Były dyrektor Huty Stalowa Wola Zdzisław Malicki ma swoją ulicę w strefie przemysłowej

Ulica Zdzisława Malickiego łączy ulice Centralnego Okręgu Przemysłowego z Solidarności. Wcześniej, przed rozgrodzeniem hucianych terenów, była wewnętrzną drogą zakładową, składającą się z ulic: Fabrycznej i Pokątnej. 

Nowa "stara" arteria ma 2440 metrów długości, zmodernizowaną nawierzchnię, po jednej stronie znajduje się ścieżka rowerowa, a po drugiej chodnik. 

Temat nazwania ulicy imieniem Zdzisława Malickiego podjęto w listopadzie 2021 roku. Jednym z pierwszych wnioskodawców było Stowarzyszenie Inżynierów i Techników Mechaników Polskich. 

Negatywnie w tej sprawie wypowiedział się rzeszowski oddział Instytutu Pamięci Narodowej, mimo to wnioskodawcy, huciana Solidarność, część radnych oraz osób prywatnych było zdania, że tę postać należy godnie upamiętnić. Wśród nich była między inny radna miejska Joanna Grobel-Proszowska: - Negatywną opinię tej instytucji wyraża się jako przynależność Zdzisława Malickiego do PZPR oraz bycie posłem na Sejm PRL, tak jakby w tamtych czasach nie była oczywistością przynależność do PZPR, szczególnie na takim stanowisku. Mieliśmy PRL, a bycie posłem na Sejm należy traktować jako wyróżnienie - uzasadniała pisemnie radna. 

W lutym 2022 Wojewoda Ewa Leniart zaskarżyła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego uchwałę Rady Miasta w sprawie nadania imienia jednej z ulic w Stalowej Woli imieniem byłego dyrektora Huty Zdzisława Malickiego. Ostatecznie w grudniu ubiegłego roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie oddalił skargę wojewody, a ta nie wniosła kasacji. 

Zdzisław Malicki był dyrektorem naczelnym Kombinatu Przemysłowego Huty Stalowa Wola w latach 1965-1982 oraz posłem na Sejm PRL VIII kadencji od 1980 do 1985 roku. 

Urodzony w 1928 roku w Borszczowie na Podolu, w rodzinie robotniczej. Po wojnie razem z innymi Polakami został przesiedlony do Polski, wraz z rodziną zamieszkał w Zamościu. Ukończył Wydział Mechaniczny na Politechnice Warszawskiej z tytułem inżyniera. Po ukończeniu studiów otrzymał nakaz pracy do Huty Stalowa Wola. W HSW pracował na różnych stanowiskach m. in. jako technolog wydziałowy, dyrektor Zakładu Mechanicznego oraz przez 17 lat jako dyrektor naczelny. 

Pod jego przewodnictwem HSW osiągnęła najwyższy poziom rozwoju. Doprowadził do ustalenia profilu produkcji i znacznej rozbudowy zakładu. Dzięki jego staraniom w Hucie wykorzystywano zachodnie licencje do produkcji maszyn budowlanych. W jednej hali odbywała się produkcja stali, elementów z tej stali i maszyn. 

Pełniąc mandat posła zasiadał w Komisjach Sejmowych: Handlu Zagranicznego i Nauki i Postępu Technicznego. 

W 1982 roku przeszedł na emeryturę. Jednak dalej pracował, będąc szefem spółki polsko-ukraińskiej "Ukpol", później dyrektorem prywatnej firmy "East-West" w Mielcu. 

Z okazji obchodów 70-lecia metalurgii został uhonorowany statuetką św. Floriana z rąk właściciela Huty Stali Jakościowych Przemysława Sztuczkowskiego i prezesa spółki Wincentego Likusa. 

Odznaczony: Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Orderem Sztandaru Pracy II klasy, Srebrnym Krzyżem Zasługi, Złotym Krzyżem Zasługi. 

Zmarł 1 marca 2020 roku w wieku 92 lat. Został pochowany na cmentarzu komunalnym w Stalowej Woli.