.