W Radomiu nie „zdekomunizowano” jednej z ulic. Mieszkańcy pozostaną bez adresu?

Ulica Adolfa Warskiego to mała uliczka, odchodząca od ulicy Sportowej. To teren należący do Radomskiej Spółdzielni Mieszkaniowej.

Zgodnie z wykazem Instytutu Pamięci Narodowej radni radomscy powinni skreślić Adolfa Warskiego, działacza komunistycznego, z listy patronów ulic. Jednak taka decyzja musi być poprzedzona zgodą właściciela ulicy. Tymczasem władze RSM nie odpowiedziały na list miasta w tej sprawie. Zgodnie z obowiązującym prawem, rady gmin powinny „zdekomunizować” nazwy ulic do 2 września.

Jeśli jakiś samorząd tego nie zrobi, nazwę może „wygasić” wojewoda. W takim przypadku mieszkańcy pozostają bez nazwy swojej ulicy, do czasu, gdy nie zostanie nadana nowa – akceptowalna dla Instytutu Pamięci Narodowej. Na końcu tej procedury wojewoda może sam nadać ulicy nazwę.

Ulica Adolfa Warskiego w Radomiu miała początkowo zmienić nazwę na ulicę Stanisława Wierzbickiego, radomskiego restauratora. Potem zaproponowano, aby Stanisław Wierzbicki zastąpił jako patron ulicy dowódcę oddziału Gwardii Ludowej Franciszka Zubrzyckiego. Okazało się jednak, że Stanisław Wierzbicki był karany za przestępstwa kryminalne. Stąd zamiast ulicy Franciszka Zubrzyckiego mamy w Radomiu – na mocy poniedziałkowej decyzji radnych – ulicę Macieja Glogiera, radomskiego prawnika, w latach 1922-27 senatora RP. Z kolei mieszkańcy Radomskiej Spółdzielni Mieszkaniowej chcieli, aby nowym patronem obecnej ulicy Adolfa Warskiego został Antoni Czortek, radomski bokser, olimpijczyk, który przeżył obóz w Oświęcimiu.

CZYTAJ TEŻ: Radni Rady Miejskiej zmienili nazwy 9 ulic w Radomiu

Podczas poniedziałkowej sesji Rady Miejskiej w Radomiu radni zmienili nazwy 9 ulic i nadali nową nazwę placowi przed gmachem Urzędu Miasta od strony ulicy Żeromskiego. Ten plac nosi obecnie nazwę Antoniego Corazziego, włoskiego architekta, który zaprojektował gmach Komisji Województwa Sandomierskiego – obiekt, który w czasach II Wojny Światowej rozbudowano i dziś pełni on właśnie funkcję siedziby Urzędu Miejskiego w Radomiu. Z największymi oporami radni zmienili nazwę ulicy Władysława Domagalskiego, działacza socjalistycznego i komunistycznego na ulicę Tadeusza Mazowieckiego, jednego z liderów opozycji demokratycznej w czasach PRL, I premiera III Rzeczpospolitej. Przeciwko kandydaturze Mazowieckiego na patrona ulicy był między innymi radny Andrzej Sobieraj. Radny przypomniał, że Mazowiecki był działaczem podporządkowanej władzy komunistycznej organizacji Pax, a także w latach 50-tych nosił broń. Mazowiecki podpadł też Andrzejowi Sobierajowi swoją wypowiedzią z 1981 roku. Mazowiecki miał wówczas powiedzieć Sobierajowi, że ten nigdy nie będzie pełnił ważnej funkcji, bo „nie lubi Żydów”.

– Nigdy nie mówiłem, że nie lubię Żydów, w gronie moich znajomych są Żydzi – mówił Sobieraj. Ostatecznie przeciwko zmianie ulicy Władysława Domagalskiego na Tadeusza Mazowieckiego głosowali wszyscy obecni na sali przedstawiciele Prawa i Sprawiedliwości oraz Andrzej Sobieraj. W przypadku pozostałych zmian rada była dość zgodna. Przeciwko zmianom nazw ulic głosował radny SLD Jan Pszczoła. Uzasadniał swoje głosowanie między innymi względami praktycznymi – kosztami zmiany tablic z nazwami ulic, pieczątek itp. Jan Pszczoła głosował „za” w sprawie ustanowienia Placu Antoniego Corazziego. Radny Kazimierz Woźniak bezskutecznie bronił ulicy Armii Ludowej. W Radomiu uchowała się nazwa ulicy Ludwika Waryńskiego, którego potępiała część historyków Instytutu Pamięci Narodowej, ale inni uznali, że jest to postać możliwa do zaakceptowania. Zgodnie z obowiązującymi przepisami patronem ulicy może być osoba, która zmarła nie mniej niż 5 lat temu. Dopuszczalne są wyjątki, jeśli zaakceptuje je prezydent miasta, burmistrz, wójt. Z takiej możliwości skorzystał prezydent Radomia proponując na patronów ulic zmarłego w 2012 roku Tadeusza Mazowieckiego oraz zmarłą w 2013 roku Marię Fołtyn.