Samorządowcy, pasjonaci historii, leśnicy, uczcili 84. rocznicę bitwy oddziału majora Hubala pod Huciskiem w gminie Przysucha

W środę, 30 marca Stowarzyszenie Rawicz 43, samorządowcy, zorganizowali w Hucisku pod Przysuchą spotkanie upamiętniające 84. rocznicę zwycięskiej bitwy oddziału majora Hubala z przeważającymi siłami niemieckimi, w czasie II wojny światowej.

Pod pomnikiem Hubala spotkali się przedstawiciele powiatowych władz samorządowych reprezentowanych przez Wicestarostę Powiatu Przysuskiego Marka Kilianka, był także Mirosław Pierzchała, Przewodniczący Rady Miasta i Gminy Przysucha. Po wystąpieniach gości i podziękowaniach kierowanych do organizatorów oraz przybyłych gości, a także przybyłych mieszkańców wsi Hucisko, zebrani udali się pod pomnik majora Hubala, gdzie zostały złożone biało – czerwone wiązanki kwiatów i zapalone znicze.

84 lat temu okupacyjne władze niemieckie zwróciły uwagę na oddział majora Hubala i podjęto działania wymierzone przeciwko polskim żołnierzom. Początkowo zadaniem sił policji niemieckiej było ustalenie liczebności oddziału Hubala oraz miejsca postoju. Korzystano przy tym z rozbudowanej sieci donosicieli oraz współpracowników. 30 marca 1940 roku główne siły niemieckie przystąpiły do ataku na wsie Stefanków, Skłoby i Hucisko. Nad ranem 30 marca major Henryk Dobrzański „Hubal" zarządził pogotowie bojowe. Patrole wysłane w okolice Huciska potwierdziły, że Niemcy zajęli Skłoby. Na skraju lasu obok wsi Huciska rozlokowano dwa plutony piechoty. W odwodzie stał pluton kawalerii. Niemcy zaatakowali około godziny 11.00. Hubalczycy otworzyli ogień, który spowodował zamieszanie w niemieckich szykach. Hubal wysłał na lewe skrzydł0 patrol konny, polecając mu obejść Niemców od tyłu. Ten manewr spowodował zamieszanie u Niemców. Następnie kawalerzyści rozbili kolumnę samochodów.

Odgłosy toczącej się na tyłach walki wywołały zamieszanie w niemieckich szeregach. Policjanci przerwali natarcie i przystąpili do odwrotu. Sytuację tę wykorzystał plutonowy Kisielewski, który poderwał swój pluton do ataku na bagnety i zmusił Niemców do ucieczki. Mniej zdecydowanie nacierał 2. pluton, na skutek czego walcząca na jego odcinku niemiecka kompania zdołała się wycofać we względnym porządku. Jej manewry zagroziły odcięciem pozbawionemu już amunicji plutonowi Alickiego. Kawalerzyści musieli się wycofać z szosy, zanim zdążyli zniszczyć wszystkie samochody. Bój trwał ponad dwie godziny. Pokonany niemiecki batalion wycofał się w kierunku Chlewisk.
Na polu bitwy padło około 100 zabitych i rannych hitlerowców. Poległo też 11 polskich żołnierzy Oddziału Wydzielonego Wojska Polskiego. Wieczorem 30 marca polscy żołnierze opuścili Hucisko i następnego ranka zjawili się w Szałasie.

W odwecie za doznane niepowodzenia Niemcy przeprowadzili zakrojoną na szeroką skalę akcję pacyfikacyjną, wymierzoną we wsie, w których pobliżu operowali „hubalczycy”. Między 30 marca a 11 kwietnia 1940 roku różnymi formami represji dotkniętych zostało 31 miejscowości. Cztery wsie doszczętnie spalono, a w piątej zniszczono większą część zabudowy. Niemcy zamordowali łącznie 712 osób cywilnych, w tym dwie kobiety i sześcioro dzieci.

Hucisko zostało spacyfikowane dwukrotnie. 31 marca Niemcy aresztowali tam 33 mężczyzn, spośród których większość wywieźli później do obozu koncentracyjnego. Z kolei 11 kwietnia niemiecka ekspedycja karna doszczętnie spaliła wieś i rozstrzelała 22 mężczyzn. W wyniku obu pacyfikacji zginęło łącznie 43 mieszkańców Huciska.