Ostatnie pożegnanie księdza prałata Edwarda Poniewierskiego, kanclerza radomskiej kurii diecezjalnej

Arcybiskup Wacław Depo, metropolita częstochowski, a prywatnie przyjaciel zmarłego księdza prałata Poniewierskiego przewodniczył mszy pogrzebowej w radomskiej katedrze. Koncelebrowali ją między innymi biskup radomski Marek Solarczyk i biskup pomocniczy Piotr Turzyński.

Dziękczynienie za życie i posługę

- Przeżywając i przyjmując z otwartością serca tajemnice najczystszego serca Maryi chcemy zawierzać Bogu świętej pamięci księdza prałata Edwarda Poniewierskiego. Niech to będzie czas dziękczynienia za życie i posługę kapłańską księdza Edwarda, czas odnowienia pragnienia świętości, o którą prosimy dla niego - powiedział biskup Marek Solarczyk.

Homilię wygłosił arcybiskup Wacław Depo, wspominając, często bardzo osobiście, księdza Edwarda. Mówił o dzieciństwie zmarłego, które spędził w Radomiu.

- Ksiądz Edward przyszedł na świat w Radomiu, w wierzącej, katolickiej rodzinie Heleny i Szczepana Poniewierskich, mieszkał tu niedaleko, przy ówczesnej ulicy 1 Maja, dzisiejszej 25 Czerwca. Tu w katedrze przyjął chrzest. Od wczesnego dzieciństwa był ministrantem. To rodzice wprowadzili go w to, co uważali za najważniejsze, w życie religijne - mówił arcybiskup Depo. - Od mamy uczył się wrażliwej delikatności i promiennego uśmiechu, którym witała nas od progu Od ojca zaś wytrwałości i solidności w pracy i zdecydowania w dążeniu do celu - kontynuował metropolita częstochowski.

Żył dla innych

Arcybiskup przypomniał kapłańską drogę księdza Poniewierskiego, która zaczęła się w seminarium w Sandomierzu i wspólne święcenia kapłańskie po jego ukończeniu. Wspomniał jego studia na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, posługę w sandomierskim seminarium i Radomiu. Mówił o działaniach księdza Edwarda przy budowie Wyższego Seminarium Duchownego w Radomiu. - Po zakończeniu prac, ksiądz Edward, ja i ksiądz Marek Dziewięcki byliśmy pierwszymi mieszkańcami tego seminarium - wspominał arcybiskup Depo.

Przypomniał o jego posłudze przy przygotowaniu i samej wizycie Jana Pawła II w Radomiu. Później między innymi o probostwie w radomskiej katedrze, pracy kanclerza kurii diecezjalnej, postulatora w procesie beatyfikacyjnym księdza Romana Kotlarza. Mówił o jego zamiłowani do historii Radomia. Wspomniał, że był redaktorem i współredaktorem wielu wydawnictw. ostatnio pracował nad książką poświęconą nieżyjącemu już biskupowi radomskiemu Edwardowi Materskiemu.

- Niezależnie od miejsca pracy i wzywań, które stały przed nim promieniowała z niego godność Chrystusowego kapłaństwa, była nie z niego, ale przez niego dla każdego z nas i dla wszystkich. Odznaczał się głębokim humanizmem życia dla drugich - mówił arcybiskup Edward Depo. - Był obdarzony oryginalnym poczuciem humoru. Każde słowo i zachowanie przeżywał głębiej niż wydawało się na zewnątrz. Ksiądz Edward odszedł z tego świata w święto Ofiarowania Pańskiego, kiedy kościół święci gromnice, jako znak światła.

Spoczął w grobie proboszczów

Ksiądz Marek Adamczyk odczytał list i pożegnanie rodziny zmarłego księdza Poniewierskiego, jego sióstr i siostrzeńców. dziękowali wszystkim, których na swojej kapłańskiej drodze spotkał ich brat. Dziękowali za wsparcie i pomoc, także w ostatnich tygodniach choroby księdza. Żegnali brata i wuja, nauczyciela, przewodnika i przyjaciela.

Prałata Poniewierskiego żegnali też przedstawiciele Zakonu Rycerskiego Grobu Bożego w Jerozolimie, którego w Radomiu był członkiem.

Po mszy w radomskiej katedrze uczestnicy spotkali się przy grobie proboszczów radomskiej katedry na cmentarzu katolickim przy ulicy Limanowskiego. Tam spoczął także ksiądz prałat Edward Poniewierski.