Stare mogiły z Głowaczowa znalazły się pod ochroną

Ciekawym obiektem jest główna brama nekropolii, licząca ponad 100 lat.
(fot. Archiwum)

Pierwsze nagrobki mają prawie 200 lat, inne mniej. Cały cmentarz w Głowaczowie jest miejscem szczególnej pamięci mieszkańców, a teraz najstarsza część nekropolii została objęta nadzorem konserwatora zabytków.

Wpisem do rejestru zabytków objęto najstarszą część cmentarza w granicach zewnętrznych muru ogrodzenia. Niedaleko jest brama główna z 1911 roku, kaplica Cecylii Dobieckiej z drugiej połowy XIX wieku i kwatera żołnierzy poległych w 1939 roku. Są też nagrobki i płyty nagrobne sprzed 1950 roku.

CIEKAWA HISTORIA

Cmentarz został założony w pierwszej połowie XIX wieku. Najbardziej wartościowa pod względem przestrzennym, artystycznym i historycznym jest jego część południowa-zachodnia.

- Zachowało się wiele cennych nagrobków z XIX wieku i pierwszej połowy XX wieku, prezentujących różne typy: płyta nagrobna, krzyż na cokole, figura na cokole, obelisk na cokole, pień drzewa, stela, płyta nagrobna - informuje Agnieszka Żukowska, Rzecznik Prasowy Mazowieckiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w Warszawie.

Nagrobki są wykonane przeważnie z piaskowca, ale występują również granitowe, marmurowe i żeliwne. Wśród pochowanych na cmentarzu znajdują się osoby zasłużone dla Głowaczowa: powstańcy, żołnierze, miejscowi księża, dziedzice Głowaczowa i Leżenic - rodzina Boskich, Ostrorogów.

Na głowaczowskim cmentarzu zachowało się wiele cennych nagrobków z XIX wieku i pierwszej połowy XX wieku.
(fot. Archiwum)

Najstarszy jest murowany nagrobek Barbary i Andrzeja Boskich z pierwszej połowy XIX wieku w formie krzyża na cokole. Na szczególną uwagę zasługują: żeliwny nagrobek księdza Władysława Barcińskiego z XIX wieku, piaskowcowy nagrobek rodziny Boskich przedstawiający figurę Matki Boskiej na cokole, nagrobek Barbary Boskiej z początku XX wieku w formie krzyża-steli, wykonany z czerwonego piaskowca, granitowy nagrobek Henryka Ostroroga z początku XX wieku z oryginalnie ukształtowanym obeliskiem oraz nagrobek Karola Dunin Wąsowicza w formie steli architektonicznej z piaskowca.

ŚLADY BITWY

Wiele nagrobków posiada ślady postrzałów, powstałe we wrześniu 1939 roku w trakcie "bitwy o Głowaczów". Po stronie północnej od alei głównej znajduje się zbiorowa kwatera Żołnierzy Polskich 13 Dywizji Piechoty Strzelców Kresowych, poległych podczas II wojny światowej 9-10 września 1939 roku.

- Najstarsza część cmentarza zajmuje eksponowane stanowisko w krajobrazie kulturowym. Stanowi materialny dokument dziejów parafii i miejscowości, tym cenniejszy, że z powodu działań wojennych w latach 1939-45, zniszczonych zostało wiele historycznych obiektów w Głowaczowie - dodaje Agnieszka Żukowska.