Na cmentarzach w Stalowej Woli będą kwesty na ratowanie zabytkowych nagrobków i cmentarza wojennego

Organizatorem będzie Fundacja „Przywróćmy Pamięć”, której będą pomagali wolontariusze ze stalowowolskich środowisk: harcerze, strzelcy, organizacja „Sokół”, członkowie grup rekonstrukcyjnych „Partyzant” i „Zakłady Południowe”, a także znane w mieście osoby.

- W ubiegłym roku rozpoczęliśmy prace przy trzech zabytkach z końca XIX i początku XX wieku – informuje Witold Adamski, prezes Fundacji „Przywróćmy pamięć”.

- Prace są możliwe dzięki poprzedniej kweście na dwóch cmentarzach, jak i dofinansowaniu z gminy Stalowa Wola. Przez 9 lat działalności Fundacji, hojności społeczeństwa jak i dotacjom udało się odrestaurować 21 nagrobków ze 114 wpisanych do rejestru zabytków. Prace są też możliwe dzięki bezinteresownej pomocy kolegów, którzy poświęcają swój prywatny czas – powiedział Witold Adamski.

Ponadto Fundacja opiekuje się cmentarzem wojennym w Rozwadowie, gdzie z jej inicjatywy postawiono tablice przybliżające historię tego miejsca pamięci, jak i opracowano szczegółowy plan jego renowacji, który – prezes ma nadzieję - dojdzie w końcu do skutku. Tak, aby przywrócić pamięć spoczywających tam żołnierzy jak i godność tego miejsca, które kryje szczątki ponad tysiąca poległych żołnierzy z I i II wojny światowej.

Na cmentarzu będą kwestowali także klerycy na rzecz Wyższego Seminarium Duchowego w Sandomierzu.

Cmentarz parafialny w Rozwadowie jest starszy niż warszawskie Powązki czy lwowski cmentarz na Łyczakowie. Nekropolia założona została w 1785 roku na obrzeżach Rozwadowa, w sąsiedztwie Klasztoru Ojców Kapucynów. Parafia rozwadowska była wówczas największą w regionie. Rozwadów to obecnie północna dzielnica Stalowej Woli. Cmentarz, mimo tego że jest naprzeciwko kościoła Zwiastowania Pańskiego przy klasztorze braci mniejszych kapucynów, należy do parafii rzymskokatolickiej Matki Bożej Szkaplerznej.
Od ulicy Klasztornej znajduje się neogotycka brama z 1923 roku, a na terenie najstarszej kwatery obecne są XIX-wieczne nagrobki, w tym najstarszy Józefy Krupeckiej z 1847 roku czy obelisk poświęcony powstańcom styczniowym z 1863 roku przy zabytkowym dębie.