"Setka" dla terminatora. Adam Bunio obchodzi 30-lecie pracy trenerskiej

Adam Bunio z dwójką swoich najlepszych seniorów Izabelą Tomczyk oraz Mateuszem Czachorem.
(fot. Piotr Szpak)

Mnóstwo medali

169 medali w imprezach różnej rangi przez 30 lat zdobyli zawodnicy i zawodniczki sekcji badmintona Stali Nowa Dęba trenowani przez Adama Bunio.

Adam Bunio to w podkarpackim badmintonie człowiek Instytucja. Wychował już kilka pokoleń zawodników i choć zakończenie swojej kariery trenerskiej ogłosił ćwierć wieku temu to nadal gra i wygrywa.

Bunio jest zakochany w badmintonie, jest dumny z tego, że pracuje w olimpijskiej dyscyplinie sportu. Nie zrażają go kłopoty, a szczególnie permanentny niedobór kasy. Szkoli młodzież licząc, że po przejściu na sportowe emeryturę będzie ktoś taki, kto będzie tak dbał o nowodębski sport jak czyni to on sam.

ŻYCIE Z RAKIETKĄ

W tym roku minie właśnie 37 lat przygody z badmintonem trenera Adama Bunio z czego 30 lat jest trenerem. W 1976 roku, z chwilą kiedy do użytku oddana została hala sportowa (hala ta do dzisiaj służy nowodębskim badmintonistom) przy obecnym Zespole Szkół numer 2 w Nowej Dębie, zaczęła się wspaniała przygoda Adama Bunio z badmintonem. Wtedy jeszcze mało znana dyscyplina sportu zafascynowała mającego wówczas 17 lat młodzieńca. Jako uczeń szkoły średniej w Nowej Dębie (Technikum Mechaniczne) rozpoczął zajęcia treningowe pod okiem, jak się potem okazało pierwszego i jedynego swojego trenera Antoniego Malcharka.

Ten wielki pasjonata sportu, a szczególnie badmintona, potrafił zaszczepić w swoim podopiecznym wielkiego "bakcyla badmintonowego", który na przestrzeni 37 lat urósł do prawie motta życiowego. Uczeń okazał się bardzo pojętnym człowiekiem i swoimi wynikami trenerskimi przerósł swojego mistrza i trenera. Jako zawodnik Adam Bunio odnosił sukcesy na ówczesnych turniejach klasyfikacyjnych TKKF rozgrywanych po całej Polsce, a szczególnie w dawnym makroregionie kielecko - lubelskim. W 1985 roku wraz ze swoimi koleżankami i kolegami z zespołu pierwszoligowego odniósł największy sukces jako zawodnik.

Drużyna w rozgrywkach polskiej 17-zespołowej ekstraklasy wywalczyła znakomite czwarte miejsce, ocierając się o przysłowiowy włos o brązowy medal. Od 1983 roku z chwilą uzyskania uprawnień instruktorskich rozpoczęła się praca trenerska Adama Bunio z najmłodszymi adeptami badmintona w Nowej Dębie i trwa nieprzerwanie do dnia dzisiejszego. Owocem pracy trenerskiej jest współudział w zdobyciu do chwili obecnej przez badmintonistów z Nowej Dęby w sumie na imprezach tylko rangi mistrzostw Polski we wszystkich kategoriach wiekowych (od młodzika po weterana) 169 medali!

Mała część kolekcji trofeów zdobytych przez badmintonistów Stali Nowa Dęba.
(fot. Piotr Szpak)

Adam Bunio

Ma 54 lata, żona Teresa, synowie: Łukasz - 24 lata, Sylwester - 19 lat. Trener badmintonistów Stali Nowa Dęba od 1983 roku. Największym jego sukcesem było zajęcie czwartego miejsca w rozgrywkach ekstraklasy w 1985 roku. W 2000 roku otrzymał ogólnopolską nagrodę fair play.

NAGRODA FAIR PLAY

Jego największym osiągnięciem jako trenera było zdobycie srebrnego medalu i tytułu drużynowego wicemistrza Europy przez Dawida Powęzkę w 1996 roku na Drużynowych Mistrzostwach Europy Juniorów Młodszych w Walijskim Cardiff .W 2000 roku podczas Międzynarodowych Mistrzostw Polski w badmintonie rozgrywanych w Spale w obecności mediów ogólnopolskich jako pierwszy trener badmintona w Polsce uhonorowany został nagrodą Fair Play za: "prezentowanie tego co w sporcie najlepsze". Kolejnym jego wielkim sukcesem sportowym i organizacyjnym było w 1992 roku nawiązanie kontaktu i wymiany sportowo - młodzieżowej z francuskimi badmintonistami z klubem Amicale Laique de Ploemeur z miasta Ploemeur położonego we wschodniej Bretanii.

Wymiana ta była swego rodzaju ewenementem jak na tamte czasy. Trwała nieprzerwanie 2005 roku i była fundamentem do podpisania umowy o miastach partnerskich pomiędzy Nową Dębą i Ploemeur. Najlepszy w chwili obecnej czynny weteran badmintona na Podkarpaciu zwany "Terminatorem" na mieleckich turniejach badmintona Grand Prix Victora Gim 4 Life. Dokonał nie lada sztuki, bijąc wszelkie rekordy tych turniejów: 143 razy stawał na podium dla zwycięzców, w tym 100 razy na jego najwyższym stopniu, co jest ewenementem w skali kraju. W sezonie 2010/2011 zwyciężył w trzech z czterech możliwych kategorii wiekowych, będąc ich najstarszym uczestnikiem.