Recoleta cmentarz z grobowcem Evity

Cementario de la Recoleta, jeden z najbardziej znanych cmentarzy kontynentu Ameryki Południowej, znajduje się w stolicy Argentyny, Buenos Aires, pomiędzy dzielnicami Retiro i Palermo w dzielnicy Recoleta. A Recoleta to najbogatsza dzielnica argentyńskiej metropolii, która swój status zawdzięcza... żółtej febrze. Epidemia tej choroby zdziesiątkowała bogatych mieszkańców San Telmo, którzy uciekając przed nią przenosili się do Recolety. Tu budowali swe kamienice - pałace, bogate wille i całą infrastrukturę.

Tu także zapragnęli mieć swoją nekropolię. Jej zaprojektowanie zlecili francuskiemu inżynierowi Prospero Catelinie. Jego plan zmienił włoski architekt Juan Antonio Buschiazzo w 1881 roku, a rok później już powstawały tu pierwsze grobowce. I to grobowce nie byle jakie, bowiem prawo do pochówku na nekrolopolii w centrum miasta mieli tylko wybrańcy - najznakomitsi obywatele miasta, ale i kraju.

Pieszo do Roceloty

Po centralnych dzielnicach Buenos Aires poruszamy się pieszo, przede wszystkim dlatego, by nie umknęły nam żadne atrakcje architektoniczne, cudowne parki, pomniki. Spacer jest niezwykle prosty, gdy mamy przy sobie mapkę, jaka można otrzymać w każdym hotelu czy punkcie informacji turystycznej. W przejrzysty sposób naznaczone są na niej nie tylko ulice i place, ale także rysunki zabytków i współczesnych ważnych miejsc.

Kierujemy się ku Recoletcie mijając ruchliwe ulice, place. W naszej docelowej dzielnicy nieraz otwieramy szeroko oczy z podziwu dla kunsztu XIX i XX-wiecznych miejskich architektów. Widać tu nie tylko bogactwo, ale i klasę. Eleganckie kamienice, bogate rezydencje, hotele, restauracje, kawiarnie, parki, skwery. Mijamy Muzeum Sztuk Pięknych, w pobliżu którego znajduje się znany cmentarz.

Spacer wybrukowanymi alejkami

Do nekropolii zajmującej powierzchnię 5 hektarów prowadzi neoklasycystyczna brama z wysokimi greckimi kolumnami. Przy wejściu można zakupić plan cmentarza z umiejscowionymi grobowcami znanych osób.
Mały placyk tuż za bramą to jedyny skrawek zieleni na cmentarzu. Siadamy na ławeczce i ustalamy sposób marszruty.

Wybrukowane alejki, a właściwie uliczki, mają nazwy, tak więc łatwo znaleźć to, czego szukamy. A szukamy najbardziej znanego grobowca, gdzie spoczywa ciało Evity, słynnej ze swej działalności społecznej małżonki dwukrotnego prezydenta Argentyny Juana Perona.

Groby jak pałace

Cmentarne alejki są tak zaprojektowane, że przecinają się pod katem prostym, podobnie jak niemal we wszystkich miastach argentyńskich. Mijamy prawdziwe mauzolea z czarnego granitu czy różnokolorowego marmuru sprowadzonego przez bogaczy z Europy. Grobowce zazwyczaj przylegają ciasno do siebie, jak kamienice miejskie. Niektóre mają kształt pałaców, bogato dekorowanych kościołów, kaplic. Zdobią je figury świętych, aniołów, ale także antycznych piękności. Zastanawiam się nad tym, jak można tu zapalić świecę ku czci zmarłego, gdzie można ją umieścić.

Nie wszystkie grobowce przedstawiają się tak znakomicie. Są i takie, które wyraźnie nadgryzł ząb czasu - z odrapanym tynkiem, sterczącymi cegłami, obtłuczonymi kiedyś fantastycznie pięknymi figurami.
Są także i bardziej współczesne miejsca pochówku. To grobowce "szuflady", ekonomiczne "groby" w ścianach, gdzie albo przechowywane są trumny, albo jedynie urny z prochami zmarłych.

Przy grobowcu Evity

Cmentarz jest prawie pusty. W pewnym miejscu dostrzegamy tłum. Podchodzimy bliżej i już wiemy, że to grobowiec rodziny Duarte, gdzie aż dziewięć metrów pod ziemią spoczywają szczątki Evy Peron. Tak jak czytałam w przewodnikach, przed grobowcem jest mnóstwo żywych i sztucznych kwiatów. To świadectwo tego, że postać Evity wciąż ma swoje miejsce w sercach wielu Argentyńczyków.

Maria Eva Duarte de Peron pochodziła z ubogiej rodziny mieszkającej w niewielkiej wiosce. Gdy miała 15 lat, postanowiła rozpocząć dorosłe życie i przyjechała do Buenos Aires, gdzie rozpoczęła karierę aktorki filmowej i radiowej grając najczęściej w tak zwanych operach mydlanych. Nie widomo, jak potoczyłby się los Evity, gdyby nie spotkanie z Juanem Peronem. Młoda kobieta najpierw została jego kochanką, a później żoną. Peron był prezydentem Argentyny dwukrotnie: w latach 1946 - 55 i 1973-74.

Evita brała czynny udział w życiu politycznym kraju kreując się na obrończynię najuboższych. Była łącznikiem między swym mężem a robotnikami, wygłaszała populistyczne przemówienia, namawiała biednych do powstania. Utworzyła Fundację Evy Peron pomagająca biednym, a także kobiecą frakcję Partii Justycjalistycznej.

Uwielbiana przez tłum kobieta zmarła na raka macicy mając zaledwie 33 lata. Jej zabalsamowane ciało wystawione było przez trzy lata w Mediolanie, potem przewieziono je do Hiszpanii, aż wreszcie po powrocie Perona do władzy, w 1974 roku spoczęło na cmentarzu Recoleta.
Filmowa wersja musicalu Evita z Madonną w roli głównej spowodowała wiele protestów wśród Argentyńczyków, którzy uważali, że obsadzenie Madonny w roli ich "świętej Evity" to skandal.

Evita ma w Buenos Aires swoje muzeum, a w którym można oglądać między innymi jej kreacje sceniczne i prywatne, listy i pamiątki.

Polskie ślady

Na cmentarzu Recoleta spoczywają szczątki wielu prezydentów Argentyny, laureatów Nagrody Nobla, wybitnych pisarzy, naukowców. Spoczywa tu także Maria Barrantes, matka Sary Ferguson, księżnej York. Miejsce pochówku znaleźli wybitni sportowcy jak Luis Firpo, bokser wagi ciężkiej czy Carlos Menditeguy, kierowca rajdowy.

Podczas wędrówki po słynnym cmentarzu poszukiwaliśmy także nagrobków z polskimi nazwiskami. Ich znalezienie okazało się niezbyt trudnym zadaniem, bowiem Polonia w Buenos Aires zawsze była dość liczna.

Na cmentarzu spoczywa na przykład Izabela Walewska, wnuczka Napoleona. Znajdujemy grobowiec rodziny Kobylańskich. Na innym widnieją nazwiska polskich generałów odznaczonych najwyższymi państwowymi i woskowymi medalami: Jerzego Aleksandra Zawiszy, zmarłego w 1995 roku, Jana Świerczyńskiego, zmarłego w 1969 roku i Bronisława Rakowskiego, zmarłego w 1950 roku.