Radom. Ksiądz Edward Poniewierski laureatem Nagrody Świętego Kazimierza

Nagrodę wręczył przewodniczący kapituły, Karol Semik, wiceprezydent Radomia. - To co jest wydarzeniem związanym z nagrodą św. Kazimierza, to coroczne przywoływanie dorobku mieszkańców miasta. W tym roku nominowani reprezentują różne działania, miejsca i wzmacniają pozytywny wizerunek miasta - mówił wiceprezydent Radomia.

Przyznając tę Nagrodę księdzu Poniewierskiemu Kapituła wzięła pod uwagę stałą popularyzację historii Radomia, ostatnio poprzez wydaną w 2016 roku publikację Szczepana Kowalika „Fabrica ecclesia. Żywot i sprawy radomskiego proboszcza, księdza Piotra Górskiego oraz albumu ”Z wiary ojców. Diecezja radomska” a także współorganizowanie radomskich obchodów 1050 rocznicy chrztu Polski. - W ubiegłych latach - czytano werdykt - ksiądz Edward Poniewierski zainicjował powstanie Muzeum Katedralnego oraz czuwał nad generalnym remontem zabytkowego budynku radomskiej katedry . Zajmuje się także popularyzacja kultury i sztuki ...Werdykt był długi.

Tych wszystkich słów laureat słuchał jakby z zawstydzeniem. - Mówiąc o nagrodzie - powiedział wreszcie- przywołam słowa Matki Teresy z Kalkuty: Jestem świadoma, że wszyscy jesteśmy maleńką kroplą w wielkim oceanie nędzy i cierpienia. Ale jeżeli nie byłoby tej kropli, to ludzkie cierpienie i nędza byłyby jeszcze większe. I gdyby w życiu naszego miasta zabrakło tych różnych kropli, którymi jest działalność wszystkich nominowanych, to nasze miasto byłoby uboższe. A tak może być coraz bardziej kochane. Dziękuję tym wszystkim, którzy podjęli decyzję o przyznaniu tej nagrody –zakończył laureat. Jak zwykle skromny, jakby nieśmiały, pamiętający wciąż o innych a dopiero na końcu o sobie. - Postać świętego Kazimierza wydobył z niepamięci pierwszy biskup radomski, Edward Materski – przypomniał jeszcze ksiądz Poniewierski. –Bo przez stulecia zapomnieliśmy o tym świętym. Dzięki niemu ten święty królewicz jest patronem Radomia.

Pochodzi z Radomia. Rocznik 1953. Święcenia kapłańskie przyjął 3 czerwca 1978 roku z rąk biskupa Piotra Gołębiowskiego w Sandomierzu. Ukończył studia specjalistyczne z zakresu teologii moralnej w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. W 1991 roku został mianowany kanonikiem honorowym kapituły konkatedralnej w Radomiu. Po reorganizacji Kościoła w Polsce bullą papieską z 25 marca 1992 r., został skierowany do nowo utworzonej diecezji radomskiej. 5 sierpnia 1996 roku został proboszczem parafii Matki Bożej Częstochowskiej w Radomiu. W sierpniu 1999 roku nowy biskup diecezjalny, Jan Chrapek, poprosił go, by podjął obowiązki kanclerza kurii diecezjalnej. Nominację otrzymał 4 września 1999 roku. 29 czerwca 2002 roku został proboszczem parafii katedralnej w Radomiu. 4 Czerwca 2004 roku otrzymał godność Kapelana Honorowego Jego Świątobliwości Jana Pawła II zostając prałatem. Od 2013 roku jest kanclerzem Kurii Diecezji Radomskiej. -Nie wyobrażam sobie, bym mógł opuścić swoje miasto - twierdzi ksiądz Edward.

Narodzona „Fabrica ecclesia. Żywot i sprawy radomskiego proboszcza, księdza Piotra Górskiego” autorstwa Szczepana Kowalika, to historia księdza Piotra Górskiego, wielce zasłużonego dla Radomia.
- Dlaczego właśnie ksiądz Górski? - zastanawiał się podczas promocji książki w Resursie Szczepan Kowalik. - Kiedy pracowałem w muzeum, przede mną na ścianie wisiał portret księdza Górskiego. Musiałem na niego patrzeć... A mówiąc poważnie - temat zasugerował mi ksiądz prałat Edward Poniewierski.

Ksiądz Kowalik, wówczas jeszcze diakon, mówi, że propozycja księdza prałata wcale go najpierw nie zachwyciła. Że miał wtedy zupełnie inne plany,, że...Ale księdzu Poniewierskiemu się nie odmawia- westchnął i wziął się do pracy.
- Przyznaje, że była była ciężka.- Mimo to czuję teraz satysfakcję ze swojej pracy. Mam nadzieję, że czytelnicy to docenią – mówi Szczepan Kowalik.

