Muzeum Harcerstwa Radomskiego ma już nowy lokal, ale wciąż brakuje miejsca na wszystkie eksponaty

to utrwaleni komendanci Hufcow w roku 1939

(fot. Fot. Barbara Koś)

- Udało się nam umieścić tu tylko najważniejsze eksponaty - tłumaczy harcmistrz Mirosław Mazurkiewicz, opiekun muzeum.- Inne, równie ciekawe, czekają jeszcze w paczkach w piwnicy.

To, że warunki dla eksponatów są tutaj znacznie lepsze niż w poprzednim miejscu - kilku salach Domu Kultury Obozisko - przyzna każdy, kto odwiedzał tamte pomieszczenia. Tam były warunki wręcz magazynowe. Wilgoć, ciemno i ciasnota doskwierały opiekunom muzeum i zainteresowanym jego zwiedzeniem.

-Teraz też nie wpuszczamy jeszcze grup - przyznaje druh Mazurkiewicz. - Bo jak pomieścić trzydziestu uczniów?...Ale póki co, przygotowujemy specjalny folder opisujący eksponaty muzeum. Roześlemy go do szkół a wtedy przychodząca młodzież będzie już wcześniej zapoznana z naszymi zbiorami. Uczniom łatwiej będzie je oglądać - uważa druh Mazurkiewicz.

Przeszłość w dwóch pokoikach

W dwóch pokoikach na drugim piętrze budynku przy Słowackiego 17 upchnięto całą przeszłość radomskiego harcerstwa.

- Od roku 1911 do czasów powojennych - podkreśla druh Mirosław.

Są gabloty z przedwojennymi fotografiami instruktorów harcerskich, są portrety tych, którzy idee harcerstwa wpajali młodzieży lat międzywojennych. To dzięki tym ludziom radomscy harcerze walczyli z okupantem i oddawali życie za ojczyznę. Jak Halina Bretsznajder, komendantka Chorągwi Radomskiej , katowana przez gestapo i bestialsko zamordowana w Radomiu przez okupanta w roku 1942.

Wszystkie nazwiska harcerzy i kadry instruktorskiej zamordowanych przez hitlerowców widnieją na oryginalnych tablicach niemieckich z nazwiskami rozstrzelanych.

Są w muzeum historyczne już harcerskie mundury i sztandary, jest urna z ziemią przywiezioną spod Narwiku, jest mundur Konstantego Siemaszki, działacza radomskich Szarych Szeregów, który po wojnie znalazł się w Kanadzie i stamtąd przesłał radomskiemu muzeum swój harcerski mundur i pamiątki związane z przedwojennym i okupacyjnym harcerstwem.

Jest równie historyczny album zawierający nazwiska harcerzy walczących o utrwalanie granic Rzeczypospolitej w latach 1918 - 1920.

Na centralnych miejscach wiszą portrety Olgi i Andrzeja Małkowskich, twórców skautingu a także repliki obrazów Wojciecha Kossaka przedstawiających harcerzy walczących o wolność Polski w różnych jej epokach.

Wprawdzie eksponowane zbiory, wśród których są prawdziwe białe kruki wydawnicze, są bezpieczne i nie narażone na wilgoć, ale każdego gościa razi ich zagęszczenie.

- Naszą szansą jest umieszczenie muzeum w Muzeum Miasta Radomia - mówi Mirosław Mazurkiewicz. - I wierzymy, że tam się już docelowo przeprowadzimy.

Muzeum Harcerstwa Radomskiego to jedyne tego typu muzeum w Polsce. Przez długie lata mieściło się przy ulicy Rwańskiej przy Harcerskim Kręgu "Starówka". Jednak, w latach 90- tych znalazł się właściciel budynku i przeznaczył lokal na dochodową działalność. Eksponaty muzeum: stroje, dokumenty, makiety, sztandary - także przedwojenne - zapakowano do skrzyń.

Placówka przeprowadziła się do znacznie mniejszych pomieszczeń przy Miejskim Ośrodku Kultury "Amfiteatr" - Scena Obozisko przy ulicy Śniadeckich. Ale to nie było dobre miejsce dla muzeum. Lokal przy ulicy Słowackiego 17 jest o niebo lepszy. Tyle, że nadal ciasny. Społeczny Komitet Ratowania Zabytków Radomia zabiega o to, by przy harcerzach powstała Izba Pamięci 72. pułku piechoty imienia Dionizego Czachowskiego, stacjonującego w naszym mieście przed wojną. Będzie to możliwe, gdy powstanie Muzeum Historii Radomia.

Muzeum Miasta Radomia będzie utworzone w kamieniczkach Gąski i Esterki, czyli w obecnym Muzeum Sztuki Współczesnej w Rynku. Ale najpierw musi zostać rozbudowana "Elektrownia", która pomieści zbiory sztuki współczesnej.

Na centralnych miejscach wiszą portrety Olgi i Andrzeja Małkowskich, twórców skautingu a także repliki obrazów Wojciecha Kossaka przedstawiających harcerzy walczących o wolność Polski w różnych jej epokach.
(fot. Fot. Barbara Koś)