Siostry w Lipsku nadal protestują

Jeśli do tego czasu nic się nie zmieni jutro siostry odejdą od łóżek pacjentów. - Jesteśmy zdesperowane i nie zrezygnujemy - mówią.
W lipskim szpitalu protestuje około 180 pielęgniarek i położnych. Od kilku dni 20 z nich prowadzi głodówkę.

- Na razie protestujemy, ale pracujemy zgodnie z grafikiem - mówi Marzena Stępień, szefowa związku zawodowego pielęgniarek i położnych w lipskiej lecznicy. - Pacjenci mają zapewnioną opiekę, ale jeśli dziś do 20 Rada Powiatu i dyrekcja szpitala nie podejmie z nami rozmów jutro ogłosimy strajk generalny.

Rada Powiatu sprawą protestu pielęgniarek zajmowała się w piątek na specjalnym posiedzeniu. Rajcy wypracowali stanowisko, które miało pomóc w zażegnaniu sporu. Niestety, dokument rozczarował protestujące. Jak mówią nie znalazły się w nim obietnice składane przez poszczególnych radnych przed sesją.

- Jesteśmy rozczarowane - mówi Marzena Stępień. - Przed posiedzeniem radni obiecywali nam co innego. A stanowisko jest bardzo ogólne i nie daje nam żadnych gwarancji rozwiązania problemu.

W stanowisku Rady znalazły się zapisy między innymi o opracowaniu programu naprawczego szpitala, który miałby być gotowy do 1 grudnia i podwyżkach dla pielęgniarek od 1 stycznia. Pieniądze dyrekcja szpitala miałaby wygospodarować z oszczędności i kontraktu na 2009 roku. Wczoraj po południu dokument dostały pielęgniarki. I od razu odpowiedziały przewodniczącemu Rady. Chcą, aby w stanowisku znalazł się zapis chroniący protestujące przed zwolnieniami.

- Boimy się, że po zakończeniu protestu możemy być zwalniane z pracy - tłumaczy Marzena Stępień. - Cały czas słyszymy, że jest nas za dużo, że będzie restrukturyzacja, że przez nas szpital zostanie zamknięty.

Siostry chcą też zapisu o podwyżkach nie mniejszych niż 500 złotych do pensji zasadniczej. Choć przyznają, że są gotowe do rozmów na ten temat.

- To nie jest tak, że my nie chcemy rozmawiać, bo chcemy - przekonują. - Ale póki co nikt nie podjął się negocjacji. Tułamy się po korytarzach, koczujemy tu. Nie czujemy żadnego wsparcia, ani zrozumienia ze strony ani władz, ani dyrekcji szpitala.