Wernisaż wystawy "Maria Papa Rostkowska, w stulecie urodzin artystki" odbył się w Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku. Zobacz zdjęcia

Twórczość Marii Papy Rostkowskiej, jak mówiła Marta Smolińska, kuratorka wystawy, była dotychczas pokazywana głównie w kręgu męskich przyjaciół artystki: Lucio Fontany, Joana Miró, Jeana (Hansa) Arpa, Marino Mariniego i wielu innych wielkich nazwisk, związanych z prestiżową paryską galerią XXe Siècle.

Wystawa w Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku ma jednak zupełnie inny charakter: w stulecie swoich urodzin rzeźbiarka „wyprawia bowiem przyjęcie”, na którym pojawiają się kobiety - artystki i ich dzieła. Towarzyszą one około sześćdziesięciu rzeźbom Papy Rostkowskiej, reprezentując zarówno generację współczesną jubilatce, jak i tę tworzącą obecnie, lecz z podobnym do niej wyczuciem haptycznego rezonansu materii.

Na tym artystycznym "przyjęciu" symbolicznie zjawiają się zatem i pokazują swoje rzeźby Katarzyna Kobro, Maria Jarema, Alina Szapocznikow, Magdalena Abakanowicz, Magdalena Więcek, Maria Pinińska-Bereś, Barbara Stańczak, Barbara Falender, Iwona Demko i Martyna Pająk.

Co to znaczy tytułowy "haptyczny rezonans materii"?

W bardzo żmudnym i wymagającym technicznie procesie nadawania marmurowi pożądanej formy, ważną rolę dla Marii Papy Rostkowskiej odgrywał zmysł dotyku, dlatego prezentacja w Muzeum Rzeźby Współczesnej skupia się na materialności dzieł prowokujących dotyk poprzez organiczne kształty rzeźb o gładko oszlifowanych powierzchniach. Haptyczny to dotykowy, cecha urządzeń komunikujących się, wchodzących w interakcję poprzez dotyk, wibrację, szorstkość.

Wystawa będzie czynna do 4 czerwca 2023 roku.

Maria Papa Rostkowska (1923–2008), z wykształcenia malarka i projektantka, apogeum swojej twórczości osiągnęła jako rzeźbiarka. Jedna z wybitnych polskich rzeźbiarek XX wieku studiowała w Żeńskiej Szkole Architektury imienia Stanisława Noakowskiego w Warszawie. W 1943 wyszła za mąż za Ludwika Rostkowskiego, z którym brała udział w ratowaniu Żydów z warszawskiego getta. W czasie Powstania Warszawskiego wstąpiła do podziemia i aktywnie uczestniczyła w walkach z hitlerowcami. Po wojnie została odznaczona Medalem Virtuti Militari.

W 1957 roku wyjechała na stałe z Polski, rok później poślubiła Gualtieriego Papa di San Lazzaro – włoskiego pisarza, krytyka sztuki, wydawcę magazynu „XX-e Siècle”.

Od końca lat 50. tworzyła głównie rzeźby w glinie, czasami odlewane w brązie. Od połowy lat 60. ulubionym materiałem artystki stał się marmur.

W 1966 roku założyła swoją pracownię w Pietrasanta, w pobliżu kamieniołomów Carrara.

Pierwsza retrospektywna wystawa prac Marii Papy Rostkowskiej w Polsce odbyła się w 2014 roku w Muzeum Rzeźby imienia Xawerego Dunikowskiego w Warszawie.