11 lipca 1940 roku we Włoszczowie powstało getto. Zobaczcie unikatowe zdjęcia

Getto otoczone było drewnianym płotem, na jego terenie mieszkało ponad 4 tysiące osób. Część mieszkańców – w szczególności młodych ludzi – wysłano wkrótce do obozu pracy w Cieszanowie koło Lubaczowa. Likwidacja getta rozpoczęła się 12 września 1942 roku. Niemcy zgromadzili na Rynku ponad 5 tysięcy osób, które następnie wpakowano do bydlęcych wagonów i wywieziono przez Skarżysko (obóz selekcyjny) do Treblinki. Mija 80 lat od rozpoczęcia akcji „Reinhard” – planu ludobójstwa polskich Żydów, przygotowanego i przeprowadzonego przez nazistowskie Niemcy.

Początki żydowskiego osadnictwa we Włoszczowie przypadają na przełom XVI i XVII wieku. W archiwach w 1601 roku po raz pierwszy odnotowano Żyda włoszczowskiego Mojżesza, który wiózł z Krakowa towar kramarski. Z kolei Stanisław Janaczek w swojej pracy "Włoszczowa: zarys dziejów miasta do końca XVIII w." wspomina Żyda, który w 1650 roku przyjechał do Włoszczowy z dwunastoma kamieniami wełny i pięcioma worami pierza. Przytacza także wzmiankę, iż Piotr Jacek Pruszcz w "Morzu łaski Bożej" (publikacji wydanej w 1642 roku w Krakowie), pisząc o włoszczowskich objawieniach z 1642 roku, potwierdza obecność Żydów w mieście.

Żydzi włoszczowscy mieszkali w obrębie Rynku oraz dzielnicy zwanej Górki. W 1877 roku we Włoszczowie zarejestrowanych było 126 rzemieślników, w tym: szewców – 50 (20 Żydów), rzeźników – 16 (3 Żydów), Żydzi zajmowali się także handlem (w szczególności: spożywczym, zbożem, skórami, galanterią), leśnictwem, transportem, rzemiosłem. Ponadto ludność żydowska posiadała dwa tartaki: Kornfelda przy ulicy Jędrzejowskiej, Apelsteina przy stacji kolejowej na linii Kielce–Częstochowa; hurtownię soli i cukru Landaua; drukarnię Edelisa i Zalcmana, założoną w 1910 roku (pierwsza drukarnia powstała przy księgarni Moszka Plawnera); młyn, zbudowany w 1931 roku; zakład metalowy produkujący pługi i narzędzia rolnicze; olejarnię Szlama Minza (działającą za sprawą pracy dwóch koni i trzech mężczyzn).

W rzemiośle w mieście pracowało aż 35 krawców, wyłącznie żydowskich. W okresie międzywojennym ta tendencja była jeszcze bardziej widoczna: na 171 zakładów istniejących w połowie lat trzydziestych we Włoszczowie większość należała do Żydów.