Uczczą rocznicę pacyfikacji wsi i rocznicę bitwy w czasie wojny pod Stefanowem koło Gielniowa. Występ chóru i msza

Na uroczystości w Stefanowie zaprasza wójt gminy Gielniów Władysław Czarnecki, starosta Powiatu Przysuskiego Marian Niemirski. 25 oraz 72 pułk piechoty Armii Krajowej. Na pewno na obchody przyjadą działacze samorządowi, kombatanci, strażacy, mieszkańcy gminy Gielniów, zaproszeni goście, byli mieszkańcy Stefanowa.

Uroczystości w niedzielę 1 października rozpoczną się o godzinie 11.30 od zbiórki na polanie. O tej godzinie wystąpi też chór „Dzwon” z kolegiaty świętego Bartłomieja w Opocznie. W ten sposób zostaną uczczone rocznice: 79 rocznicy bitwy pod Stefanowem i 71 rocznicy pacyfikacji wsi.

Następnie zostanie przeprowadzona zbiórka pocztów sztandarowych, kompanii honorowych, organizatorów. Na polanie o godzinie 12.00 zaplanowano mszę świętą przy ołtarzu polowym w Stefanowie. Po mszy będą przemówienia gości, spotkanie uczestników uroczystości, następnie apel poległych i złożenie wieńców pod tablicą pamiątkową. W programie jest też wspólne śpiewanie pieśni. O godzinie 14.00 będzie biesiada przy żołnierskiej grochówce.

Nieistniejąca już wieś Stefanów obecnie jest symbolem walki o niepodległość. Sama bitwa miała miejsce 26 września 1944 roku, kiedy pod Stefanowem doszło do zwycięskiej bitwy 25 i 72 pułku piechoty Armii Krajowej z wojskami niemieckimi. W odwecie za poniesioną klęskę Niemcy spalili wieś. Ludność Stefanowa zdążyła jednak uciec do pobliskich lasów. W odwecie za opór akowców w czasie II wojny światowej hitlerowcy spacyfikowali ludność i spalili trzy wsie w rejonie Gielniowa: Gałki, Stefanów i Budy.

Po wojnie wieś odbudowano, ale władza ludowa w 1952 roku przesiedliła mieszkańców na drugi koniec Polski, a ich domostwa zrównała z ziemią pod pretekstem budowy poligonu. Prawdziwym powodem wysiedlenia były głębokie tradycje AK-owskie wśród mieszkańców, niewygodne dla komunistów. Poligon ostatecznie nigdy nie powstał.

Mieszkańcy miejscowości drogo zapłacili za swój patriotyzm. Dziś po wsi nie ma już śladu, jest tylko niewielka tablica przypominająca o istnieniu miejscowości. Na dawnych drogach wiejskich porasta dziś las.

Każdego roku na spotkania mieszkańców przybywają nie tylko starsi, ale także dzieci i młodzież. Starsi przekazują młodym to, co przeżyli ich dziadkowie.