Nowe wystawy w Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku w marcu! Będą ciekawe i bardzo różnorodne

Wystawa „Esencja zgrzytu” Piotra Nowaka, otwarta zostanie 5 marca o godzinie 14 w Muzeum Rzeźby Współczesnej.
Piotr Nowak to artysta średniego pokolenia działający na międzynarodowej scenie artystycznej, absolwent Wydziału Ceramiki i Szkła Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu oraz Wydziału Sztuk Wizualnych Narodowej Akademii Sztuk Pięknych w Oslo.

Swoje prace pokazywał w Korei Południowej, Wenezueli, na Tajwanie, w Portugalii, Belgii, Hiszpanii, Danii i Norwegii. Obecnie mieszka i pracuje w Oslo. Sławę przyniosły mu wielkoformatowe prace architektoniczno-rzeźbiarskie wpisane w przestrzeń publiczną norweskiej stolicy. Ponad dwutonowy ceramiczny mózg stał się w Oslo rozpoznawalnym punktem spotkań i tłem pamiątkowych fotografii, a olbrzymie dwunastometrowe binokle ze stali kwasoodpornej zawisły na ścianie norweskiej szkoły. Wiele realizowanych przez Nowaka dzieł nie mieści się w tradycyjnej pracowni. Artysta tworzy je w halach i zakładach produkcyjnych skąd wyruszają w świat.

Wystawa "Esencja zgrzytu" ma charakter przekrojowej podróży przez twórczość Nowaka, a tym samym przez różne historie, których doświadczył on w latach 2008–2022. Aranżacja ekspozycji oparta jest na metodycznie podzielonej przestrzeni, w której budowaniu napięcia służy gradacja prac, od lżejszych „emocjonalnie” ulokowanych bliżej wejścia, do cięższych, wręcz intymnych, w głębi galerii.

Najstarsze z eksponowanych dzieł powstało w czasie studiów, w ramach rocznego stypendium artystycznego na Uniwersytecie w Porto w Portugalii, najmłodsze zrealizował artysta w Orońsku.

Wystawa stanowi zwieńczenie projektu prezentowanego w latach 2019–2020 w Galerii Sztuki w Olsztynie oraz Centrum Sztuki i Nauki Stara Kopalnia w Wałbrzychu. Orońska edycja obejmuje kameralne rzeźby z ceramiki oraz instalacje intermedialne zrealizowane przez Piotra Nowaka w ramach rezydencji artystycznych w Korei Południowej, Chinach i Francji, obiekty interaktywne, projekcje wideo, dokumentację monumentalnych działań plenerowych oraz autorskie eksperymentalno-edukacyjne warsztaty z percepcji rzeczywistości wirtualnej.

Wystawie towarzyszy bogato ilustrowane wydawnictwo albumowe zrealizowane wspólnie przez: Galerię Sztuki w Olsztynie, Centrum Sztuki i Nauki Stara Kopalnia w Wałbrzychu oraz Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku.

Kuratorem wystawy jest Anna Podsiadły, współpraca: Bogusław Dobrowolski.

Wystawa druga - „Trzy gracje” Jarosława Perszko, otwarta zostanie po godzinie 14 w Galerii Oranżeria i jej przestrzeni otaczającej budynek. Bo „Trzy Gracje” to najnowszy projekt site-specific Jarosława Perszko, dedykowany jest przestrzeni dawnej Oranżerii, należącej do kompleksu pałacowo-ogrodowego Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku.

To, jak pisze Dorota Perszko - Sosnowska - zarazem kolejna wypowiedź artysty w efemerycznej materii lamp neonowych, których światło ujęte w monumentalną instalację na nowo zorganizuje wnętrze galerii.

„Trzy Gracje”, będące kontynuacją „neonowych rzeźb” realizowanych w innych przestrzeniach, są pretekstem do badania przez artystę struktury światła, w której gaz zamknięty w szklanej rurce jest szczególnym nośnikiem. Pulsacyjne, wibrujące światło neonu jest wizualnym synonimem procesu – kategorii immanentnie wpisanej w naturę rzeźby, a zarazem klucza wieloletniej twórczości Jarosława Perszko.

Mitologiczne Gracje, boginie wdzięku, piękna i radości, opiewane szczególnie w sztuce nowożytnej, w realizacji Perszko znajdują zupełnie odmienną od powszechnej charakterystykę.

Z klasycznymi pojęciami artysta zderza swoisty industrializm lamp neonowych i koniecznych do ich działania podzespołów. Naga surowa technologia zyskuje tu wartość niemal cielesną, ożywioną.

- W odniesieniu do architektury samej Oranżerii, wzdłużnej i w znacznym stopniu przeszklonej, światło emanujące z kilkudziesięciu lamp i dostrzegalne z różnych odległości Parku Rzeźby, na moment przekształca galerię w odrębny obiekt wpisujący się szlak rzeźb z kolekcji. Świetlny przestrzenny rysunek pnących się ku górze form przywołuje tu także pierwotną funkcję budynku – hodowli i ochrony unikatowych egzotycznych roślin w czasach świetności miejscowego pałacu i jemu podobnych na terenie całej Polski- sumuje Dorota Perszko- Sosnowska.

Kuratorzy wystawy to Maciej Aleksandrowicz i Leszek Golec.

Kolejne wystawy czynne od 5 marca to „Częstotliwość napięć” Szymona Popielca (Galeria Kaplica) oraz „ Archetypy rzeźby. Rysunek i grafika” Józefa Kopczyńskiego.(Galeria Długa w Muzeum Rzeźby Współczesnej).