W windzie jednej z porządnych paryskich kamienic pewnego dnia pojawia się napis szkalujący nowych lokatorów: „Lebrun to ch…”.
Nic dziwnego, że poniżony chce ustalić, kim jest autor wpisu. I co skłoniło go do tego epitetu. Zamiast jednak zamazać słowo, napis pozostawia i wędruje po lokatorach celem wyjaśnienia sytuacji.
Wędrówka jest bezcelowa, zatem nieszczęśnik wraz z żoną zaprasza sąsiadów na wino. Może się dowie?... I na scenie zaczyna się wtedy drugi spektakl.
Reżyser, Krzysztof Babicki, sytuuje bohaterów w całkiem przeźroczystym otoczeniu.( Scenografia Marek Braun).Najpierw są tylko krzesła i puste ściany, by potem pustkę zapełnił stolik i barek na wino. Taka koncepcja wymaga od aktorów gry idealnej, albowiem każdy zgrzyt będzie natychmiast dostrzeżony. I to z obu stron widowni, jako że scena kameralna znajduje się teraz po środku.
Zgrzytów nie ma, ponieważ grają „stare wygi”, a i młodzi im dorównują. Jeśli mowa o jakimkolwiek dyskomforcie widza, płynie on wyłącznie z przekazanej treści.
Młodzi państwo Cholley- Maria Gudejko i Marek Braun i państwo Bouvier: Danuta Dolecka i Piotr Kondrat - małżeństwo w wieku zaawansowanym, to ludzie nowocześni, kulturalni, obyci. Przynajmniej za takich się uważają.
Nafaszerowani telewizyjnymi reklamami, medialnymi sloganami, propagandą kolorowych pism i „polityczną poprawnością”, nie zdają sobie sprawy, że są po prostu głupi. Głupi do kwadratu, a może i sześcianu.
Jacy są dumni, że nie mówią Murzyn tylko Czarny. Jacy są dumni, że tolerują Arabów. Jacy a dumni z bycia w Zjednoczonej Europie!
Na przyjęciu u pana Lebrun pokazują się jako stado pustych, bezmyślnych istot, powtarzających zasłyszane banały, których nie potrafią nawet rozwinąć w zdanie złożone.
Pani Boovier co chwila robi wszystkim fotki smartfonem- to według niej wysoki etap nowoczesności. A jacy wszyscy są apodyktyczni w sądach! Jacy przekonani o własnej nieomylności. Każdy mówi swoje frazesy, ale nikt drugiego nie słucha. Mówi więc sam do siebie.
I z drugiej strony państwo Lebrun: zahukana, wyciszona, Izabela Brejtkop i nieszczęsny pan Lebrun - Jarosław Rabenda. Nie ch… tylko będący w tym jazgocie sobą: zagubionym, zgorzkniałym, zakompleksionym człowiekiem, usiłującym z uporem maniaka dociec, kto i za co tak mu naubliżał w windzie.
Nie rozumie – dlaczego ma iść na rolki („przecież wszyscy teraz jeżdżą!"), nie rozumie, dlaczego ma ciągle „surfować”, bo on używa Internetu kiedy mu jest potrzebny.
Podobnie ataku gości nie rozumie pani Lebrun, kiedy mówi, że jeśli by miała córeczkę, ubrałaby ją zaraz w sukienkę...
–W sukienkę?! - teraz nie ma różnic między płciami!- wołają przybyli.- Dlaczego? Nie, tego już nikt z nich nie potrafi jej wytłumaczyć.
Wspaniała i smutna jest scena finałowa, kiedy goście chcą wyciągnąć gospodarzy na Święto Chleba. – Wszyscy chodzą na Święto Chleba – wołają sasiedzi. - Nie można nie pójść na Święto Chleba!
- Ale dlaczego nie można? – nie rozumie pan Lebrun.- Bo… Bo nie można! - krzyczą goście.
Lecz pan Lebrun nie pójdzie. Nie złamie się, jak Filip w gombrowiczowskiej „Iwonie”, który klęknie jednak „skoro wszyscy klęczą”.
I upór Rabendy jest jeszcze bardziej przykry.
Doskonale zrobione, dobrze zagrane, przejmujące przedstawienie pozostaje w pamięci nie tylko zaraz po wyjściu. Biedni, ogłupieni Rycerze Zjednoczonej Europy. Jak was żal.
Premiera w teatrze w Radomiu. Rycerze Zjednoczonej Europy, c...
MASZ CIEKAWĄ INFORMACJĘ, ZROBIŁEŚ ZDJĘCIE ALBO WIDEO?
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego?
PRZEŚLIJ WIADOMOŚĆ NA [email protected] lub Facebook.
Dennis w radomskim klubie Explosion. Zagrał na zakończenie wakacji. Zobacz zdjęcia z imprezy!
POLECAMY RÓWNIEŻ:
ZOBACZ TEŻ: Kierowcy igrali ze śmiercią na przejeździe kolejowym w Natolinie
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Dołącz do nas na X!
Codziennie informujemy o ciekawostkach i aktualnych wydarzeniach.
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