Postać księdza Górskiego, być może została zapomniana, tymczasem jego zasługi dla Radomia i diecezji radomskiej są wielkie.
- To był na pewno ostatni taki proboszcz w Radomiu - tłumaczy ksiądz Edward Poniewierski. - Za jego bytności parafia radomska została podzielona i utworzono mniejsze parafie. Wielką zasługą księdza Górskiego jest restauracja kościoła Trójcy Świętej, który dzięki jego staraniom został ocalony przed rozbiórką. W pamięci mieszkańców miasta pozostał jako świetny organizator i budowniczy, ale także gorliwy i ascetyczny kapłan, mocno zaangażowany w duchowy rozwój parafii.
„Fabrica eccelsie” to po łacinie „budowa kościoła”.

1050. rocznica chrztu Polski stała się pierwszą inspiracją do powstania albumu "Z wiary ojców. Diecezja radomska”. W zamyśle zespołu redakcyjnego, na którego czele stanął ksiądz Edward, chodziło o to, by pokazać zabytki w diecezji, sięgające początków polskiej państwowości. I jeśli przypomnieć, że diecezja sandomierska, do której w całości należał teren dzisiejszej diecezji radomskiej powstała w 1818 roku to pracy mieli sporo i autorzy tekstów i redagujący. Album wiąże się z powstaniem nowego szlaku turystycznego i muzeum katedralnego w Radomiu. Liderem projektu była diecezja radomska czyli ksiądz Edward. Na trasie znalazły się 23 najcenniejsze zabytki miasta.Obiekty wybrano tak, by pokazać rozwój Radomia od osady wczesnośredniowiecznej do dzielnic powstałych w XIX i XX wieku. W skład nowego szlaku turystycznego wchodzi również muzeum katedralne, a w nim pamiątki po biskupach radomskich, kapłanach męczennikach z czasów II wojny światowej oraz bardzo cenne przedmioty z wizyty papieża Jana Pawła II w Radomiu. Ekspozycji towarzyszy 14 stacji Męki Pańskiej namalowanej przez księdza Władysława Paciaka, jednego z najwybitniejszych radomskich malarzy.

Około 800 reprodukcji obrazów i rysunków składa się na album „Władysław Paciak (1903-1983) malarstwo i rysunek”, Inicjatorem wydania albumu był ksiądz Edwarda Poniewierski, który osobiście znał księdza Władysława Paciaka. Z zamiarem upowszechniania jego postaci i twórczości nosił się od 2003 roku.Owocem tych zainteresowań były pierwsze publikacje a także wmurowanie tablicy pamiątkowej w budynku plebanii na ulicy Sienkiewicza w Radomiu.Sztandarowym dziełem ku czci artysty jest jednak album. -
- Zwróćmy uwagę na obraz Paciaka: „Chrzest Chrystusa w Jordanie” . Został namalowany przez księdza na zamówienie jednej z podradomskich parafii. Niestety, obraz uznano za zbyt nowoczesny…Dzieło Władysława Paciaka z trudem pokonywało opór- wspomina ksiądz Edward.

W 2009 roku parafia katedralna w Radomiu z inicjatywy księdza Edwarda wznowiła po 80 latach wydawanie pisma „Głos Mariacki″. a

- Cieszę się z decyzji, która została podjęta przez Kapitułę - mówi ksiądz Edward. - Jestem bardzo wdzięczny tym wszystkim, którzy o tym zdecydowali.Ale zarazem świadomy, że wiele dobra dzieje się w mieście. Nawet wielu radomian nie zdaje sobie sprawy jak dużo ludzi jest zaangażowanych społecznie w rozwój jego kultury i upamiętniania historii. Dlatego czuję się tylko jednym z wielkiej grupy tych, którzy kochają to miasto, uważają je za swoje i próbują coś dla niego zrobić. Jest moją radością, że w ciągu kilku lat udało się wyremontować katedrę radomska. Że w ciągu lat ubiegłych udało mi się wydać 22 książki a wszystkie one dotyczyły historii Radomia. Udało mi się także opublikować kilkadziesiąt numerów periodyku „Głos Mariacki”,w którym było bardzo wiele informacji o naszym mieście....

Największa jednak radością dla księdza Edwarda było odnalezienie pewnej fotografii z 11 czerwca 1989 roku, kiedy sprowadzono do Radomia relikwie świętego . Kazimierza. Uroczystość odbywała się przed katedrą. I wtedy nad wieżami katedry ukazała się tęcza w kształcie koła. Przez całą uroczystość tęcza była nad katedrą. -
Zebrani uznali w tym nadzwyczajne zjawisko przejęcia w opiekę naszego miasta przez świętego Kazimierza - mówi ksiądz Edward Poniewierski.-Niech trwa.