Autorzy prezentowanych prac oraz instalacji: Zbigniew Libera, Anna Baumgart, Agata Michowska, Agata Zbylut, Marta Deskur, Katarzyna Majak, Beata Ewa Białecka, Agata Rościecha, Jadwiga Sawicka, Barbara Pilch i Magdalena Moskwa wychodzą z założenia, że strój determinuje i określa to, kim jesteśmy i jak widzą nas inni. Jest kulturową etykietą, pozwalającą zakwalifikować nas do określonej płci, grupy społecznej, korporacji zawodowej. Czasami to, jak wyglądamy, staje się ważniejsze od tego, kim jesteśmy.
Naznaczenie strojem w szczególny sposób dotyczy kobiet. Strój kobiet wyróżniał je i nadal wyróżnia w rożnych kontekstach kulturowych, życiowych i rodzinnych. Często jest to deprecjonujące, ale też często nobilitujące. W niektórych kulturach strój pełni także rolę ochronną kobiety. Odmiennie też jest postrzegany w rożnych kulturach.
Wystawa, mimo że dotyczy ubioru kobiecego, ma być opowieścią o stroju i jego roli, a nie o kobiecie jako takiej.
Ekspozycję rozpoczyna video Zbigniewa Libery "Jak tresuje się dziewczynki". To symboliczny wstęp ukazujący pozycję kobiety w kontekście społecznym i wdrażanie jej w tradycyjne role od najmłodszych lat.
Zestawienie wideo Marty Deskur "Welon to moje włosy" i "4 siostry" oraz malarstwa Beaty Ewy Białeckiej, odnosi się do świętości kobiety-Marii, sakralizowanej "sukienką" świętego obrazu i "kobiety modnej" sakralizowanej metką prestiżowej firmy odzieżowej.
Podobny dialog uzyskują rzeźby Anny Baumgart i projekt "desire/dechirer" Katarzyny Majak - oba odnoszące się do sukni ślubnej i do tego, w jaki sposób postrzegana jest kobieta-oblubienica, określana poprzez swój strój ceremonialny.
W tym kontekście interesujący jest też projekt Agaty Zbylut "Kwiat Paproci", który odnosząc się do dziewczęcej sukienki komunijnej pokazuje na polu społecznym ceremonialną "obietnicę ślubu", jaką mała dziewczynka otrzymuje "wchodząc do Kościoła".
Separacje pomiędzy strojem a osobą go nosząca podkreślają cykle malarskie Agaty Rościechy "Porwanie Ifigenii", "Manekiny", "Garderoba", ale też i zdjęcia fragmentów garderoby autorstwa Jadwigi Sawickiej. "Manekiny" Rościechy tworzą także ciekawy dialog z "zamaskowanymi" rzeźbami Anny Baumgart.
Rolę stroju islamskiego przywałuje cykl fotografii "Fashion II" Marty Deskur.
Praca Agaty Michowskiej odnosi się do blichtru i elegancji, jakim otaczać lubi się niejedna kobieta (biżuteria, lśniące czerwone szpilki). Jednak poprzez swą strojność odczytywana bywa jako prowokująca, wyzywająca, prostytuująca się.
Istotnym odniesieniem do prac prezentowanych na wystawie jest zapętlony fragment filmu Federico Felliniego "Casanova", ukazujący taniec głównego bohatera z manekinem. Czy kobieta to tylko manekin, na który nakłada się adekwatne do okoliczności stroje?
Wystawa czynna jest do 10 stycznia 2010 r. Wstęp na wernisaż wolny.
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Dołącz do nas na X!
Codziennie informujemy o ciekawostkach i aktualnych wydarzeniach.
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
